Mamo, co by było, gdyby... Jak i po co rozmawiać z dzieckiem na trudne tematy (ebook)(audiobook)(audiobook)

Recenzje (5)

1. naszebabelkowo.pl Karolina Szwabowicz-Mosica

   Mamo, co by było, gdyby... Jak i po co rozmawiać z dzieckiem na trudne tematy W drugiej książce popełnionej przez wspomniane Autorki nadal nie brakuje sporej dawki poczucia humoru i dziecięcej, przewrotnej logiki. Jednak jest to pozycja traktująca o sprawach nieco cięższego kalibru i pokazująca rodzicom, w jaki sposób można rozmawiać z dzieckiem na tematy trudne, kontrowersyjne, stanowiące (nadal!) społeczne tabu. Osobiście jakoś nigdy nie miałam takich dylematów - bo nie znoszę zakłamywania rzeczywistości i nie zamierzam zamykać naszego synka w jakiejś hermetycznej, fikcyjnej bańce. Nie będę wciskać mu kitu o dzieciach przynoszonych przez bociana tudzież znajdowanych w kapuście. Nie będę udawać, że nasz świat jest Arkadią, w której ludzie nie chorują i nie umierają, wojny nie wybuchają, terroryści nie wysadzają się w powietrze, a niektórzy dorośli panowie (również ci w sutannach) nie czyhają na niewinne dziecięce wdzięki...Nie stanowi dla mnie problemu wyjaśnienie dziecku, czym jest niepełnosprawność, nowotwór tudzież kobieca menstruacja - ani wytłumaczenie mu różnicy pomiędzy osobami homo- i heteroseksualnymi... Mamo, co by było, gdyby - czyli jak i po co rozmawiać z dzieckiem na trudne tematy ? - (Nie)grzeczni - Monika Janiszewska - Małgorzata Bajko - poradniki dla rodziców - Wydawnictwo Sensus - wychowanie - dziecko - rodzina - blog rodzicielski - blog parentingowy Mamo, co by było, gdyby - czyli jak i po co rozmawiać z dzieckiem na trudne tematy ? - (Nie)grzeczni - Monika Janiszewska - Małgorzata Bajko - poradniki dla rodziców - Wydawnictwo Sensus - wychowanie - dziecko - rodzina - blog rodzicielski - blog parentingowy Ale niestety nadal funkcjonuje całe mnóstwo rodzin, w których o takich rzeczach się zwyczajnie nie mówi - nawet pomimo wyraźnego zainteresowania ze strony dziecka i jego wielokrotnie powtarzanych pytań. Bo STRACH. Bo WSTYD. Bo to SPRAWY DOROSŁYCH. Bo "porozmawiamy o tym, kiedy już będziesz duży"... Trzeba tylko wiedzieć, że tego typu informacje tak czy siak do naszych dzieci docierają - w strzępkach