(NIE)GRZECZNI?

Recenzje książki: (NIE)GRZECZNI? (19)

1. naszebabelkowo.pl Karolina Szwabowicz-Mosica

   "(NIE)GRZECZNI?" Nie znam chyba żadnego rodzica, którego dziecko - mówiąc kolokwialnie - nie urządziło mu nigdy "przypału" w miejscu publicznym. Wszyscy z pewnością kojarzymy dantejskie sceny z udziałem dzieci przy sklepowych kasach, rozzłoszczone maluchy rzucające się na ziemię na samym środku ruchliwego deptaka czy krzyczące wniebogłosy i uciekające rodzicom pod stół w restauracji. Nieobce są nam też zapewne sytuacje, kiedy jako rodzice bardzo chcemy "dobrze wypaść" - a efekt jest taki, że np. zamiast pięknego przedszkolnego wierszyka nasza latorośl deklamuje przy świątecznym stole niezbyt elegancką dziecięcą wyliczankę, zasłyszaną przypadkiem na podwórku ;) Czy takie zachowania to już "niegrzeczność", "nieposłuszeństwo" i "złośliwość" - czy po prostu nieumiejętność radzenia sobie z własnymi kilkuletnimi emocjami, niepełna znajomość wszystkich panujących zasad albo próba wysłania nam przez dziecko jakiegoś istotnego (i być może bagatelizowanego przez nas) komunikatu ? Odpowiedź okazuje się wcale nie taka prosta i jednoznaczna. W końcu dla każdego człowieka pojęcia "grzeczności" i "niegrzeczności" mogą być czymś zupełnie innym, definiowanym na skrajnie różne sposoby - więc niełatwo połączyć te wszystkie jednostkowe definicje w sensowną całość i zbudować z nich jedną, względnie uniwersalną formułę. Mamo, co by było, gdyby - czyli jak i po co rozmawiać z dzieckiem na trudne tematy ? - (Nie)grzeczni - Monika Janiszewska - Małgorzata Bajko - poradniki dla rodziców - Wydawnictwo Sensus - wychowanie - dziecko - rodzina - blog rodzicielski - blog parentingowy Mamo, co by było, gdyby - czyli jak i po co rozmawiać z dzieckiem na trudne tematy ? - (Nie)grzeczni - Monika Janiszewska - Małgorzata Bajko - poradniki dla rodziców - Wydawnictwo Sensus - wychowanie - dziecko - rodzina - blog rodzicielski - blog parentingowy Mimo wszystko, Autorkom udaje się wybrnąć całkiem zgrabnie z tego skomplikowanego zagadnienia. Biorąc pod lupę dziecięce zachowania - zwłaszcza te niekoniecznie przez dorosłych pożądane i potrafiące wprawić nas w ogromną konsternację - na konkretnych przykładach pokazują, że dziecko nie jest i nigdy nie powinno być "automatem" zaprogramowanym na spolegliwość oraz na spełnianie bez szemrania naszych poleceń i oczekiwań. Dziecko jest z natury energiczne, spontaniczne, do bólu szczere i niesamowicie ciekawe tego, co je otacza. Nie możemy zatem spodziewać się, że wszystkie jego działania będą rozsądne, pytania taktowne, a negatywne nastroje i emocje umiejętnie "maskowane" tak, jak ma to miejsce w naszym dorosłym świecie. Pamiętajmy również, że i nam zdarzają się niejednokrotnie najróżniejsze gafy - więc tym bardziej nie powinniśmy dziwić się, kiedy stają się one udziałem nieporadnego, niedojrzałego i niedoświadczonego życiowo kilkulatka ;) Reasumując, książka "(NIE)GRZECZNI?": w bardzo przystępny i skondensowany sposób przeprowadza nas przez kolejne etapy rozwoju dziecka aż do 6. roku życia; prezentuje kilkadziesiąt zabawnych anegdot i scenek sytuacyjnych "z życia wziętych" - analizując je zarówno z perspektywy dziecka, jak i osoby dorosłej; do każdej scenki dołącza obszerny komentarz psychologa, który pozwala nam zrozumieć uczucia obu stron, zminimalizować straty emocjonalne oraz uniknąć wielu wychowawczych błędów; proponuje kilkanaście kreatywnych zabaw, które wzmocnią naszą więź z dzieckiem, pozwolą wczuć się w jego położenie i awansować z rodzica "roszczeniowego" - na "odlotowego" ;)

2. QulturaSlowa Justyna Gul

   Myśląc o macierzyństwie, często tworzymy idylliczny jego obraz, który później nijak nie przystaje do rzeczywistości. Wszak nasze dziecko miało być słodkie, grzeczne i zawsze wypełniać polecenia, a tymczasem dostajemy w prezencie od losu rozkrzyczanego potworka, który wciąż tylko kaprysi. Gdzie jest nasze grzeczne dziecko i co zrobić, by ten rozkrzyczany stwór się nim stał? Tak naprawdę pytanie powinno brzmieć, kim jest grzeczne dziecko, a raczej, co rozumiemy przez określenie grzeczny. Dopiero później możemy zastanawiać się, o co chodzi temu małemu człowiekowi kiedy krzyczy, kiedy się buntuje, pomyślimy, w jaki sposób mu (i sobie) pomóc oraz jak wyznaczać dziecku granice w taki sposób, by czuło się ważne i kochane. Na wszystkie te pytania i wątpliwości, których zapewne doświadczamy wychowując dziecko, odpowiedzi szukają autorki książki „(Nie)grzeczni?”, Małgorzata Bajko oraz Monika Janiszewska. Bajko – psychoterapeutka oraz Janiszewska – dziennikarka, stworzyły książkę, która dla wielu rodziców może stać się przysłowiową ostatnią deską ratunku. Nie jest to kolejny z poradników, który prezentuje modelowe zachowania dzieci, nie jest to pozycja, która jest powtórzeniem setek innych. W opublikowanej nakładem Wydawnictwa Helion książce, znajdziemy bowiem sytuacje, których raczej nie jesteśmy w stanie przewidzieć, a także emocje oraz dokładne ich omówienie. Jak same autorki podkreślają, pokazały one na stronach poradnika przede wszystkim emocje dzieci oraz ich reakcje na zachowania rodziców. Z uwagi na fakt, iż obie autorki są matkami, dostajemy rady zweryfikowane przez życie, nie mające nic wspólnego z teoretycznymi rozważaniami. Czyni to publikację szczególnie wartościową, zarówno dla rodziców już zmagającymi się z wychowaniem, jak i tych, które dopiero zajście w ciążę mają w planach, a dzięki lekturze mogą uniknąć błędów wychowawczych (a przynajmniej znacznie je ograniczyć). Książka składa się z trzech rozdziałów, w których opisane zostały sytuacje z udziałem dzieci w wieku od zera do sześciu lat. W kolejnych rozdziałach książki zastanowimy się nad pojęciem grzeczności, dochodząco wniosku, że dla każdego oznacza ona coś innego. Zadbamy również o to, by odtąd nasze wypowiedzi skierowane do dziecka były bardzo konkretne i powiązane z rzeczywistą potrzebą, kryjącą się za prośbą czy poleceniem. Przekonamy się ponadto, że za każdym płaczem dziecka kryje się pewna informacja, a także, że agresja dziecka może wynikać z wielu przyczyn. Poznamy też poszczególne etapy rozwoju dziecka (do lat 6) i ich charakterystykę (opatrzoną komentarzem psychologa). Przekładając w kolejnym rozdziale teorię na praktykę i prezentując rozliczne sytuacje z życie codziennego, w których oczekiwania rodziców i dzieci zdecydowanie się rozmijają. Znajdziemy tu przykładowo znienawidzone zapewne przez nas w dzieciństwie (i przez nasze dzieci) nakłanianie do recytowania wierszyków przed babcią / dziadkiem / ciocią (itd.), zmuszanie do składania podziękowań za nietrafiony prezent, bunt na wieść o odwiedzinach u fryzjera i w salonie i wiele innych sytuacji, które mamy już za sobą, albo które dopiero na nas czekają. W ostatnim rozdziale zapoznamy się natomiast z typowymi reakcjami rodziców na te zachowania dzieci, które odbiegają od oczekiwań dorosłych. Zawartość merytoryczna książki sprawia, że jest ona niezwykle cenną lekturą, która prowadzi nas przez proces wychowawczy, podpowiada i rozwiewa wątpliwości. Warto mieć ten poradnik w pobliżu, by móc zawsze zajrzeć do niego i zweryfikować model swojego i dziecka zachowania. To ABC emocji dzieci, to klucz do zrozumienia twojej pociechy, zaś przystępny język książki sprawia, że lektura jest prawdziwą przyjemnością, uspokaja nas i / lub zmusza do refleksji oraz korekty swojego zachowania.

