Jedzenie emocjonalne i inne podjadania. Jak poprawić swoje relacje z jedzeniem (ebook)(audiobook)(audiobook)

Recenzje (14)

1. dorota_m_kaleta Kaleta Dorota

   Dziś muszę się czymś z Wami podzielić… Od kilkunastu lat borykam się z nadwagą. Przeszłam wiele diet, które nie tylko nie zmieniły mojego ciała, ale również spowodowały, że nadwaga nadal pozostała problemem. I zanim ktoś pomyśli, że wystarczy dobra dieta i będzie dobrze, to niestety się myli. Dieta to destrukcyjne słowo, które kojarzy się z wieloma zakazami i nakazami. Wywołuje w nas często sprzeczne emocje. Mało kto mówi o tym, że gdy chcemy odnieść satysfakcjonujące wyniki sama dieta nie wystarczy. Potrzeba przede wszystkim podejścia psychologicznego. Choroby, stres, emocje to czynniki, które mają ogromny wpływ na nasze życie. A czy emocje i stres mogą wpływać na zaburzenia w odżywianiu i wywodzące się z tego choroby ? Tak. Nawet nie zdajemy sobie sprawy jak bardzo.. W książce "Jedzenie emocjonalne i inne podjadania" znajdziemy informacje na temat mechanizmów, jakie działają w naszym organizmie i powodują, że popadamy w ogromną przepaść, jaką są zaburzenia w odżywianiu i w wyniku czego borykamy się z ilością nadmiernych kilogramów, które później prowadzą do otyłości. A ta jest traktowana jako poważna choroba. W tej książce nie znajdziemy kolejnej diety cud. Znajdziemy natomiast pomoc w rozpoznawaniu naszych emocji i zrozumieniu naszego stosunku do jedzenia i tego jaki wpływ na nasze odżywianie ma świat zewnętrzny. Książka napisana jest prostym językiem. Autorki Joanna Derda i Marta Pawłowska postarały się, aby informacje jakie chciały przekazać, mogły dotrzeć do każdego. W jedenastu rozdziałach autorki pomagają nam uświadomić sobie jak ważny jest nasz stosunek do celebrowania posiłków, zdrowych wyborów, jak również znalezienia sposobu na nasze relacje z jedzeniem. Dużo znajdziemy o emocjach, bo to głównie one mają wpływ na jakość naszego życia. Czytałam wiele poradników, wiele książek o odżywianiu. Skończyłam też kilka kursów dietetycznych… Ale nigdzie nie dostałam takiej wiedzy jak w tej książce. To książka nie tylko dla osób, które się odchudzają. To książka również dla osób, których emocje biorą górę nad ich życiem i które chcą uporządkować swoją wiedzę o odżywianiu. Myślę, że każdy powinien mieć ją w swojej biblioteczce. Polecam!!!

2. k.tomzynska Tomżyńska Karolina

   Zdarzyło Wam się zajadać stres czekoladą dla poprawy nastroju? Chyba większość z nas przechodziła przez ten etap. Zajadamy emocje złe, ale i czasami te dobre. Dlatego warto zastanowić się i poznać relacje łączące nas z jedzeniem, a także popracować nad tym, aby je zmienić. Pomocna może okazać się być w tym książka „Jedzenie emocjonalne i inne podjadania. Jak poprawić swoje relacje z jedzeniem”. Odrazu zastrzegam, że nie jest to kolejny poradnik o dietach cud! Książka ta ma nam pomóc zrozumieć jakie relacje łączą nas z jedzeniem i jakie zmiany należy wprowadzić, aby relacje te nie były toksyczne. Całość napisana jest prostym językiem, bez medycznego żargonu co napewno spodoba się wielu czytelnikom. Wszystko zostało przedstawione w przyjemny sposób i nie znajdziecie tutaj często powielanych dietetycznych mitów. Widać, że autorki mają pojęcie o czym piszą i jest to ich źródło zainteresować, ale i przede wszystkim pasja. Co bardzo mi się spodobało to sposób w jaki autorki podchodzą do żywienia. Nie negują nikogo, nie wpędzają w poczucie winy. Jedynie przedstawiają fakty i konsekwencje z nimi związane. Zwracają nam uwagę, że nawet trend zdrowego odżywiania może okazać się być pułapką, jeżeli zaczynamy mieć na jego punkcie chorą obsesję. Uważam, że książka powinna znaleźć się na pólkach w każdym domu. Pomimo, że zdrowy styl życia jest mi bliski od lat to dowiedziałam się z niej wielu ciekawych rzeczy. Zawarte w książce porady pozwoliły mi lepiej zrozumieć niektóre zachowania i zmienić je na korzyść dla mnie i mojego zdrowia. Ocena: ⭐⭐⭐⭐+/6