rozmów, w dostrzeżonych przypadkiem migawkach programów informacyjnych, w zasłyszanych fragmentach radiowych wiadomości...Jedynie od nas zależy, czy zostawimy dziecko samo z jego wątpliwościami i będziemy robić wieczne uniki - czy też przyjmiemy sprawę "na klatę" i zadbamy o odpowiedni poziom rzetelnej, dostosowanej do wieku edukacji. Mamo, co by było, gdyby - czyli jak i po co rozmawiać z dzieckiem na trudne tematy ? - (Nie)grzeczni - Monika Janiszewska - Małgorzata Bajko - poradniki dla rodziców - Wydawnictwo Sensus - wychowanie - dziecko - rodzina - blog rodzicielski - blog parentingowy Mamo, co by było, gdyby - czyli jak i po co rozmawiać z dzieckiem na trudne tematy ? - (Nie)grzeczni - Monika Janiszewska - Małgorzata Bajko - poradniki dla rodziców - Wydawnictwo Sensus - wychowanie - dziecko - rodzina - blog rodzicielski - blog parentingowy Dużo miejsca poświęca się w tej książce również kwestiom bezpieczeństwa. Znajdziemy tu bardzo konkretne wskazówki i sugestie, w jaki sposób powinno zachować się dziecko w sytuacji, kiedy np. zabłądzi w drodze ze szkoły, zostanie zaatakowane przez psa, znajdzie się w centrum wypadku czy pożaru, stanie twarzą w twarz ze szkolnym chuliganem lub też zostanie zagadnięte na ulicy przez obcą osobę. To moim zdaniem bardzo istotne - ponieważ dzieci, z którymi nie rozmawiamy o potencjalnych zagrożeniach częściej narażają się na utratę zdrowia i inne nieprzyjemne konsekwencje, podejmując ryzykowne zachowania. Dodatkowo, poradnik "Mamo, co by było, gdyby..." : wprowadza rodziców w świat bajkoterapii, zawiera kilka przykładowych bajek psychoedukacyjnych i zachęca do samodzielnego pisania dla dzieci krótkich, pouczających historii; pozwala na przeprowadzenie z dzieckiem prostego testu sprawdzającego, jak nasza pociecha poradzi sobie w trudnych, stresujących i niebezpiecznych sytuacjach; podrzuca nam świetny patent w postaci tzw. "rekwizytów", przy pomocy których możemy objaśniać dziecku świat w zrozumiały, klarowny i angażujący sposób (np. konflikt przedstawiony na zasadzie dwóch flamastrów, które konkurują ze sobą w zamalowywaniu jak największej przestrzeni na kartce - albo opaska na oczach dziecka, które wczuwa się w ten sposób w sytuację osoby niewidomej).