3. www.instagram.com/katherine_the_bookworm/

   Myśląc o macierzyństwie, często tworzymy idylliczny jego obraz, który później nijak nie przystaje do rzeczywistości. Wszak nasze dziecko miało być słodkie, grzeczne i zawsze wypełniać polecenia, a tymczasem dostajemy w prezencie od losu rozkrzyczanego potworka, który wciąż tylko kaprysi. Gdzie jest nasze grzeczne dziecko i co zrobić, by ten rozkrzyczany stwór się nim stał? Tak naprawdę pytanie powinno brzmieć, kim jest grzeczne dziecko, a raczej, co rozumiemy przez określenie grzeczny. Dopiero później możemy zastanawiać się, o co chodzi temu małemu człowiekowi kiedy krzyczy, kiedy się buntuje, pomyślimy, w jaki sposób mu (i sobie) pomóc oraz jak wyznaczać dziecku granice w taki sposób, by czuło się ważne i kochane. Na wszystkie te pytania i wątpliwości, których zapewne doświadczamy wychowując dziecko, odpowiedzi szukają autorki książki „(Nie)grzeczni?”, Małgorzata Bajko oraz Monika Janiszewska. Bajko – psychoterapeutka oraz Janiszewska – dziennikarka, stworzyły książkę, która dla wielu rodziców może stać się przysłowiową ostatnią deską ratunku. Nie jest to kolejny z poradników, który prezentuje modelowe zachowania dzieci, nie jest to pozycja, która jest powtórzeniem setek innych. W opublikowanej nakładem Wydawnictwa Helion książce, znajdziemy bowiem sytuacje, których raczej nie jesteśmy w stanie przewidzieć, a także emocje oraz dokładne ich omówienie. Jak same autorki podkreślają, pokazały one na stronach poradnika przede wszystkim emocje dzieci oraz ich reakcje na zachowania rodziców. Z uwagi na fakt, iż obie autorki są matkami, dostajemy rady zweryfikowane przez życie, nie mające nic wspólnego z teoretycznymi rozważaniami. Czyni to publikację szczególnie wartościową, zarówno dla rodziców już zmagającymi się z wychowaniem, jak i tych, które dopiero zajście w ciążę mają w planach, a dzięki lekturze mogą uniknąć błędów wychowawczych (a przynajmniej znacznie je ograniczyć). Książka składa się z trzech rozdziałów, w których opisane zostały sytuacje z udziałem dzieci w wieku od zera do sześciu lat. W kolejnych rozdziałach książki zastanowimy się nad pojęciem grzeczności, dochodząco wniosku, że dla każdego oznacza ona coś innego. Zadbamy również o to, by odtąd nasze wypowiedzi skierowane do dziecka były bardzo konkretne i powiązane z rzeczywistą potrzebą, kryjącą się za prośbą czy poleceniem. Przekonamy się ponadto, że za każdym płaczem dziecka kryje się pewna informacja, a także, że agresja dziecka może wynikać z wielu przyczyn. Poznamy też poszczególne etapy rozwoju dziecka (do lat 6) i ich charakterystykę (opatrzoną komentarzem psychologa). Przekładając w kolejnym rozdziale teorię na praktykę i prezentując rozliczne sytuacje z życie codziennego, w których oczekiwania rodziców i dzieci zdecydowanie się rozmijają. Znajdziemy tu przykładowo znienawidzone zapewne przez nas w dzieciństwie (i przez nasze dzieci) nakłanianie do recytowania wierszyków przed babcią / dziadkiem / ciocią (itd.), zmuszanie do składania podziękowań za nietrafiony prezent, bunt na wieść o odwiedzinach u fryzjera i w salonie i wiele innych sytuacji, które mamy już za sobą, albo które dopiero na nas czekają. W ostatnim rozdziale zapoznamy się natomiast z typowymi reakcjami rodziców na te zachowania dzieci, które odbiegają od oczekiwań dorosłych. Zawartość merytoryczna książki sprawia, że jest ona niezwykle cenną lekturą, która prowadzi nas przez proces wychowawczy, podpowiada i rozwiewa wątpliwości. Warto mieć ten poradnik w pobliżu, by móc zawsze zajrzeć do niego i zweryfikować model swojego i dziecka zachowania. To ABC emocji dzieci, to klucz do zrozumienia twojej pociechy, zaś przystępny język książki sprawia, że lektura jest prawdziwą przyjemnością, uspokaja nas i / lub zmusza do refleksji oraz korekty swojego zachowania.

4. wrolimamy.pl Żaklina Kańczucka

   Mam trójkę synów, którzy z wyglądu są niezwykle do siebie podobni, za to różnią się charakterami. Mogę się jedynie domyślać, jaki będzie Aleksander, bo ma dopiero 5 miesięcy, za to Wojtek jest dzieckiem, które potrafi iść na kompromis, rozgadanym i nie bojącym się ludzi. Najstarszy syn, Bartek to dziecko z pazurem, które nie daje sobie w kaszę dmuchać. I właśnie ten mój Bartek czasem zachowuje się tak, jakby w swoim słowniku nie miał słowa “grzeczny”. Do tej pory różnie bywało, nieraz ciśnienie skoczyło mi do góry i zastanawiałam się, za jakie grzechy akurat ja mam tak charakterne dziecko? Wyobraźcie sobie sytuację, gdy przyjeżdża do was ciocia i przynosi wspaniale zapakowany prezent dla dziecka, a to wasze ukochane dziecko uśmiechnięte zabiera z rąk cioci prezent i zanim zdąży podziękować, już się krzywi mówiąc “ Mnie się to nie podoba!” i zwraca darczyńcy upominek. A co wy robicie? Albo zaczynacie przepraszać ciotkę, albo popychacie dziecko do przodu z naciskiem, żeby jednak podziękowało za ten śliczny prezent, mimo iż jego mina mówi zupełnie co innego… Ja to znam z autopsji, ale do tej pory myślałam, że mój syn to mały niewdzięcznik, nauczony wymyślnych prezentów. Tak było do momentu, aż w moje ręce trafiła książka “(Nie)grzeczni?”, autorstwa Małgorzaty Bajko i Moniki Janiszewskiej. W tym momencie pewne rzeczy stały się jasne – to nie moje dziecko jest złośliwie niegrzeczne, tylko nasze oczekiwania i zachowania w pewnych sytuacjach naturalnie się różnią. W tej obowiązkowej dla rodziców książce, napisanej lekko i z humorem, autorki omówiły chyba wszystkie możliwe sytuacje, w których rodzice ze wstydu czerwienią się patrząc na to, co wyprawia ich pociecha. Począwszy od siorbania przy stole, odmowie przyjęcia prezentu, niechęci dzielenia się zabawkami, kończąc na wielu innych zachowaniach, które rodzice i dorosłe otoczenie dziecka z trudnością akceptują. Każda opisana sytuacja, która wydarzyła się rzeczywiście, została okraszona komentarzem z punktu widzenia dziecka, rodzica oraz psychologa. Prościej już się nie dało ;) Ta książka to w pewnym sensie psychologiczny ratunek, bo pozwala zrozumieć i w wielu przypadkach oswoić niechciane zachowanie oraz reakcje na nie ze strony dorosłych. Dzięki temu łatwiej zrozumieć, że dziecko zazwyczaj nie jest celowo “niegrzeczne” i nie chce za wszelką cenę zrobić komuś na złość. Koniecznie sięgnięcie po książkę “(Nie)grzeczni?” a gwarantuję wam, że gdy tylko skończycie lekturę, odetchniecie z ulgą, że wasze dziecko wcale nie jest takie najgorsze.