3. http://www.booksmylove.pl/ Małgorzata Pałka

   "Jedzenie emocjonalne i inne podjadania" książka napisana przez Joannę Derda i Martę Pawłowską o tym, jak traktujemy diety, o obsesji jedzenia czy też epidemii otyłości. Wielu z nas zmienia diety w zależności od panującej diety nie bardzo zastanawiając się czy dane diety nam służą, czy nie będzie przy nich brakować nam jakiś składników albo czy dobrze do nich podchodzimy. Wielu z nas ma też niezdrowy stosunek z jedzeniem. Zagłuszamy nim emocje, samotność, smutek ale też złość. Ilu z nas w momencie "złego dnia" albo "sukcesu" pierwszą myślą było pójdziemy na lody czy na dobre ciacho. Przestaliśmy też celebrować posiłki, często jemy w biegu, przed telewizorem, byle co byle szybko i pozwalamy sobie na jedzeniowe grzeszki. Książkę czyta się bardzo szybko, wiele stron poświęconych jest otyłości.

4. Strona internetowa Bojanowska Monika

   Jedzenie emocjonalne i inne podjadania Temat emocji jest mi bardzo bliski. Każda zmiana w naszym życiu zaczyna się od emocji. Wiele razy tłumaczyłam moim Klientkom - jeśli wzbudzisz w sobie uczucia i wygenerujesz pozytywne emocje, to możesz osiągnąć to, o czym marzysz. A jeśli marzysz o tym, aby czuć się dobrze, żyć i pracować z lekkością, to książka "Jedzenie emocjonalne i inne podjadania" jest właśnie dla Ciebie. Po jej przeczytaniu lepiej zrozumiesz swoje uczucia względem jedzenia, jako całego, złożonego procesu, a nie tylko, jako posiłku czekającego na talerzu. Lubię takie książki - z pozoru wątłe, cieniutkie w swojej objętości, w rzeczywistości niosące ze sobą taki ładunek emocji i wiedzy, że nie sposób po ich przeczytaniu pozostać osobą sprzed lektury. Coś musi się zmienić, a tak naprawdę to wiele musi się zmienić. Nie ma na to siły. Po przeczytaniu książki Joanny Derdy i Marty Pawłowskiej pt. Jedzenie emocjonalne i inne podjadania, tak właśnie się poczujesz. Jakby nic już nigdy nie miało być takie samo. Jakaś część Ciebie zmieni się nie do poznania. I nie będzie to natychmiastowa przemiana z osoby z nadwagą w tę szczupłą z Twoich marzeń. O nie. Na to przecież potrzeba czasu. Być może nawet nie jesteś osobą z nadwagą i wcale nie potrzebujesz odchudzania. To dobrze, bo nie o odchudzaniu jest ta książka. Proces zmiany, jaki rozpocznie się w Twojej głowie, gdy zmierzysz się z tą lekturą, nieuchronnie poprowadzi Cię do spojrzenia na jedzenie w zupełnie inny sposób. Ta książka wymusi na Tobie refleksję nad tym, co jesz, w jaki sposób jesz i dlaczego jesz tak, jak jesz. I powiem Ci jeszcze jedno - to nie jest książka o odchudzaniu, diecie, otyłości, szczupłości … choć pośrednio te wątki się w niej pojawiają. To jest książka o uczuciach, które domagają się od Ciebie uwagi. Tych, które kneblujesz. Tych, które chcą dojść do głosu. To jest książka, która może nauczyć Cię jeść inaczej, czuć inaczej i żyć inaczej. Twój związek z jedzeniem jest relacją. I jak w każdej relacji, tak i w tej, masz do czynienia z masą uczuć. Być może zakopałaś je tak głęboko, że nie masz dziś do nich dostępu. Tak może być. To jednak nie oznacza, że tych uczuć nie ma. W tej relacji jest Was troje: Ty, jedzenie i Twoje uczucia. Czy kiedykolwiek myślisz o jedzeniu w ten sposób? Jak o relacji? Ja nigdy dotąd tak nie myślałam. Ale jak już się domyślasz, przeczytałam książkę Joanny Derdy i Marty Pawłowskiej „Jedzenie emocjonalne i inne podjadania”. No i teraz już nic nie będzie dla mnie takie, jak przed lekturą. Moja (i Twoja także) relacja z jedzeniem sięga dzieciństwa. Ja, jako dziecko, słyszałam że muszę zjeść wszystko, co jest na talerzu. Nie było mowy o marnowaniu jedzenia. Słyszałam, że jak coś zostaje na talerzu to znaczy, że się zmarnuje. Słyszałam, że nie po to ktoś pracuje na jedzenie, żeby inny mógł je marnować. Niezjedzenie wszystkiego oznaczało też brak szacunku dla osoby, która przygotowała posiłek. Nie zjeść oznaczało więc nie szanować mamy lub babci. Ponieważ te przekonania są we mnie bardzo głęboko osadzone, to moja relacja z jedzeniem, jako osoby dorosłej, jest bardzo trudna. Teraz mam odwagę przyznać się do tego otwarcie. Teraz, dzięki książce „Jedzenie emocjonalne i inne podjadania” mam siłę, aby powiedzieć sobie: dość. Dość traktowania jedzenia, jak nagrody. Nigdy więcej myślenia, że jak nie zjem pełnego talerza, to jest ze mną coś nie tak. Dość poddawania się emocjom w tej relacji - relacji mojej i mojego talerza. Czas zawalczyć o siebie i o swoje zdrowie. I nie, nie jestem jakimś grubasem, który obżera się tak, że nie może się ruszyć. Jestem kobietą, która chce mieć w sobie zdrowe emocje, ponieważ ma dość zajadania smutków. Kobietą, która od dziś przestaje mylić apetyt z głodem. Taką chcę być. Ta zmiana już się rozpoczęła. I nikt mnie nie zatrzyma. Idę po to, co jest dla mnie najlepsze. Po zdrowe jedzenie w codzienności i zdrowe emocje, które się z jedzeniem wiążą. Idę po lepsze życie. Dołączysz?