2. ksiazki-sardegny.blogspot.com Sardegna

   Moja ocena : 5/6 "Mamo, co by było, gdyby...", czyli jak i po co rozmawiać z dzieckiem na trudne tematy, to mini poradnik, napisany przez panie Monikę Janiszewską i Małgorzatę Bajko, specjalistki, które zawodowo zajmują się psychologią dziecięcą. Do tego panie same są mamami, wiedzą więc, o czym piszą. Osobiście nie jestem zwolenniczką poradników o wychowaniu dzieci, wolę w tej kwestii polegać na samej sobie, jednak czasami robię wyjątek, zwłaszcza w przypadku książek, do których mam niejako zaufanie. A ponieważ kiedyś już czytałam inną publikację z tej serii, napisaną przez obie Autorki, wydaną przez Wydawnictwo Sensus ("(Nie)Grzeczni?"), którą oceniłam bardzo pozytywnie za formę (absolutnie nie toleruję, kiedy poradniki przekazują w sposób nachalny "jedyną, słuszną prawdę", na szczęście w tym przypadku jest zupełnie odwrotnie), stąd też postanowiłam bliżej przyjrzeć się ich nowej książce. Ten mini poradnik, wydany (podobnie, jak poprzedni) w formie kieszonkowej, podpowiada rodzicom, jak rozmawiać z dziećmi na trudne tematy i odpowiadać na niewygodne pytania. Wiadomo, że dzieci (zwłaszcza te młodsze) pełne są zapału, ciekawe świata, zadają mnóstwo pytań, nie przejmując się zupełnie, że owe zagadnienia w ich rodzicach powodują przyspieszone bicie serca. Zazwyczaj zdarza się, że tematy te są niewygodne i trudne tylko dla dorosłych, dzieci natomiast ze swoją szczerością i naturalnością nie są świadome nawet wagi niektórych problemów, które w swych rozmowach poruszają. Autorki na takie sytuacje mają radę. Dają rodzicom gotowe rozwiązania i podpowiedzi, jak przeprowadzić takową rozmowę. Oczywiście wszystko w granicach sugestii, możliwych opcji, a nie jedynych prawdziwych odpowiedzi, bo tego bym nie zniosła. Książka podzielona jest na trzy części. W pierwszej znajduje się wywiad - rozmowa z obu paniami, które dzielą się swoim doświadczeniem prywatnym i zawodowym. Tłumaczą, z jakich sytuacji taka rozmowa z dzieckiem może wyniknąć, jak dobrze ją przeprowadzić, wyważyć temat, nie ucinać rozmowy, nie bagatelizować, nie ignorować, nie podawać wymijających odpowiedzi. Uświadamiają, że w razie nieotrzymania satysfakcjonującego rozwiązania, dziecko poszuka odpowiedzi w innych źródłach, a to niekoniecznie może nam się spodobać i przedstawić problem w sposób, jaki byśmy chcieli. Warto więc podjąć temat i choć będzie to dla nas trudne, dać się wciągnąć w dyskusję. W części drugiej, Autorki przedstawiają każdy problem z osobna, czyli najpierw zadają kluczowe pytanie, później prezentują punkt widzenia dzieci (w różnym wieku) na dany problem, kolejno komentują zagadnienie, podając jakieś przykładowe rozwiązania, tematy poboczne, które można z dzieckiem poruszyć przy okazji takiej rozmowy. W pierwszym odruchu, kiedy słyszymy hasło "trudne pytanie", pojawia się w naszej głowie zdanie: "skąd się biorą dzieci?" Oczywiście w książce znajdziemy rozwiązanie, jak poradzić sobie z tym zapytaniem, ale również dowiemy się, jak reagować na takie problemy: co będzie, kiedy do mojego domu włamie się złodziej, co się stanie, kiedy ktoś umrze, co się dzieje z ciałem po śmierci, co się będzie, jeśli zachoruję na groźną chorobę, co się stanie, jeśli wyląduję w szpitalu, co się wydarzy, kiedy tata straci pracę, co by było gdyby, ktoś obcy mnie zaczepił, albo rodzice się rozwiedli. Sami widzicie, niektóre pytania na prawdę są trudne, dobrze więc wiedzieć, jak w razie czego zareagować. Część trzecia, dla mnie najciekawsza, to bajki terapeutyczne, które w prosty i obrazowy sposób pokazują dziecku dany problem, poprzedzone są wstępem wyjaśniającym, czym jest bajkoterapia, i jakie spełnia funkcje. Powiem Wam, że ten mini poradnik to fajna opcja uzupełniająca wiedzę rodzica. Choć może nie do końca wpasował się w moje potrzeby wychowawcze, podobnie, jak "(Nie)Grzeczni?", gdyż dotyczy raczej zachowania dzieci młodszych, niż moje, to jednak sądzę, iż książka przydatna będzie się rodzicom maluchów 3- 6 lat. Na swoim przykładzie mogę potwierdzić, że większość zagadnień mam już za sobą (na szczęście), stąd też z podpowiedzi nie skorzystam, na pewno jednak przydadzą mi się bajki terapeutyczne, jako fajny materiał pomocniczy w pracy i przyczynka do rozmów z młodszymi dzieciakami o różnych problemach.