5. mamawdomu.pl

   Ocenianie, plotkowanie, przypinanie łatek – plaga dzisiejszych czasów. Chociaż pewnie nie tylko dzisiejszych. Na świat przychodzi nowy człowiek, a wraz z nim nadzieje. Jaki będzie? Czy odziedziczy charakter po tacie? Może będzie zwariowany jak mama? Jeśli Twoje dziecko jest grzeczne i posłuszne to oznacza dobre wychowanie. Jeżeli nie, zapamiętaj że to wina genów teściowej. I tego się trzymaj! Ale z drugiej strony, co tak naprawdę oznacza bycie grzecznym? „Grzeczność to sposób zachowania świadczący o dobrym wychowaniu oraz posłuszne i spokojne zachowanie się dziecka – tyle za Słownikiem języka polskiego PWN. Kiedy jednak zastanowimy się głębiej nad pojęciem grzeczności, okaże się że dla każdego rodzica oznacza ono coś innego. Jedni kojarzą ją z dobrymi manierami, towarzyską ogładą i tzw. kindersztubą. Drudzy z dyscypliną i posłuchem. Dla jeszcze innych grzeczność to przede wszystkim uległość, ustępliwość, potulność. To trochę jak z wyrokowaniem, że dana sukienka czy fryzura są ładne. Granice są płynne, a opinii tyle, ile samych opiniujących.” Cytat z książki (NIE) GRZECZNI? Małgorzaty Bajko i Moniki Janiszewskiej A co dla Ciebie oznacza grzeczność? Czy zadawanie nieodpowiednich pytań typu „Mamo, a dlaczego ta Pani jest taka gruba?” to przejaw niegrzeczności czy też może ciekawość świata? Dzieci nie zawsze rozumieją, że takie pytanie może innym sprawić przykrość, dla nich to tylko pytanie, tak jak „dlaczego niebo jest niebieskie, a trawa zielona?”. A mówienie brzydkich słów? Przecież wujek, sąsiad czy nawet mama gdy się zezłości, też czasem tak powie, a nikt nie mówi, że to nieładnie. Wiele sytuacji, które z naszej perspektywy uważamy za nieodpowiednie zachowanie, dziecko odbiera zupełnie inaczej. Dzieciom trzeba dużo tłumaczyć. Uczyć ich tolerancji i szacunku dla innych, poszanowania własności, otwartości na drugiego człowieka, powstrzymywania się od krzywdzenia, przyznawania się do błędów i prawdomówności. Wychowanie dzieci to niełatwa sprawa. Ach, gdyby tak na sali poporodowej dołączali instrukcję do każdego dziecka. Ile łatwiej by nam się żyło! Jednak dziecko to nie pralka, nie da się go oddać do serwisu, gdy według nas coś zaczyna szwankować. Wprawdzie znajdziecie całą masę poradników o wychowywaniu dzieci, ale spróbujcie zerknąć do trzech pierwszych z brzegu i porównać propozycję rozwiązania swojego problemu. Każdy autor poda inne. To tak jak z pralką, instrukcja do modelu X, nie pomoże jeśli posiadamy model Y. A wybór odpowiedniego psychologa jest jak gra w rosyjską ruletkę. Każdy z nich jest tylko człowiekiem i nie zawsze będzie odpowiedni dla nas i naszego dziecka. Jeśli dzieci zachowują się w sposób uznawany przez innych za niegrzeczny to znaczy, że mają jakiś problem, z którym nie są w stanie sobie samodzielnie poradzić. Nieodpowiednie zachowanie to pierwsze wołanie o pomoc. To taki niemy krzyk o zwrócenie uwagi. Nie wystarczy jednak zapytać „co się stało”. Jeśli dziecko potrafiłoby odpowiedzieć na to pytanie, przyszłoby z tym problemem. Czasami młody człowiek, sam nie wie co jest nie tak. Nie rozumie zachowania rówieśników wobec niego lub widzi domowe kłótnie, na które nie może nic poradzić. Wiele problemów go przerasta. I to właśnie swoim zachowaniem, zwraca uwagę, że potrzebuje odrobiny atencji. Wierzę w to, że ludzie nie rodzą się źli. To po porostu zagubione dzieciaki, które nie spotkały na swojej drodze kogoś, kto mógłby im pomóc. Łatwiej jest przypiąć łatkę, w którą w końcu dzieciak zacznie wierzyć. „Skoro dorośli mówią, że jestem niegrzeczny, to chyba tak jest i nie ma co tego zmieniać!”. A wystarczy odrobina empatii, czasem kilka godzin spokojnej rozmowy i kilka słów „ja w ciebie wierzę”, a losy tego dzieciaka mogą okazać się zupełnie inne. Każde dziecko jest inne. Każde ma swoje humory. To tak jak z nami dorosłymi, bywają dni, że jesteśmy oazą spokoju, a innym razem byle pretekst wyprowadza nas z równowagi. Często wymagamy od dzieci dojrzałości, opanowania, spełniania oczekiwań, a czy tak naprawdę dajemy im odpowiedni przykład? Gdyby ktoś patrząc z boku na Twoje dzisiejsze zachowanie, miał je określić jednym słowem byłoby „grzeczne”, „niegrzeczne” czy też użyłby innego przymiotnika? Na koniec opowiem Ci krótką historię. Do Świętego Mikołaja przyszedł mały elf. „Mikołaju, prezenty są już gotowe, wszystko spakowane. Jedziesz je zawieźć grzecznym dzieciom?”. Mikołaj spojrzał na niego spod czapki zaciągniętej na gęste brwi i opowiedział „Wiesz … jesteś już dużym elfem, więc chyba mogę powiedzieć Ci prawdę: grzeczne dzieci nie istnieją!”

6. Dobra-mama.pl

   Kilkuletni maluch kruszy jedzeniem po całym stole, obciera tłuste ręce o ubranie i macha nogami pod stołem. Pięcioletnia dziewczynka wskazuje palcem na tęgiego przechodnia i komentuje głośno: "Patrz mamo, ale ten pan jest gruby". Trzyletni chłopiec gwałtownie odpycha ciocię, która chce go uściskać na przywitanie. - Co za niegrzeczne dzieci - pomyślą niektórzy. Niezwykle łatwo wrzucić przeróżne zachowania kilkuletnich pociech do worka z napisem ?niegrzeczność". Warto tymczasem zastanowić się przez chwilę czy aby to, co bierzemy za brak kindersztuby, nie jest zachowaniem typowym dla dziecka w wieku przedszkolnym, przejawem cechującej go ciekawości świata i spontaniczności. Książka prezentuje m.in. kilkadziesiąt scenek sytuacyjnych, których bohaterami się dzieci i dorośli. Każda strona zupełnie inaczej postrzega świat, co powoduje, że typowe dziecięce zachowania oraz naturalność i spontaniczność cechująca kilkulatków, są oceniane jako przejawy niegrzeczność, złej woli czy też chęci manipulowania rodzicem. ,,(Nie)grzeczni?" to podpowiedz, jak zbudować autentyczną i głęboką relację z dzieckiem, opartą na poszanowaniu jego marzeń, potrzeb i odrębności.

7. korcimnieczytanie.blogspot.com

   Może niektórym wydaje się, że wychowanie dziecka to łatwizna. Czasami słyszy się takie stwierdzenia z całą paletą świetnych porad. Niestety zazwyczaj te życzliwe słowa padają z ust osób, które dzieci nie mają, przy czym nie są pedagogami ani psychologami. Cóż, większość z tych rad lepiej wpuścić jednym uchem, a wypuścić drugim. Rodzicielstwo to kawał ciężkiej roboty, od świtu do zmierzchu, pełnej wyzwań i wymagającej bardzo rozległej wiedzy z wielu dziedzin. Chyba każdy rodzic się z tym zgodzi? Większość z osób, które już mają dzieci najprawdopodobniej przed ich urodzeniem wyobrażała sobie, jak będzie wyglądało rodzicielstwo, jakimi będą idealnymi rodzicami, a ich pociechy poukładane, czyste, z nienagannymi manierami i ogromną inteligencją. Cóż, życie to zweryfikowało. Być może w niektórych przypadkach takie wizje się ziściły, jednak większość z rodziców raczej musiała zmienić punkt widzenia.