5. Emilia Kołodziejska | Dietetyk Emilia Kołodziejska

   Czytałam już wiele książek „tego typu”. Jednak ta zaskoczyła mnie dosadnością i trafnością stwierdzeń. Joanna Derda i Marta Pawłowska piszą w sposób prosty i nie używają nadmiernej dyplomacji, na co nie każdy by się odważył. Jest to również dosyć subiektywne spojrzenie na wiele spraw. Mi akurat najbardziej spodobało się to zdanie: „Dobrze działać pod kontrolą doświadczonego lekarza, w konsultacji z dietetykiem o szerokiej wiedzy i minimalnym stopniu nawiedzenia — czyli przekonania do jednej szkoły odżywiania, jednego nurtu wiedzy”. Na rynku działa niestety wielu „nawiedzonych” dietetyków, najczęściej bez odpowiedniego wykształcenia. Robią oni ludziom krzywdę, po prostu. Tę książkę mogę z czystym sercem polecić wszystkim osobom, które chcą schudnąć. Jest to pigułka wiedzy, którą warto przyjąć, aby nie popełniać podstawowych błędów. Wbrew pozorom większość osób je popełnia. Wynika to z bałaganu jaki obecnie jest w Internecie. Czytając jedzenie emocjonalne i inne podjadania, można swoją wiedzę szybko uporządkować.

6. inzynier.i.ksiazki Rzepka Aleksandra

   Każdy człowiek musi jeść i temu nie możemy zaprzeczyć. Bez tego nie jest w stanie funkcjonować. Spożywanie posiłków zwykle jest przyjemne i czerpie się z niego radość. Jednak ludzie są pełni złych nawyków żywieniowych, przez które cierpi ciało, ale także umysł. Mogą to być głodówki, kompulsywne jedzenie albo wieczna dieta odchudzająca. Kiedy sięgałam po „Jedzenie emocjonalne i inne podjadania. Jak poprawić swoje relacje z jedzeniem” podejście miałam ambiwalentne. Średnio lubię książki noszące znamiona poradników, a takich taktujących o jedzeniu nieco się boję. Dlaczego? Ponieważ nie lubię, gdy ktoś mówi mi jak mam żyć, a co dopiero jak mam jeść. Zwłaszcza, że trafiłam w swoim życiu na kilku znawców, których mądrości ograniczały się do mówienia, że dana dieta jest zła, a jednocześnie polecania innej równie szkodliwej. Tutaj jednak dostałam coś całkowicie odmiennego i jestem z tego powodu bardzo zadowolona. To jedna z tych książek, w która nie powie wam, że macie odstawić wszystko co was cieszy, a raczej możecie dowiedzieć się w jaki sposób spróbować wprowadzić pewne zmiany, a także że zaburzenia odżywiania zawsze wynikają z czegoś i istotne jest odnalezienie przyczyny. Bardzo podoba mi się, że pozycja ta nie próbowała mnie umoralnić, ani wpędzić w poczucie winy, o co jest niesamowicie łatwo, a pokazać inną stronę podejścia do jedzenia. Na jej plus przemawia to, że nie znajdziecie w niej pseudonaukowego bełkotu, trudnych i niezrozumiałych słów, a także mądrości typu nie jedz po 18. Wręcz przeciwnie, książka ta napisana jest przyjemnym i przystępnym językiem, wszystkie zagadnienia są jasno przedstawione i nie czułam jakbym czytała artykuł w gazecie branżowej. Dodatkowo jest to około 160 stron, więc nie należy do opasłych tomiszcz, których podnoszenie może właściwie zastąpić trening na siłowni. Dlatego uważam, że to jedna z tych książek, które mimo swoich poradnikowych cech są czymś, co warto przeczytać i to przeczytać ze zrozumieniem. Ja dowiedziałam się z niej kilku interesujących informacji i pewne kwestie postaram się wprowadzić do mojego życia, a musicie wiedzieć, że moja relacja z jedzeniem od wielu lat jest toksyczna i zaburzona.