3. Sztukater.pl KORALINA

   Rodzice bardzo często stają przed trudnym zadaniem. Dzieci są bardzo ciekawe świata, kiedy czegoś nie rozumieją lub chcą lepiej poznać, pytają. Czasami pytania są banalne. Skąd się bierze deszcz, dlaczego jabłko spada w dół itp. Co innego kiedy zaczynają pytać o tematy trudne i kontrowersyjne - skąd biorą się dzieci, co się dzieje po śmierć, czy inne tego typu tematy. Jak rozmawiać z dzieckiem żeby go nie przestraszyć, dlaczego nie warto zbywać pytań słowami "jesteś za mały, porozmawiamy jak urośniesz", na te i wiele innych pytań odpowiadają autorki książki "Mamo, co by było gdyby..." Monika Janiszewska i Małgorzata Bajko stworzyły książkę, która po pierwsze ma pokazać jak rozmawiać z dzieckiem na trudne tematy, a po drugie, jak od najmłodszych lat wpajać dziecku odpowiednie zachowania (nauka za pomocą bajek). Autorki prezentują trzydzieści pytań z zakresu trudnych, drażliwych i niezręcznych i podpowiadają jak rozmawiać z dzieckiem. Wszystkie zagadnienia jakie prezentuje Monika Janiszewska i Małgorzata Bajko, oparte są na doświadczeniach związanych z własnymi dziećmi. Niektóre z tych pytań wydają się trywialne i banalne. "Co by było gdyby... był dorosły?" lub "... ktoś mnie bił?", na te pytania łatwo znajdziemy odpowiedź i uzasadnienie. Ale jak rozmawiać z dzieckiem na poważne tematy, tj. śmierć, miłość, seks, czy zbrodnia? Jak nie przestraszyć i nie zniechęcić dziecka? Autorki prezentują przykładowe wyjaśnienie plus zabawę jaka może pomóc w jego zrozumieniu, np. Kiedy dziecko pyta o jakąś formę niepełnosprawności, odpowiadamy o tym jak to mogło się stać i bawimy się w nieużywanie rąk podczas jedzenia chrupków. Oczywiście pytań i form zabawy jest zdecydowanie więcej. Wszystkie są przemyślane i dopasowane do dzieci. Autorki bardzo zwracają uwagę na to aby treść odpowiedzi była adekwatna do wieku dziecka. Bardzo ważne jest aby nie wdawać się w szczegóły. Jeśli dziecko czegoś nie zrozumie lub będzie chciało uzyskać więcej informacji, na pewno zapyta. Nie ma co głowić się nad naukową odpowiedzią. Wystarczy odpowiedzieć tak aby zaspokoić najogólniejszy zakres zagadnienia. Druga część książki mówi o bajkoterapii. Jak wyjaśnić dziecku trudne zagadnienia za pomocą bajek. Jest to bardzo ważne, ponieważ nie wszystko da się wyjaśnić jedynie tłumaczeniem. Czasami potrzebny jest jakiś przykład, który dziecko zrozumie. Autorki pokazują jak stworzyć bajkę, która wytłumaczy trudne zagadnienie. Na co zwrócić szczególną uwagę, aby przekaz był jasny. Bajkoterapia pomaga dziecku zrozumieć świat, wymyślony bohater, który posiada cechy naszego dziecka, o wiele lepiej wpływa na zrozumienie pociechy niż odległa i obca postać jakiejś tam dziewczynki, czy chłopca. W tej książce jest sporo ciekawych scenariuszy bajek, oczywiście autorki zachęcają do tworzenia własnych, spersonalizowanych dla własnych dzieci. Autorki książki "Mamo, co by było gdyby..." naprawdę się postarały. Przedstawiają gotowe rozwiązania i pomoce dla rodzica, którego dziecko chce poznawać każdy aspekt otaczającej go rzeczywistości. Oczywiście, na pewno znajdą się inne trudne pytania, które nie są opisane w książce. Jednak dzięki "Mamo, co by było gdyby..." mamy pewną podstawę i wiedzę co robić aby zaspokoić dziecięcą ciekawość. Bardzo polecam tę książkę, bo bardzo dobrze pokazuje, że nie ma trudnych pytań, ani trudnych odpowiedzi, wystarczy szczerze i rozmawiać z dzieckiem, dzięki czemu pozostaje otwartym na świat młodym człowiekiem.