    

    

   Jeszcze zanim urodzi się dziecko wielu z nas wertuje książki i czasopisma, przegląda portale oraz ogląda programy o macierzyństwie. Próbujemy się przygotować na to niełatwe wyzwanie, nauczyć się tych wszystkich czynności, które niebawem będziemy musieli wykonywać, ale też poznać poszczególne etapy rozwoju i zrozumieć, co dzieje się w głowie malucha w różnym wieku. Jedną z pozycji, która może nam co nieco rozjaśnić w tej materii jest książka „(Nie)grzeczni?” autorstwa dwóch pań – Małgorzaty Bajko i Moniki Janiszewskiej. Obie panie są mamami, ale mają też dużą wiedzę i doświadczenie z dziedziny psychologii i psychoterapii. Dzięki tej pozycji możemy spojrzeć na z pozoru niegrzeczne zachowania dzieci z nowej perspektywy. Zrozumieć nasze błędy wychowawcze, to, że często wymagamy od dzieci zbyt wiele jak na ich wiek, a to co my uważamy za złe czy niestosowne, nierzadko wcale takie nie jest dla naszych pociech. Może jest to element zabawy, może zwykła dziecięca otwartość i ciekawość świata, a może dziecko tylko manifestuje swoje zdanie albo nie wie, jak się zachować w zupełnie nowej dla siebie sytuacji.

    

   Książka jasno opisuje problemy rodzicielskie na poszczególnych etapach rozwoju, to, z jakimi wyzwaniami musi się zmierzyć nasz maluch od urodzenia do szóstego roku życia, jak uczy się świata, swojego ciała, relacji z otoczeniem. Ta pozycja uświadamia również, jak błędy wychowawcze odbijają się czkawką w dorosłym życiu. Cóż, jeśli wymagamy od dziecka bezwzględnego posłuszeństwa, nie dajemy mu prawa do własnego zdania, ani podejmowania samodzielnie jakichkolwiek decyzji, to najprawdopodobniej w dorosłym życiu taka osoba będzie miała problem z dokonywaniem wszelkich wyborów, nie będzie wierzyła w siebie i słuszność swoich decyzji. Autorki opisują bardzo wiele sytuacji z życia wziętych, gdzie zestawione zostały ze sobą refleksje dziecka i rodzica w sytuacjach, gdzie dzieci nie zachowały się tak, jak życzyliby sobie tego rodzice. Tylko, czy to faktycznie oznacza, że były one niegrzeczne?
    

   

    

   Panie w bardzo obrazowy sposób opisują problemy rodzicielskie, tłumaczą, z czego one wynikają, pomagają zrozumieć nasze pociechy, ale chociaż wytykają błędy, to jednak z dużą dozą wyrozumiałości. Jako mamy wiedzą, że życie to nie bajka, że gdy jesteśmy zmęczeni, mamy problemy w pracy, to nasze pokłady cierpliwości szybciej się wyczerpują. Nawet one, chociaż teorie znają wyśmienicie, niekiedy popełniają błędy.
    

   

    

   Jest to bardzo ciekawa pozycja, wartościowa i pouczająca, niekiedy zabawna, innym razem zasmucająca. Całość napisana jest w bardzo przystępny sposób, została ona również wzbogacona mnóstwem ilustracji. Myślę, że ta forma powinna trafić zarówno do tych, którzy uwielbiają poradniki, jak i do tych, którzy za nimi nie przepadają. Warto zajrzeć do tej pozycji, wziąć sobie do serca rady jej autorek. Nie jest to gruba książka, więc i lektura nie zajmie Wam wiele czasu, co uznaję za zaletę, bo nie wiem jak Wy, ale ja nie spotykam zbyt często rodziców, którzy narzekaliby na nudę i nadmiar wolnego czasu. Przeczytałam tę książkę w ekspresowym tempie i z poczuciem, że autorki wiedzą, o czym piszą, że znają doskonale te problemy oraz że ta wiedza mi się przyda.

    

   Wszyscy rodzice, którzy chcą wychować szczęśliwe dzieci, które w przyszłości wyrosną na szczęśliwych dorosłych, powinni ją poznać. Myślę, ze to świetny prezent dla osób, które spodziewają się dzieci, ale też tych, którzy już są rodzicami. Ta oryginalna, wartościowa i ciekawa pozycja powinna trafić zarówno w damski jak i męski gust. Warto się za nią rozejrzeć.

    

   Jeżeli szukacie też innych artykułów o rodzinie i rodzicielstwie, to zachęcam do zajrzenia na zaprzyjaźnioną stronę: Kobiece Porady, koniecznie do działu Rodzina & Dziecko. Znacie ten portal? Zaglądacie?

8. wblogunadzieja.blogspot.com Sil

   Zwrócono mi niedawno uwagę, że czytam dziwne rzeczy. Że o dzieciach, których nie mam, na ten przykład. Owszem, może to być uznawane za dość osobliwe, jednak w tym szaleństwie jest metoda, moi drodzy. Czy jak już to hipotetyczne dziecko się pojawi, to znajdę czas na tak wnikliwe analizy? Czy znajdę moment na zastanowienie, co robić, jak mówić i dlaczego tak, a nie inaczej? Nie wiem, wolę być przygotowana, a poza tym o dzieciach i ich wychowywaniu czytać po prostu lubię. Takie to, proszę ja Czytelników, proste.
    

   Do (Nie)Grzecznych zabierałam się długo i mozolnie. Ciągle coś mnie wyrywało ze skupienia, a później trochę to odkładałam, bo nie było czasu. Ale gdy w końcu udało mi się do niej siąść, to z uśmiechem na twarzy czytałam o przypadkach dzieciaków, których niegrzeczność została bezwzględnie ustalona. Książka jest poradnikiem dla rodziców (dzieci w przedziale 0-6), którzy mają ze sobą lub swoimi pociechami jakiś problem. Tak, nie pomyliłam się – ze sobą również. Małgorzata Bajko i Monika Januszewska podkreślają, że zachowanie dziecka niekoniecznie bywa związane z jego złymi, „niegrzecznymi” intencjami. Sporo z tego, jak dziecko reaguje, zależy od warunków, okoliczności, częściowego niezrozumienia przez dorosłych. Ujęło mnie stwierdzenie, że zamiast wciąż wydawać zakazy, nakazy, zamiast wiecznych szlabanów i kar, może warto byłoby zrozumieć, co pod niechcianymi zachowaniami dziecka się kryje? Może to otworzyć wiele drzwi, które od lat bezskutecznie pragniemy wyważyć.

    

   I tak, (Nie)Grzeczni podzieleni są na kilka części – po krótkim wstępie następuje szczegółowy opis poszczególnych etapów rozwoju dziecka (nieco długi, ale merytoryczny, niezwykle przydatny), a następnie przechodzimy do obszernego rozdziału zawierającego „wielką księgę niegrzeczności”. Opisane są tu konfliktowe sytuacje – najpierw z perspektywy obserwatora, później z perspektywy dziecka i rodzica, a podsumowuje to komentarz psychologa. To chyba najciekawsza część – niezwykle smacznie czytało się o tych wszystkich brzydkich wyrazach, wyrywaniu zabawek, puszczaniu bąków i wrzaskach, że „już cię nie kocham, oddaj mi mojego kucyka!”. Refleksje psychologa napisane są bez zbędnego zadęcia, językiem przystępnym i nie roszczącym sobie prawa do nieomylności – bardzo to sobie cenię, bo nie lubię być zbyt dosadnie stawiana w sytuacji „ja wiem, ty nie, więc teraz czerp z mojej krynicy mądrości” (choć wiem, że sama rzucam się przed autorem na kolana, skoro wybieram jego książkę, krzycząc w duchu „naucz mnie, naucz!”, ot taka sobie niekonsekwencja, trudno, przeżyję). Konkretne porady, które oferują nam autorki mogą się przydać, jeśli w takiej książce rzeczywiście szukamy rozwiązania problemu – znajdziemy je, jeśli nie podane na tacy, to choć jakąś wskazówkę, a nie jedynie ogólniki i rzucane na wiatr myśli. 