7. Babski Kącik Serocka Żaneta

   Książka jest kompaktowa. Bardzo ładnie wydana za sprawą wydawnictwa Sensus. Obie panie- autorki interesują się zdrowym żywieniem i równowagą pomiędzy ciałem i duchem. Jak wiecie dla mnie to także bardzo ważny temat. "Ptasim mleczkiem dziury w sercu nie zatkasz" to jeden z cytatów, które na długo ze mną zostaną. Za każdym razem gdy będę sięgała po coś słodkiego pod wpływem impulsu, na pocieszenie przypomnę sobie to zdanie z książki. Autorki zwracają uwagę na fakt konieczności leczenia jedzenia emocjonalnego. Najbardziej podatne na nie są osobowości neurotyczne. Na mojej terapii poruszamy tą kwestię. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu otyłość olbrzymia była "zarezerwowana" dla USA teraz coraz więcej osób w Polsce poddawanych jest operacją zmniejszenia żołądka. Mam wrażenie, że w naszym kraju uczy się wielu zbędnych rzeczy a nie tego jak rozpoznawać swoje emocje i jak z nimi radzić. To przecież tak ważne! W dorosłym życiu byłoby nam łatwiej gdybyśmy potrafili określić, nazwać swoje emocje. Bo te nie nazwane, niezidentyfikowane to emocje zajadane.

8. compati.pl Patrycja Stranc

   Cześć! Wracam do Was z recenzją ksiażki, którą otrzymałam od @wydawnictwo_sensus. Będzie ona w 2 postach- dzisiejszy, co w książce jest ok- chociaż spisałam ją w pewnym momencie na straty. Pozycja ta opisuje relacje z jedzeniem, marketing otyłości, zagrożenia otyłości, „zagrozenia” cukru i przereklamowaną rolę mózgu. Na uwagę zasługuje rozdział- głód, nasycenie i apetyt, w którym znajdziecie krótki i ogólny opis każdego z tych stanów, co może być przydatne do rozpoczęcia rozróżniania danego znaku generowanego przez nasz organizm. Rozdział o otyłości- byłby informacyjnie ok, gdyby nie zaczynał się od osądzania otyłej 40-latki, która zajmując 1,5 miejsca w autobusie, wyciąga zamiast wody- żelki i oscentacyjnie dokarmia komórki tłuszczowe, ku niezadowoleniu sąsiadki, która z kazdą zjedzoną żelką jest prawdopodobnie miażdzona w szybę busa… Zwiększanie świadomości, edukacja- jestem na tak! Natomiast narracja strachu- powikłaniami, zawstydzanie i osądzanie to nie są wg mnie skuteczne narzędzia do pomagania otyłym. Rodział pt. Marketing otyłości jest pomocny jeśli nie mamy świadomości o działaniach firm komercyjnych produkujących żywność wysokoprzetworzoną. O braku luksusu moralności w takich firmach. O punktach poziomu błogości w danym produkcie opracowywanym przez technologów żywności. Jak marketing wykorzystuje poczucie winy i konieczność kompromisów. Jakie triki wykorzystują restauracje, kina, stacje benzynowe- są to ciekawe kwestie do uświadomienia. Mity o zdrowej żywności i sklepach ze zdrową żywnością też są w tej książce ciekawe. Rozdział pt. Cały ten cukier- rola informacyjna ok, inna perspektywa ok, straszenie cukrem, tłuszczem i solą nie jest ok i nie działa. Ale dobrze wiedzieć, a nie popadać w obsesję i ortoreksję. Fajnie, że na końcu znajduje się wiedza o procesach zachodzących w mózgu, trochę o neuroplastyczności, o egoizmie mózgu (selfish brain). Co mi się nie podobało? Zapraszam do kolejnego postu. Komu poleciłabym książkę? Osobie, która chce zwiększyć świadomość tego, że czasem nie ma pojęcia ile czynników i zabiegów marketingowych „pomaga” jej dokonać decyzji. Dla osoby, która chce znać konsekwencje otyłości i wiedzę, dlaczego diety nie działają.