4. QulturaSlowa Justyna Gul

   Co by było, gdybyśmy byli biedni? Albo gdybym złamał / złamała nogę? A gdyby tak wybuchła wojna, co wówczas byłoby z nami? Co się stanie, jeśli mama będzie miała nowego dzidziusia w brzuchu, Abo gdybyśmy zabłądzili w drodze ze szkoły? To tylko kilka pytań, z gatunku tych trudnych i / lub uciążliwych, które zadają nam dzieci, z prawdziwym zainteresowaniem wyczekując odpowiedzi. To, jaka ona będzie (i czy w ogóle jej udzielimy) ma bardzo duży wpływ na malucha, rozwiewa bowiem jego wątpliwości, lęki, pozwala ustrzec się fobii, staje się również podstawą zaufania, jakim dziecko zacznie nas obdarzać, przychodząc z pytaniami czy problemami niezależnie od wieku. W jaki sposób jednak odpowiadać na pytanie dziecka, by nie spotęgować jego strachu, by nie zrobić krzywdy, a jednocześnie by ta odpowiedź zgadzała się z jego obserwacjami? By była na tyle wyczerpująca, że dziecko będzie miało poczucie, że jego pragnienie wiedzy jest wystarczające, a jednocześnie, by nie poruszać tych kwestii, na które dla dzieci w pewnym wieku jest jeszcze za wcześnie? Rozwiązaniem jest książka „Mamo, co by było, gdyby…”, opublikowana nakładem Wydawnictwa Helion. Autorki: Monika Janiszewska – dziennikarka zajmująca się m.in. tematyką związaną z parentingiem oraz Małgorzata Bajko – psychoterapeutka, zastanawiają się, jak i po co rozmawiać z dzieckiem na problematyczne tematy, opierając się zarówno na wiedzy merytorycznej, jak i na swoich doświadczeniach, jako matek. Tym samym książka adresowana jest zarówno do kobiet, które z tymi trudnymi pytaniami swoich dzieci już się zmagają, do tych, które dzieci mają dopiero w planach, a także do nauczycieli, pedagogów, opiekunów, którzy odnaleźć tu mogą cenne wskazówki dotyczące przebiegu takiej rozmowy i przekazywanych treści. Książka składa się z trzech rozdziałów, które nie tylko pozwalają nam zrozumieć, dlaczego do pewnych pytań warto podchodzić z pełną świadomością konsekwencji wynikających z udzielonych odpowiedzi, ale i pokazują, jak ważne jest poważne podejście do tematu – ono będzie procentowało w kolejnych latach. Autorki przywołują trzydzieści najczęściej pojawiających się pytań dzieci, dotyczących m.in. kalectwa, choroby, śmierci, kradzieży, zaczepiania przez obcych, zaników pamięci, porwania i szeregu innych kwestii, które nurtują dzieci. Zanim przejdziemy jednak do ich omówienia, autorki dokładnie tłumaczą, dlaczego lepiej rozmawiać niż chronić przed prawdą, pokazują, jak należy prowadzić rozmowy na poważne tematy oraz udzielają wskazówek, jak łagodzić stany lękowe i wyjaśniają, kiedy mamy do czynienia z fobią. W książce znajdziemy również rozdział poświęcony bajkoterapii, w którym dokładnie zostało to pojęcie wyjaśnione, zaś autorki zachęcają do tego, by samodzielnie napisać dla dziecka bajkę. Znajdziemy też przykładowe bajki terapeutyczne, poruszające m.in. temat rozwodu, lęku przed burzą czy zaczepiania przez obcą osobę. Z kolei w trzecim rozdziale znajdziemy dokładne wytłumaczenie, jakie skutki rodzi brak szczerej rozmowy, a także swego rodzaju podpowiedź, po jakie argumenty sięgnąć, odpowiadając na pytania. Autorki ponadto zachęcają do sięgania po akcesoria, które mogą pomóc wytłumaczyć pewne aspekty rzeczywistości – pomoże to nie tylko nam, ale również dziecku, zrozumieć szczególnie złożony problem. To wszystko sprawia, że książka „Mamo, co by było gdyby…”, to lektura niezwykle cenna, która pomoże nam nawiązać mocniejszą więź z ciekawym świata dzieckiem, a także budować swój autorytet, jako rodzica.