   Z fajnych rzeczy – niezwykle podoba mi się pomysł na rysunkowe przedstawienie konsekwencji działań rodzicielskich. Na tych ilustracjach idealnie widać, jak bardzo reakcje dorosłych przekładają się na przyszłe działania kształtujących się dopiero umysłów. Niektóre lekko przerażają (jak brak zaufania ze strony rodziców i późniejszą blokadę, bo przecież jak powiem, że ktoś mi robi krzywdę, to i tak nikt mi nie uwierzy – daje do myślenia), inne celnie trafiają w zachowania tak często obserwowane u rodziców, znajomych, zupełnie obcych matek i ojców zupełnie obcych potomków. Na końcu autorki zamieściły jeszcze propozycje zabaw, dzięki którym można zapunktować u latorośli – wszystkie zawierają w sobie pierwiastek szaleństwa, brudzenia się, wygłupów. Niektóre ciekawe, wiele jednak zbyt prostych i mało atrakcyjnych – wydaje mi się, że lepszym rozwiązaniem będzie kliknięcie i przeniesienie się na bloga Zucha, który jako „punktujący” rodzic jest moim ideałem (i jak dorosnę, to chcę być takim tatą jak on!).

    

   Rodzicom dzieci polecam bardzo, bo dużo wyjaśnia w prosty i przystępny sposób, bez robienia z czytelników idiotów. Dla nie-rodziców – świetne anegdotki, miła lekturka na popołudnie przy kawie, która kiedyś zaprocentuje, bo przecież mało wśród nas urwisów opowiadających brzydkie wierszyki?

9. mufloneks.blogspot.com Monika Starońska-Zych; 2016-10-16

   ... "(Nie)Grzeczni?" to bardzo mądry poradnik skierowany do rodziców dzieci w wieku od 0 do 6 lat ...  jako mama lubię sięgać po tego typu książki ... uczą mnie one zawsze czegoś nowego ...  zresztą uważam, że to lektura obowiązkowa dla każdego, kto rodzicielstwo traktuje poważnie ... i niekoniecznie trzeba sugerować się podanym na okładce wiekiem ... na taką lekturę nigdy nie jest za późno ...  tego typu poradniki interesują mnie również dlatego, że jako pedagog i logopeda lubię być na bieżąco w zakresie wiedzy na temat rozwoju i wychowania dzieci ... na szczęście jest teraz coraz więcej książek, które są mądre, ciepłe i zabawne ... a do tego jeszcze w prosty sposób uczą nas właściwego postępowania ...
   "(Nie)Grzeczni?" są właśnie tego typu książką :-) ... napisały ją dwie panie - Małgorzata Bajko i Monika Janiszewska  ... w jasny i przejrzysty sposób opisują one sytuacje, które spędzają sen z powiek większości rodziców ... nie jest to jednak nudny wykład, który zawiera suche fakty tylko błyskotliwy  tekst, który opisuje anegdoty z prawdziwego życia ... tematem przewodnim jest tytułowa niegrzeczność ...  opisana bardzo nietypowo ... z perspektywy dziecka, rodzica i eksperta ... jest to rewelacyjny pomysł ... poznajemy bowiem emocje, które towarzyszą obu stronom i do tego mamy od razu odpowiedni komentarz specjalisty ... dużym atutem tej książki jest również rewelacyjne poczucie humoru ...  dzięki temu książkę czyta się jednym tchem i z uśmiechem na ustach ... zresztą podtytuł [" Codzienne sytuacje widziane oczami rodzica i dziecka. Zaskakujące, rozśmieszające, wprawiające w zadumę"] do czegoś zobowiązuje ;-) :-) ... 

10. nieperfekcyjnie.pl Sylwia; 2016-10-26

    Wszyscy częściej bądź rzadziej wypowiadamy się o własnych lub cudzych dzieciach, przyporządkowując je do kategorii: grzeczne bądź niegrzeczne. Jednak, tak naprawdę, jakie powinno być dziecko, abyśmy mogli zakwalifikować je do konkretnej grupy? Czy istnieją bardzo grzeczne oraz nieustannie niegrzeczne maluchy? A tak poza tym... czy owa (nie)grzeczność nie wynika jedynie z dopasowania się (bądź nie) do standardów, które z góry ustaliliśmy?

     

    (Nie)grzeczni? to książka napisana przez dwie mamy, które z własnego doświadczenia wiedzą, jak to z dzieciakami bywa. Ta lektura zawiera masę opowieści o dzieciach w wieku od 0 do 6 lat, których zachowania wykraczają poza kanon oczekiwań ze strony dorosłych. To skarbnica wiedzy na wiele tematów okołorodzicielskich, dlatego uważam, że każdy powinien posiadać ją w swojej biblioteczce. 

     

    Moje serce podbiły anegdoty, w których role główne przypadły dzieciom. Pod każdą sytuacją znajdują się uczucia malucha, a także emocje, jakie w danej chwili ogarnęły rodzica. Po czym każdy z nas ma możliwość zapoznania się z komentarzem psychologa, który wyjaśnia mechanizmy kierujące zachowaniem dziecka, co pozwala na chwilowe wejście w jego skórę oraz zrozumienie pewnych kwestii.

     

    Z reguły kilkulatki nie mają na celu bycia złośliwym - po prostu potrzebują czyjejś uwagi, a że do tego dochodzi wspaniały zmysł obserwacyjny, szczerość do bólu oraz duża emocjonalność i pewna doza niewiedzy, to my, dorośli, niekiedy zupełnie nietrafnie odczytujemy dziecięce sygnały. Dziecko także ma prawo mieć zły humor, nie mieć ochoty rozmawiać z nikim czy dzielić się swoimi rzeczami - dlaczego wymagamy od nich tego, na co sami nie zgodzilibyśmy się w pewnych sytuacjach?
     

    Dzieci najczęściej wyrażają swoje emocje poprzez płacz bądź złość, ponieważ nie znają innych możliwości. Dlaczego zatem krytykujemy je za różne przewinienia, zamiast tłumaczyć, rozmawiać i próbować wczuć się w ich sytuację? Niejednokrotnie rodzice denerwują się na swoje pociechy za usilną chęć bycia samodzielnym, spontaniczność i żywiołowość, ciekawość świata oraz zadawanie (często niewygodnych) pytań, nieśmiałość, szczerość w ocenie cudzych zachowań bądź odkrywanie własnej intymności. Błagam, szanujmy te maluchy, bo inaczej staną się oni zakompleksionymi, wiecznie poirytowanymi oraz przebiegłymi istotami, zupełnie nieradzącymi sobie z otaczającą rzeczywistością. 

11. parenting.pl Alicja Barszcz

    Mam 5-letnią córkę i przeczytałam już naprawdę dużo książek na temat wychowywania dzieci. Przekonałam się też niejednokrotnie, że praktyka nijak ma się do teorii, którą zawsze tak ochoczą raczą nas telewizja, internet, poradniki a nawet inni rodzice.
    
    Dzieci codziennie nas zaskakują i w żadnym z wcześniej wymienionych źródeł nie znajdziemy opisu takiej sytuacji, jaka spotka nas dziś lub jutro. I to jest dobre! Każde dziecko jest przecież niepowtarzalne i wyjątkowe, ma swoje emocje, swoje rozumienie wielu kwestii, a przede wszystkim swoje pytania, na które po prostu oczekuje odpowiedzi.
    
    Książka „(NIE)grzeczni?” została napisana przez psychoterapeutkę, absolwentkę psychologii i podyplomowych studiów z psychotraumatologii – Małgorzatę Bajko – oraz dziennikarkę, autorkę licznych artykułów z zakresu psychologii, specjalistkę ds. PR gabinetów psychoterapeutycznych – Monikę Janiszewską. Obie panie to mamy, czego nie ukrywają i co z przyjemnością wykorzystują do dawania przykładów z życia wziętych.
    