9. KetoReva.pl Sztuba Sabina

   Jedzenie emocjonalne i inne podjadania" to książka autorstwa: Joanny Derda - dziennikarki z wieloletnim doświadczeniem Marty Pawłowskiej - specjalistki zdrowego żywienia, coach ze specjalizacją w zakresie zdrowia rodziny Liczba stron: 163 Rok wydania: 2021 Wydawnictwo: Helion S. A. - wydawnictwo Sensus Spis treści obejmuje: Wstęp Jedzeniowe prawo jazdy. Kobiety i diety Jedzenie emocjonalne. W krainie ptasiego mleczka Żywieniowe emocje i kulinarni terroryści. Jak jeść, żeby nie zwariować? Po drugiej stronie lustra. Głód, nasycenie, apetyt Codziennie makowiec. Nieustanne świętowanie Matka chorób. Otyłość - nowa normalność Co sprawia, że tyjemy. Marketing otyłości Tak zwana zdrowa żywność. Jak kupić zdrowie? Cały ten cukier. Nie krzepi Sabotażyści nowej zmiany. Nie chcę, żeby Ci się udało Przereklamowana rola mózgu. Kiedy komputer nie działa Okładka książki jest bardzo subtelna, jasnoniebieska z białymi elementami. Jest prosta, kobieca i tyle wystarczy. Autorki książki już na samym wstępnie zdecydowały się wyjaśnić, że książka, którą trzyma w rękach czytelnik nie jest książką o dietach (i mają rację, co potwierdzam po przeczytaniu). Nie znajdziemy tutaj opisu diet, omówienia zalet i wad i porad, którą wybrać. Książka rozpoczyna się rozdziałem skierowanym głównie do kobiet. Opowiada o tym jak powinna wyglądać dieta idealna, a także o tym, że "body positive thinking" nie daje nam prawa do akceptacji otyłości i pochwalania praktyk rujnujących zdrowie. Autorka zwraca uwagę na fakt, że należy akceptować siebie, ale nie wolno pozwalać na akceptację niezdrowego trybu życia skutkującego nadwagą czy otyłością. Kolejne rozdziały opowiadają o emocjonalnym jedzeniu. O tym czym jest apetyt, a czym głód. O tym dlaczego "dziury w sercu ptasim mleczkiem nie zatkasz". Autorki opowiadają nam o mechanizmach rządzących emocjonalnym jedzeniem: o tym, że jedzenie staje się dla nas pocieszycielem, znieczuleniem czy ucieczką. Autorki zwracają również uwagę na fakt, że osoby neurotyczne są najbardziej podatne na jedzenie emocjonalne - osoby, które mają deficyt pewnej rzeczy w życiu. Miłości. Kolejne rozdziały opowiadają o tym jak jeść, ale nie zwariować, opowiadają o tym, że ludzie zmieniając dietę są w stanie całkowicie zmienić styl życia i utrzymać go na zawsze. Autorki odnoszą się też do roli świąt i świątecznych wypieków, które niegdyś (jedzone raz w roku) były prawdziwą radością i sposobem na przeżywanie wyjątkowego czasu, a dziś - obecne na każdym kroku przez cały rok makowce, babki czy mazurki - stały się jedzeniem "na życzenie", które nie kojarzy się nam już z niczym szczególnym. W książce znajdziemy także zagadnienia marketingu przemysłu spożywczego - opis produkcji takiej żywności, aby nas uzależniała i nie pozwalała zakończyć posiłku. Chwyty marketingowe takie jak "opakowanie +70%" albo smukła butelka jogurtu pitnego - również są poruszone w książce. Autorki pokusiły się również o opis przypadków z działalności dietetycznej (druga z autorek to specjalistka żywienia). W książce znajdują się również ciekawe wtrącenia w formie "wywiadu"/rozmowy. Podsumowując: Książkę oceniam bardzo pozytywnie. Taka lekka pozycja o niewielkiej ilości stron idealnie sprawdzi się w podróży, gdy chcemy się czegoś dowiedzieć na temat zdrowia, ale nie chcemy "męczyć się" ciężkim słownictwem naukowym, którego w tej pozycji brak. Na pewno jeszcze kiedyś do niej zajrzę. Zdecydowanie warto ją przeczytać jeśli wpadnie Wam w ręce, szczególnie jeśli szeroko interesują Was tematy emocji, zajadania emocji oraz marketingu koncernów przemysłowych, które chcą nas za wszelką cenę uzależnić od swoich produktów. Minusy: Minus za niewielkie 2-3 błędy w całej książce (np. autorka mówi, że mózg nie żywi się cukrem a glukozą - a przecież glukoza to właśnie cukier tylko po prostu cukier prosty - jeśli mówimy o fachowym nazewnictwie biochemicznym). Nie doszukałam się informacji o wykształceniu wyższym drugiej autorki - nie wiem co znaczy "specjalistka żywienia", ale myślę, że autorka ma po prostu specjalistyczne kursy z zakresu żywienia, ale brak specjalistycznych studiów. Plusy: Książka ma ciekawe wtrącenia w formie wywiadu. Porusza wiele ważnych zagadnień. Plus za podwójne spojrzenie na problem zdrowia w współczesnym świecie - od strony dietetyki oraz od strony dziennikarza. Nie znalazłam żadnych przesłanek o tym, aby autorki negowały któryś ze sposobów żywienia, co uważam za ogromny plus i rzetelne podejście. Książka wspaniale wyjaśnia problem zajadania emocji. Bardzo podobało mi się również podejście do tematu odchudzania i przedstawienie profilów sabotażystów, którzy utrudniają odchudzanie - od zazdrośników, po sceptyków i innych. Na plus także wyjaśnienie mechanizmów rządzących przemysłem spożywczym. Moja ocena: 9,5/10