5. Mama Trójki Bożena Jędral

   Każdy rodzic przeżył niewygodne pytanie lub komentarz dziecka. Pojechaliśmy kiedyś do znajomych w odwiedziny zobaczyć ich dziecko. Nie uprzedzili jednak nas, że owo dziecko nie ma jednego ucha. My ich nie uprzedziliśmy, że mamy spostrzegawczego dziewięciolatka. Ta wizyta była jakimś combo. Pępkowo-imieninowo-dniobabciowo-opękajmywszytskonaraz. Czuliśmy się jak intruzi na imprezie z różnych okazji w szerokim gronie. Udało nam się ukryć ciekawość syna przed resztą, pakując go do innego pokoju z tv i pilotem. Kiedy niezręczną wizytę mieliśmy już prawie zakończoną, syn wypalił donośne pytanie "dlaczego to dziecko nie ma ucha?". Dwadzieścia osób przy stole zamilkło. Heniuś był chyba ósmym cudem świata i wszelkie niedoskonałości były taktownie przemilczane. I albo wszyscy udawali, że tematu nie ma, albo nie wiedzieli, że dzieci są rezolutne i potrafią łączyć wątki. Nikt się nie odezwał, a syn czekał na odpowiedź. Plącząc się w tłumaczeniach czegoś, o czym nie miałam pojęcia, powiedziałam, że taki się urodził, ale jak nieco podrośnie, będzie miał operację, która to skoryguje. Kilka osób odetchnęło wyraźnie z ulgą, ale one najwidoczniej jednak nie miały do czynienia z dziećmi. My również nie doceniliśmy syna. On natomiast z zadumaną miną skomentował "dobrze, że nie ma prawego...". Przy stole chyba nikt nie umarł, ale zapanowała grobowa cisza. Kiedy odzyskałam głos, zdołałam się nieco wytłumaczyć. Kilka dni temu słuchaliśmy w aucie radia, tam było o absurdach wydawania dowodu osobistego. Facet nie mógł dostać dowodu, ponieważ nie miał lewego ucha, które wymagane było na zdjęciu do dowodu. Ludzie w milczeniu patrzyli na mnie jak na idiotkę. Pożegnaliśmy się w pośpiechu i ewakuowaliśmy, zanim syn zdążył spytać, czemu ten facet na końcu stołu nie ma nogi? Nigdy więcej nas nie zaprosili. Pytania o brak nogi nie uniknęliśmy. To tylko było kwestia odroczenia wyroku. Kilka lat później, córka na parkingu pod sklepem zobaczyła starszego człowieka z jedną nogą. O to, dlaczego nie ma drugiej, spytała tak, że cała wieś chyba słyszała. Po kilka latach maglowania niewygodnymi pytania przez syna byłam już nieco bardziej opanowana przy odpowiedziach. Miałam delikatnie zacząć snuć domysły, kiedy pan donośnie skomentował, że miał wypadek. Takich sytuacji miałam dziesiątki. Uczyłam się odpowiadać dzieciom na najtrudniejsze pytania. Zadawane zawsze w najnieodpowiedniejszym momencie. Rola rodzica jest niezwykle trudna. Zwłaszcza rodzica, który jako dziecko miał rolę nie rzucać się w oczy, nie dopytywać, ani nie interesować się tym, co było ciekawe. Wśród dorosłych modne były powiedzonka "Dzieci i ryby głosu nie mają", "Nie interesuj się, bo kociego pyska dostaniesz", "Ciekawość to pierwszy stopień do piekła" itp. Każde pytanie było zbywane. Dzieci nie miały głosu i nikt z nami nie rozmawiał, bo i po co? Mieliśmy nie rzucać się w oczy i nie zadawać zbędnych pytań. Większość z nas wyrosła na ludzi nieumiejących rozmawiać o tematach tabu "Mamo, co by było, gdyby..." to poradnik dla rodziców, opiekunów i w sumie wszystkich dorosłych, którym na drodze stanie dziecko z trudnym dla niego tematem. Takim tematem nie musi być sex czy śmierć. Może być to strach przed wizytą nieznanej cioci, coś, co zasłyszało w wiadomościach, rozwód, kłótnia z przyjaciółką, a nawet oderwanie uszka ulubionego misia. To, że dla dorosłego temat wydaje się błahy, dziecko może przeżywać daną sytuację. I na odwrót. Temat dla dziecka ciekawy i naturalny może być dla dorosłego trudny do podjęcia. Nie zdajemy sobie sprawy z tego, że rozmowa, o czymś sprawia nam trudność, dopóki temat nie wypłynie. A oczywiście wypływa w najmniej odpowiednim momencie. Książka "Mamo, co by było, gdyby.." nie tylko jest przewodnikiem po trudnych tematach i możliwych reakcjach, mówi o prostej drodze komunikacji i zaspokajaniu ciekawości odpowiednio do wieku, ale również stanowi pomoc w trudnych sytuacjach przy pomocy opowiadań terapeutycznych zawartych na jej końcu. Żałuję, że nie miałam takiej książki na początku mojej drogi macierzyństwa. Jestem pewna, że byłabym zdecydowanie lepszym partnerem do rozmów z dziećmi przez pierwsze lata.

więcej recenzji

ukryj recenzje