    Książka została napisana prostym, żartobliwym językiem, który z pewnością dotrze do każdego czytelnika. Jednocześnie na stronach widnieją zabawne ilustracje, które dodatkowo obrazują przedstawione zagadnienia. Treść autorki podzieliły na trzy główne rozdziały:

    1. (NIE)Grzeczne dzieci, czyli jakie?
    2. Niegrzeczność w praktyce
    3. Rodzic roszczeniowy versus rodzic odlotowy

    W pierwszej części pokazują, czym różni się grzeczność od zachowania oczekiwanego od dziecka. Autorki wyjaśniają, czym grzeczność jest dla maluchów, a czym dla rodziców. Zauważają, że częstokroć dorosły uważa dziecko za niegrzeczne wtedy, gdy nie wpisuje się ono w jego kanon zachowania, kanon przyjęty dla osób dorosłych – nie dla dzieci. Jeśli dziecko głośno się bawi – jest niegrzeczne, jeśli chce pić wtedy, kiedy ja rozmawiam przez telefon – jest niegrzeczne, jeśli zapyta o to, dlaczego tamta pani jest taka gruba i co to jest w ogóle ten seks – jest niegrzeczne…
    
    Ale czy właśnie tak jest w rzeczywistości? Autorki książki zwracają uwagę na to, że dziecko jest ciekawe świata, więc kogo ma się zapytać, jak nie rodzica? Jeśli wyśmiejemy je lub zignorujemy, nie będzie nas więcej pytało, znajdzie sobie inne źródła wiedzy. A z biegiem lat będziemy mieli pretensje, że nie dzieli się z nami swoimi przemyśleniami. Każde nasze zachowanie ma przecież wpływ na dziecko, na jego myśli, samopoczucie, rozwój i przyszłe życie.
    
    Druga część książki spodobała mi się szczególnie. Dlaczego? Każdy podrozdział ma trafny tytuł zilustrowany szkicowym obrazkiem z zachowaniem żartobliwego tonu, ale też przenikający do świadomości czytającego. Następnie opisywana jest konkretna sytuacja, jaka już nie raz i nie dwa spotkała albo spotka praktycznie każdego rodzica. I tutaj następuje ciekawy zabieg – najpierw przedstawione są przemyślenia i emocje, jakie odczuwa dziecko w tej właśnie sytuacji, potem, co czuje w związku z nią rodzic, a następnie kilka słów od psychologa.
    
    W tych wszystkich książkach, które do tej pory czytałam, brakowało mi właśnie dziecięcego podejścia do świata. Tutaj mamy dokładnie opisane emocje, jakie dziecko przeżywa, gdy jest niesprawiedliwie osądzane, gdy nie spytamy go o zdanie, gdy z góry decydujemy za niego, gdy nagle zmienimy wspólne plany lub zignorujemy jego pytanie.
    
    W ostatniej część czytelnik znajduje propozycje „odlotowych” zabaw, które może wspólnie ze swoim maluchem wykorzystać. Do tych zabaw nie potrzebne są pieniądze, drogie akcesoria czy niezwykły talent. Wystarczy trochę czasu, kartka papieru, pisaki i odrobina wyobraźni.
    
    Uważam, że „(NIE)grzeczni?” to książka, która powinna trafić do każdego rodzica. Oczywiście – ciągle to teoria, jednak poparta przykładami, które są zdecydowanie bardziej praktyczne.

12. esensja.pl AGNIESZKA PASSENDORFER; 2016-11-01

    Co to znaczy "grzeczny"? A co "niegrzeczny"? To drugie w odniesieniu do dorosłego jest właściwie komplementem, bo oznacza odwagę naruszania konwenansów, kreatywność, wychodzenie poza schemat. Gdy mówimy jednak o niegrzecznym dziecku, to zwykle z dezaprobatą. Niegrzeczne dzieci to zmora dorosłych. Nie pozwalają się wyspać w nocy, psują imprezy i dobrą opinię rodziców. Nie chcą siedzieć cichutko na krześle ani jeść nożem i widelcem. Zabierają innym łopatki w piaskownicy, płaczą w najmniej odpowiednim momencie i dyskutują, gdy sprawa właściwie nie powinna podlegać dyskusji. Ale z drugiej strony... rozśmieszają, zaskakują, skłaniają do przemyślenia priorytetów oraz metod wychowawczych. Małgorzata Bajko i Monika Janiszewska przekonują, że niegrzeczne dzieci mogą być dla nas błogosławieństwem, pod warunkiem że dobrze zdefiniujemy słowa "grzeczne" i "niegrzeczne". I że nabierzemy dystansu do samych siebie. 

13. blogimam.pl

    Jak często Wam się zdarzało lub zdarza mówić: Moje dziecko jest niegrzeczne!
    
    Zapewne niezliczoną ilość razy. Klasyka! :)
    
    A zastanawialiście się kiedyś, czy tak naprawdę chcielibyście aby Wasze dziecko było cały czas grzeczne, taki sobi milusiński zaprogromowany Robocik? Chyba nie, prawda? ;)
    
    Otóż jak zawsze prawda leży pośrodku, a najważniejsze jest pozytywne nastawienie i optymizm w wychowywaniu dzieci.
    Wszystkie powyższe tematy ukazuje długo oczekiwana książka (Nie)Grzeczni?, która już została wydana (nakładem Wydawnictwa Sensus)!
    
    Autorki Małgorzata Bajko i Monika Janiszewska w sposób zaskakujący i rozśmieszający poruszają trudne tematy wychowawcze, wprawiają w zadumę i podsuwają pomysły na rozwiązanie problemów.
    
    Książka zmniejsza dystans pomiędzy rodzicami a dziećmi. Przypomina nam, dorosłym, że sami kiedyś byliśmy dziećmi i chyba nadal nimi jesteśmy w głębi serca:)
    
    Ponadto w nowoczesny sposób pokazuje, że za "niegrzecznością" dziecka najczęściej stoi jego niemożność lub nieumiejętność przekazania nam czegoś ważnego, jego obaw i smutków. A uważna obserwacja i zrozumienie malucha pozwalają bardzo szybko rozwiązać każdy problem!
    
    ​Musicie koniecznie przeczytać tę książkę!

14. DobreRecenzje.pl Dorota; 2016-10-03

    Drogi Rodzicu, wyobraź sobie taką sytuację, w której ja sama się znalazłam. Podczas imienin teściowej składamy życzenia wspólnie z mężem i naszą starszą córką, była wtedy 4 – letnim dzieckiem. Gdy babcia nachyliła się do wnuczki, aby ją ucałować, wówczas córka wykrzyczała babci głośno w twarz ”Nie całuj mnie, bo Ci śmierdzi z buzi”. Możecie sobie Państwo wyobrazić jakie były nasze miny z mężem, a jeszcze do tego teściowa się obraziła, bo stwierdziła, że myśmy jej kazali tak mówić. Teściowa krzyczała „Co z tego dziecka wyrośnie, jak tak można, co to za wychowanie”.
    
    Dziś, gdy tak na tę sytuację patrzę z perspektywy lat, gdy już starsza córka jest na studiach, myślę sobie, że teściowa wtedy nie miała racji. Aby uniknąć takich sytuacji proponuję Państwu do przeczytania  książkę „(Nie)Grzeczni?”, która opisuje takie właśnie trudne sytuacje rodziców, gdzie zachowania naszych pociech, przecież nie jesteśmy w stanie przewidzieć oraz emocji i reakcji dorosłych.
    
    Książka pokazuje reakcje i zachowania rodziców oraz emocje dzieci, jakie im towarzyszą podczas takich sytuacji. W książce opisane są sytuacje z życia wzięte z udziałem dzieci w wieku od 0 do 6 lat.
    
    Każde zachowanie dziecka ma głębszą motywację i ciężko jest nam dorosłym przewidzieć, jednak nie oczekujmy od autorek gotowych rozwiązań. Autorki zachęcają do bacznego obserwowania i wsłuchiwania się w  nasze pociechy. Anegdoty przytoczone w tej książce są prawdziwe. Każde zachowanie dziecka opisane jest z punktu widzenia dziecka, potem rodzica, a na samym końcu jest komentarz psychologa.
    
    Niektóre sytuacje są zabawne, inne poważne, a jeszcze inne smutne np. wtedy, gdy umiera ktoś bliski z naszej rodziny.
    Dzieci widzą świat przez pryzmat swoich wyobrażeń, mają też swoje potrzeby, ale nie zawsze w zrozumiały sposób umieją nam to przekazać.
    
    Autorki zadedykowały swoją książkę wszystkim rodzicom, którzy są: wyluzowani, zestresowani, niewyspani, niepewni, udręczeni i szaleni, dlatego zachęcam jak najszybciej przeczytajcie tę książkę.