10. Asia czytasia Manikowaka Joanna

    „Pracowałam z osobami, którym nie smakowało życie, więc smaków życia i relacji szukały w jedzeniu.” pisze Marta Pawłowska, specjalistka do spraw zdrowego żywienia, współautorka książki „Jedzenie emocjonalne i inne podjadania. Jak poprawić swoje relacje z jedzeniem”. Czy nie jest trochę tak, że każdy z nas był w takim nastroju, że jedzenie miało nie tylko zaspokoić kubki smakowe, ale być pokarmem dla duszy. Nie będę nikogo rozliczać, ile razy zapomniał się z drożdżówką, paczką chipsów czy czekoladą. Zachęcam natomiast, aby dla siebie, dla swojego zdrowi zastanowić się nad relacjami z jedzeniem. Może wam w tym pomóc wspominania publikacja „Jedzenie emocjonalne i inne podjadania” oparta na wiedzy Marty Pawłowskiej. Jej założenie to wytłumaczenie skąd biorą się niezdrowe nawyki żywieniowe. Jesteśmy zachęcani do przyjrzenia się, jak jemy, kiedy jemy, co jemy i jak to wpływa na nasz organizm. Opisano skąd bierze się głód i dlaczego nie zawsze podążamy za naszym ciałem. Warto w tym miejscu podkreśli, że nie ma podanych tu gotowych diet i rozwiązań. Bardziej chodzi o zrozumienie pewnych mechanizmów i pomoc w określeniu własnego nastawienia do jedzenia. Trudno mi ocenić, czy warto sięgnąć po tę książkę. Bardzo dużo zależy tu od waszego staniu wiedzy. Ja przeczytałam ją z przyjemnością, bo język jest prosty, konkretny, a informacje podparte przykładami i historyjkami. Niemniej była dla mnie zbyt ogólna - wskazówki typu: należy czytać etykiety lub nakładać porcje na mniejszy talerz to dla mnie oczywistość. Również, widząc jak moda i promowanie pewnego stylu życia się zmienia, jestem sceptycznie nastawiona do rożnych diet. Dobrym przykładem jest hasło „Pij mleko, będziesz wielki”. Pamiętam, jak w szkole mieliśmy przerwę na picie mleka właśnie, bo to uważano za zdrowe. Teraz - o zgrozo laktozo - rodzice toczą dyskusje co zamiast: mleko kozie, roślinne a może coś innego. Być może książka nie była dla minie odkrywcza, bo ja już określiłam swoją relację z jedzeniem. Pojawienie się dziecka było dla minie dobrą motywacją, aby przyjrzeć się temu co kupuję. Nie powiem, że jest idealnie i córka wybiera brokuły zamiast lizaka, ale mamy określone cele, a ich realizacja idzie całkiem nieźle. Nie jest tak, ze nie dowiedziałam się z tej publikacji niczego. Coś nowego wpadło do mojej głowy. Były dwa rozdziały, które szczególnie mnie zainteresowały. Pierwszy to strategie marketingowe realizowane przed producentów jak i sklepy. To jest coś, co od dawna mnie pasjonuje i to nie tylko w kwestii żywienia, ale szeroko pojętej manipulacji jednostką. Drugi, to rozdział o świętach. Została tutaj napisana świetna rzecz na temat atmosfery tego wyjątkowego czasu. Czy nie jest ona zatracana przez powszechną dostępność produktów spożywczych? Ile potraw w waszym domu zarezerwowanych jest tylko na wigilijną kolację i nie sięgacie po nie w inne dni roku? Co jest wyjątkowego w niedzielnym obiedzie? Czy świąteczne dni wyglądają podobnie jak w dzieciństwie? Do tego przyznam, że wyczytałam kilka ciekawostek między wierszami np. dowiedziałam się, dlaczego tak okropnie czuję się po zielonej herbacie, co niewątpliwie zapamiętam. To co mi przeszkadzało w tej książce to brak jakichkolwiek przypisów. Wiem, że nie jest to publikacja naukowa, ale ja doceniam kiedy są. Nie kwestionuję w żadnym razie wiedzy autorek, jednak powołując się na statystyki warto podać źródła. Zdarzają się też tematy, które mogą kogoś szczególnie zainteresować, więc dobrze pokierować czytelnika, gdzie może szukać informacji. Minie zaintrygowało jedno stwierdzenie na temat nadmiernej masy ciała u dzieci. Pojawiło się miliard pytań w głowie, a temat po jednym zdaniu został zamknięty. I dobrze, bo nie był on szczególnie ważny w kontekście książki, jednak zabrakło mi - akurat tu - źródła danych i sposobu w jaki zostały one opracowane, bo to pomogłoby mi zrozumieć temat w 100 %. Być może „Jedzenie emocjonalne i inne podjadania” to nie jest książka wyjątkowa, ale, jeżeli otworzy komuś oczy, potrzebna. Mnie zawsze zastanawia, czy te osoby, które potrzebują zmiany czują to, czy może czekają aż będzie za późno, a wtedy niezbędna będzie pomoc specjalisty.