15. Kulturantki.pl Ewa; 2016-08-25

    Dzisiaj książka, którą mogę polecić przede wszystkim obecnym i przyszłym rodzicom. Tylko oni wiedzą jak szeroką gamą uczuć i emocji cechuje rodzicielstwo. Od bezgranicznej miłości do… bezgranicznej frustracji. „(Nie) Grzeczni?” Małgorzaty Bajko i Moniki Janiszewskiej to książka, która wyjaśnia wiele irracjonalnych, z punktu widzenia dorosłych, zachowań dzieci. Drodzy rodzice, znacie to uczucie zażenowania, kiedy dziecko narobi Wam wstydu, a wcześniej się tak nie zachowywało? Nie potraficie zrozumieć skąd u niego takie postępowanie? To książka w sam raz dla Was!
    
    Pierwszym pytaniem, na jakie trzeba sobie odpowiedzieć, to co to znaczy, że dziecko jest niegrzeczne? Czy to nie jest tak, że jest żywe? Że wyraża ekspresyjnie swoje emocje? Oczekujemy, że dzieci wyrosną na kreatywnych i przedsiębiorczych dorosłych, ale kiedy ma nastąpić to przejście, jeżeli oczekujemy, że dziecko będzie całkowicie podporządkowane i ciche? Łatwo nie jest… od histerii i tupania na środku supermarketu, przez chowanie się przed ciocią za maminą spódnicą, po nadmierne rozrabianie na przyjęciu urodzinowym. Do tego dochodzi presja otoczenia i kąśliwe komentarze na temat złego wychowywania. Tak… rodzice kilkulatków doskonale wiedzą, o czym mówię. „(Nie) Grzeczni?” to tytuł, który przynajmniej część z tych zdarzeń pozwoli zrozumieć i zamienić frustrację na empatię wobec dziecka.
    
    Nie jest to poradnik, przynajmniej nie taki zwyczajny. Rozpoczyna się od przedstawienia faz rozwojowych, kamieni milowych i silnych emocji, które przeżywa dziecko od urodzenia. Opisuje prawdziwe sytuacje, które inaczej widzi dziecko, inaczej dorosły. Inne też są emocje. Z pomocą przychodzi także porada psychologa, ale nie wyssana z palca, a pochodząca od… mamy. Większość książki jest zbudowana następująco: jest opis z życia wziętej sytuacji, następnie wymienione są emocje i spostrzeżenia dziecka, potem rodzica. Tuż po nich jest komentarz eksperta do danego zdarzenia, interpretacja odczuwanych emocji i przełożenie punktu widzenia dziecka na świat dorosłych.
    
    Z założenia „(Nie) Grzeczni?” to tytuł dedykowany rodzicom dzieci w wieku do 6 lat. Muszę przyznać, że książka bardzo mile mnie zaznaczyła. Nie zawsze daje proste rozwiązanie na wszystkie problemy, ale czy można przewidzieć wszystkie pomysły dziecka? W każdym razie pokazuje inną perspektywę, a to wiele zmienia. Zrozumienie intencji malucha jest podstawą do znalezienia rozwiązania, i nagle może się okazać, że to wcale nie było „niegrzeczne” zachowanie. Ponieważ sytuacje z udziałem dzieci są często zabawne, taka też jest książka. Nie brakuje w niej poczucia humoru i anegdot. Poza tym każda opowieść jest uzupełniona wesołymi ilustracjami.

16. swiatairi.blogspot.com Airi

    Książka „(Nie)grzeczni?” skierowana jest dla rodziców dzieci w wieku 0 – 6 lat. To poradnik ukazujący różne sytuacje i z perspektywy rodzica jak i z pozycji dziecka.
     
    Odnaleźć tu można między innymi odwołanie się do wypowiedzi zamieszczonych na pewnych forach internetowych. Przedstawiono też sytuacje z życia autorek. Rozmawiano również z dziećmi na przykład z jednego z podwrocławskich przedszkoli.
     
    Użyta czcionka jest stosunkowo duża i czytelna. Sama publikacja zaś jest stosunkowo niewielkich rozmiarów, przypomina trochę książeczkę dla dzieci. Dzięki temu łatwiej można ją ze sobą gdzieś zabrać na przykład w damskiej torebce w jakąś podróż czy ogólnie gdzieś poza dom.
     
    Ukazano tu między innymi, że sformułowania „grzeczny” czy „niegrzeczny” są pojęciami względnymi. Przedstawiono również jak autorki rozumieją tą „grzeczność”.
     
    Przedstawiono tu również różne etapy rozwoju dziecka. Są tu również różne Komentarze Psychologa. Do tego informacje również przekazywane są poprzez rysunki, „scenki”.
     
    Ogólnie ciekawa książka poprzez przedstawienie różnych punktów widzenia. Nie jest to instrukcja obsługi dziecka ani lista nakazów i zakazów dla rodziców. Może to być dodatek do ich własnych doświadczeń, wsparcie dla nich, pewna podpowiedź. Najbardziej może przypaść do gustu osobom, które zostały dopiero co rodzicami lub niebawem nimi zostaną. Dla rodziców 6 – latków będzie to już bardziej coś w rodzaju ciekawostki.

17. ksiazki-sardegny.blogspot.com Sardegna; 2016-08-31

    Rzadko kiedy sięgam po poradniki, nie lubię bowiem książek, które radzą mi, jak żyć, jak wychowywać dzieci, i tłumaczą, co powinnam robić, żeby być szczęśliwą. Zazwyczaj ufam w tych kwestiach swojej intuicji, choć nie ukrywam, że czasami zdarza mi się sięgnąć po poradnik, zwłaszcza kiedy czuję, że jego  tematyka jest mi naprawdę bliska. Zastanawiam się wtedy, jak treść zawartą w książce mogę wykorzystać w przyszłości, bądź, co poradnik mówi o mnie samej i moim zachowaniu. 
    
    "(Nie)Grzeczni?" jest właśnie poradnikiem z takiej serii. Jest przeznaczony dla rodziców, posiadających dzieci, w wieku od zera do sześciu lat, napisany przez panie, związane zawodowo z psychologią dziecięcą. Jest takim przydatnym zbiorem informacji, na temat komunikacji rodzica z dzieckiem, którego tematem przewodnim jest grzeczność i niegrzeczność, a właściwie znaczenie, jakie te słowa mają dla rodziców, a jakie dla dziecka.
    
    Czasami rodzice odbierają zachowanie swoich pociech zupełnie inaczej, niż dzieci mają w zamyśle. Oczywiście, to działa w obie strony, i również pobudki, jakie kierują rodzicami, mogą być niewłaściwie odebrane przez dzieci. Ta książka, napisana z perspektywy osoby dorosłej, jak i z perspektywy dziecka, pokazuje, że ta sama sytuacja, może mieć zupełnie inne znaczenie dla rodziców, a inne dla maluchów. 
    
    Dzieci inaczej postrzegają świat i mają prawo zachowywać się "dziwnie" w poszczególnych etapach swojego rozwoju. Każde dziecko ma prawo być sobą, mieć indywidualne pomysły, zachowywać się w sposób charakterystyczny dla siebie, i trzeba pamiętać, że nie zawsze musi to być robienie rodzicom na złość (choć czasami trudno w to uwierzyć...). Pomiędzy byciem grzecznym a niegrzecznym jest bardzo cienka linia. Często zachowanie, które dzieciom wydaje się normalne, dla dorosłych jest niedopuszczalne. Albo odwrotnie, zachowanie, które osobom dorosłym wydaje się być właściwe i na miejscu, dla dzieci często jest zupełnie abstrakcyjne.
    
    Poradnik ten w bardzo konkretny sposób pokazuje te różnice, popierając je przykładami z życia. Autorki przedstawiły konkretne scenki sytuacyjne, z zachowaniem dziecka i reakcją rodzica, jak dane wydarzenie odebrały obie strony, a na koniec, pod każdą z scenką znajduje się komentarz psychologa, w którym już wydarzenie i emocje z nim związane, wyjaśnione są z psychologicznego punktu widzenia.

     

    Cześć końcowa książki, przedstawiona jest w sposób graficzny, pokazuje, jak rodzice reagują na zachowanie dzieci odbiegające od ich oczekiwań, i jak każda z tych reakcji może mieć jakieś konsekwencje w przyszłości.
    