11. domihemmo Żyłowska Dominika

    Tematyką odżywiania i zdrowej relacji z jedzeniem interesuje się już od dłuższego czasu. Nieustannie pragnę pogłębiać swoją wiedzę w tej dziedzinie, więc z ogromną chęcią sięgnęłam po "Jedzenie emocjonalne i inne podjadania ". O czym ona jest? Najzwyczajniej w świecie mogę powiedzieć, że jest to książka o jedzeniu i naszym podejściu do żywienia. Często nie jest ono łatwe, stajemy się ofiarami różnych zaburzeń, które utrudniają nam niekiedy normalne funkcjonowanie. Książka przedstawia mechanizmy, które powodują szkodliwe nawyki żywieniowe i pomaga zrozumieć przyczyny naszego zachowania, gdy przed nami piętrzą się miłe dla oka przysmaki. Muszę przyznać, że książka dostarczyła mi wiele nowych, przydatnych informacji na temat żywienia i funkcjonowania organizmu. Niektóre były zadziwiające i niebywale szokujące. Badania i statystyki, na które powoływała się jedna z autorek, również skłaniały do refleksji i zastanowienia nad funkcjonowaniem społeczeństwa na szczeblu zdrowego żywienia. Jedna z informacji szczególnie przykuła moją uwagę i to w taki sposób, że musiałam podzielić się nią z domownikami. Wam też zafunduje mały spojler. Czy wiecie, że w papierosach jest cukier? O dziwo, w tych z wielkiej Brytanii znajduje się go aż 12%-15%. Szok! Pomijając rzetelne informacje, które co bądź stanowią istotę tej pozycji, muszę pochwalić coś innego—formę. Podobało mi się, w jaki sposób została ułożona ta książka. Nie dość, że okienka z najbardziej istotnymi informacjami były przyjemne dla oka, to zachwytem obdarzyłam również przepisy, które pojawiły się w tej książce. Sądzę, że to bardzo dobry pomysł! Owszem, brakowało mi jednak szczegółów, dotyczących m.in. zaburzeń wynikających z restrykcyjnego stylu życia, jednak nie mogę narzekać, ponieważ nie na tym skupia się temat przewodni książki. Jednak, gdy autorki wyrażą chęć wydania pozycji dotyczącej tych obszarów, z całą pewnością po nią sięgnę. Mogę Was zapewnić, że książka otwiera oczy na wiele istotnych spraw i zdecydowanie polecam po nią sięgnąć!

12. Cosdopoczytania Lempach Anna

    Wczorajszy wieczór spędziłam z tą książką. Ma zaledwie 160 stron, a jest skarbnicą mądrości żywieniowych. Do tej pory skakałam z diety, na dietę- zupełnie bezrefleksyjnie testując na sobie różne dietetyczne wynalazki. Zauważyłam,że coś mi nie idzie i stwierdziłam, że warto przyjrzeć się memu problemowi. Książka rozkłada jedzenie na czynniki pierwsze- i nie chodzi o komponenty potraw. Autorki tłumaczą nam pojęcie głodu, nasycenia,apetytu, tłumaczą zjawisko "całorocznego świętowania", by w końcu wytłumaczyć każdemu czytelnikowi,że otyłość to choroba. Choroba, która jest matką większości chorób przewlekłych. Myślę,że bardzo pomocne w moim nastawieniu będzie racjonalne wyjaśnienie autorek dlaczego tyjemy. Nigdy nie zastanawiałam się nad "Marketingiem otyłości"( świetne wyjaśnienie!) lub zależnoscią między zakupem produktu, a wabikami producentów. Podsumowując moje wcześniejsze starania o dobrą wagę, czuję się naiwnie. Naprawdę nigdy nie zastanawiałam się nad tym, jak to wielkie supermarkety są zaplanowane z chirurgiczną precyzją... Głupio się przyznawać, do takiego nieświadomego życia... Myślę,że ta pozycja zmieniła moje myślenie, nastawienie i również oczekiwania. Pogłębiła również moją świadomość w zakresie jedzenia. Polecam. "Otyłość to nie grypa, nie ma na nią szczepionki.Trzeba pracy. Nikt jej za nas nie wykona. Każdy musi stać się swoim własnym coachem, menadżerem i najlepszym doradcą."