    Poradnik "(Nie)Grzeczni?" może być doskonałą lekturą dla rodziców maluchów, czyli dzieciaków do drugiego roku życia. W książce przedstawione jest postrzeganie świata przez takiego maluszka, tydzień po tygodniu. Czasami może się wydawać, że taki bobasek zupełnie niczego nie rozumie, albo odwrotnie: świetnie wszystko rozumie i manipuluje dorosłymi, w rzeczywistości wygląda to zupełnie inaczej. Dzieci troszkę jednak inaczej postrzegają to, co się dzieje wokół nich i ten poradnik właśnie to ilustruje. 
    
    Książka dotyczy głównie zachowania dzieci do lat 6. Szczerze powiem, że większość przedstawionych sytuacji przerabiałam z moimi własnymi dziećmi. Może gdyby ta książka trafiła w moje ręce 3 lata temu, wyniosłabym z niej więcej. W aktualnej sytuacji moje dzieci są już jakby na innym etapie rozwoju, i nie ukrywam, że chętnie przeczytałabym coś na temat postępowania z dziećmi w wieku 6-10 lat. Natomiast rzeczywiście dla rodziców maluszków ten poradnik może być świetną lekturą. Może pokazać, że niektóre sytuacje znane tak dobrze z życia rodzinnego, wyglądają tak naprawdę zupełnie inaczej, niż się je postrzega.
    
    Na koniec jeszcze napiszę tylko, że ten poradnik uświadamia pewne sytuacje, ale też uspokaja. Pokazuje, że nie jesteśmy jedyni, że nie tylko nam przydarzają się trudne momenty z dziećmi, i że z każdej opresji jest wyjście. Książka ma mały format, taki "do torebki" i napisana jest przyjaznym, przystępnym językiem, do tego, jest wolna od psychologiczno-pedagogicznych mądrości, które na dłuższą metę po prostu nużą.
    
    Chcecie wiedzieć, czy Wasze dzieci są grzeczne, czy może raczej niegrzeczne? Odpowiedzi na to pytanie próżno szukać w tym poradniku, ale za to, znajdziecie w nim odpowiedzi na inne, nurtujące pytania, a przede wszystkim na kluczowe: "Dlaczego mój maluszek mi to robi?!"

18. nauka-to-tez-sztuka.blogspot.com

    Bałam się tej książki. Poprosiłam o nią do recenzji, bo jako pedagog i logopeda lubię być na bieżąco z wiedzą na temat wychowania i rozwoju dziecka, ale obawiałam się, że dostanę do ręki kolejny nudny poradnik opowiadający o tym, co i jak robić, aby dziecko było „grzeczne”. Na szczęście (i ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu) dostałam bardzo przyjemną, mądrą i zabawną lekturę!
    

    (NIE)GRZECZNI? to książka napisana przez dwie autorki – Małgorzatę Bajko oraz Monikę Janiszewską. Obie są szczęśliwymi mamami, które mądrze i z miłością wychowują (a nie hodują!) dzieci. Grzeczność jest tutaj tematem przewodnim i możemy na niego spojrzeć pod paroma różnymi kątami – z perspektywy rodzica, dziecka oraz specjalisty (psychologa), który tłumaczy zaistniałą sytuację, analizuje emocje i zachowania.

     

    Największym atutem książki jest jednak humor! Dzięki temu czyta się ją błyskawicznie i z uśmiechem na ustach. Dodatkowo ci, którzy mają już swoje dzieci (albo, tak jak ja, pracują z nimi), będą na pewno uśmiechać się jeszcze szerzej i ze zrozumieniem kiwać głową. Dzieci mają bowiem to do siebie, że są naturalne, szczere i nieprzewidywalne i choć zawsze chcą być „grzeczne”, nie zawsze rozumieją, co to właściwie oznacza.
    
    Nie myślcie jednak, że książka jest mało konkretna… Jest bardzo konkretna, daje proste i zrozumiałe rady. Już Einstein mówił, że „jeżeli nie potrafisz czegoś powiedzieć prostymi słowami, to znaczy, że tego nie rozumiesz” i miał  stuprocentową rację. Autorki na szczęście wiedzą, o czym mówią i rozumieją, jak funkcjonują dzieci. Opowiadają o rozwoju i jego fazach, skokach rozwojowych emocjach dziecka i trudnej do zrozumienia dla dorosłego psychice maluchów. Przecież to, że dziecko nam wmawia, że nas nie kocha, wcale tego nie oznacza, prawda? Autorki zadbały, aby książka była przejrzysta, zrozumiała i ułożona chronologicznie (według wieku dziecka, zaczynając od jego pierwszych dni), dzięki czemu łatwo jest znaleźć problem, który nas interesuje. Dodatkowo książka genialnie przygotowuje do rodzicielstwa, podaje wiele przykładów i lekko się czyta.
    
    Ten poradnik jest skierowany do rodziców dzieci od 0 do 6 lat, ale moim zdaniem z przyjemnością przeczyta ją każdy rodzic. Można tutaj znaleźć typowe dziecięce zachowania z ich dokładnym wytłumaczeniem.

19. mamaklub.pl Anna Chmielewska

    Książka, na okładce której widzimy dorosłych siedzących przy stole i dziecko deklamujące wierszyk: „Siedzi misio na łące, puszcza bąki śmierdzące…”, zapowiada się bardzo ciekawie. I taka rzeczywiście jest! Będąc rodzicem dziecka w wieku 0-6 lat, po prostu musisz po nią sięgnąć. Koniecznie!
    
    Niemalże każdy rodzic chciałby mieć grzeczne dziecko. Jednak, co oznacza dla nas owa grzeczność, jest już inną sprawą. Autorki książki – M. Bajko i M. Janiszewska napisały o sprawie (nie)grzeczności w sposób fenomenalny. Prawdziwie, dosadnie, a przy tym lekko i czasem zabawnie. Obie autorki są prywatnie mamami, więc najlepiej wiedzą, o czym piszą. Rodzic, któremu znane są opisane sytuacje, na pewno również potwierdzi autentyczność słów autorek.
    
    Książka „(Nie)grzeczni” wyraźnie odznacza się na tle wszelkich dotychczasowych poradników parentingowych. Traktuje o rzeczach ważnych w przystępny sposób. Lekka formuła sprawia, że pochłania się ją w mgnieniu oka. A co czytelnik znajdzie w „(Nie)grzecznych”?

    • Niegrzeczność widzianą różnymi oczami.
    • Mnóstwo przykładowych sytuacji, w których ujawnia się niegrzeczność dziecka – każda z nich wzbogacona cennymi komentarzami psychologa.
    • Analizę skoków rozwojowych – bardzo praktyczną i „życiowo” napisaną.

    Wszystko okraszone anegdotami, czasami wprost przezabawnymi. Zrozumie je tylko rodzic.
    
    Na końcu książki znajdziemy coś, co poruszy każdego rodzica – graficzne zestawienie rodzica roszczeniowego oraz rodzica odlotowego. Ulokowanie siebie po jednej ze stron daje dużo do myślenia. Nawet, jeśli zostaniemy ze smutnym przekonaniem, że nie jesteśmy odlotowym rodzicem, M. Bajko i M. Janiszewska wesprą dobrym słowem i konkretnymi wskazówkami, np. świetnymi propozycjami zabaw z dziećmi. To, o czym piszemy na kartach tej książki, w żadnym wypadku nie ma się odbić czkawką u czytającego. Nie chodzi o to, Drogi Rodzicu, żebyś teraz siadł i na klęczkach rozpamiętywał każdą minioną chwilę spędzoną z dzieckiem. „Tu dałem ciała, tam mnie poniosło, a jeszcze indziej nie odczytałem intencji szkraba”. (…) Każdemu zdarzają się wychowawcze potknięcia. Ba, popełniamy ich setki. My także. Wynikają one z nieporozumień, pośpiechu, zmęczenia, nadszarpniętych nerwów i wielu innych powodów. Nie ma się co nimi zamartwiać. Życie i tak potrafi dać nam w kość. Po co sobie dokładać zgryzot?” (s. 243).
    
    Naprawdę świetna książka. Bardzo polecam!

więcej recenzji

ukryj recenzje