13. QulturaSlowa Justyna Gul; 2021-07-27

    Kolejne miesiące przynoszą kolejne diety? Desperacko śledzisz doniesienia o odchudzaniu się gwiazd, próbując wciąż nowego sposobu, by schudnąć? W ciągu dnia powstrzymujesz się od spożywania większej ilości jedzenia, za to wieczorem rzucasz się na nie zachłannie, w rezultacie czujesz się coraz bardziej podle i wyrzucasz sobie chwile słabości? W pracy zawsze trzymasz w biurku słodkie batoniki, a w domu opakowanie pralinek na wypadek nagłego napadu podjadania? Jedzenie jest twoim najlepszym przyjacielem, a może pocieszycielem? Jeśli uważasz, że te pytania definiują twoje zachowanie, to całkiem możliwe, że masz do czynienia z jedzeniem emocjonalnym, a pożywienie nie pełni wyłącznie swojej roli, ale ma za zadanie wypełnić pewne braki. Niestety to prosta droga do otyłości i problemów zdrowotnych. Czy można w jakiś sposób interweniować? Czy zamiast danej diety, polegającej najczęściej na eliminowaniu danego składnika lub grup produktów, można po prostu cieszyć się jedzeniem? Jak sprawić, by pokarmy nie rekompensowały nam niedostatków w naszym życiu? Na ty pytania odpowiedź możemy znaleźć w książce autorstwa Joanny Derdy oraz Marty Pawłowskiej, pt. „Jedzenie emocjonalne i inne podjadania”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Sensu książka pozwala nam zrozumieć, skąd biorą się nasze problemy zdrowotne, dlaczego mamy określony stosunek do jedzenia i dlaczego zmiana jest konieczna. Bo co do tego, że działać należy i to jak najszybciej, nie ma wątpliwości. Pewne nawyki związane z jedzeniem mogą pociągać za sobą poważne konsekwencje i nie to nie tylko dotyczące zdrowia fizycznego, ale i psychicznego. Po książkę sięgnąć mogą zarówno osoby, które mają problemy z nadwagą, które mają już za sobą niezliczone ilości diet, te, które dostrzegają powiązania pomiędzy spożywanym pokarmem (jego ilością i jakością), a określonymi zdarzeniami, emocjami, a także te, które mają takie osoby w pobliżu siebie. To nie jest książka o dietach czy poradnik jak schudnąć – to trzeba od razu zaznaczyć. To natomiast książka o tym – jak brzmi informacja na okładce – jak poprawić swoje relacje z jedzeniem. Jak polubić siebie, zacząć rozwiązywać swoje problemy, wsłuchać się w swój organizm i zacząć cieszyć się jedzeniem. Książka składa się z jedenastu rozdziałów, poruszających kwestie związane z jedzeniem, z emocjami, a także zmianą sposobu odżywiania Rozdział pierwszy porusza temat diet i zgubnego ich wpływu na organizm szczególnie, że zaczynając swoją przygodę z odchudzaniem, rzadko określamy swoje oczekiwania. Autorki zaznaczają również, że bycie na diecie często używane jest jako samousprawiedliwianie się, jest tarczą ochronną przed prawdziwym życiem i podejmowaniem wyzwań. Przeczytamy również o otyłości i akceptacji swojego ciała, jednak bez akceptacji trybu życia prowadzącego do otyłości. W rozdziale drugim dowiemy się, czym jest jedzenie emocjonalne i poznamy cztery mechanizmy, które nim rządzą. W kolejnych rozdziałach dowiemy się, „jak jeść, żeby nie zwariować”. Przeczytamy o funkcjonujących zaleceniach i trendach żywieniowych, niestety często sprzecznych ze sobą, o postach i półpostach i pułapce ulegania szkodliwym modom żywieniowym. Poznamy również definicję głodu i dowiemy się, że nie tylko jest on w porządku, ale jest wręcz niezbędny. Autorki poruszają również kwestię apetytu, czyli zdrowej ochoty na jedzenie, ale przekonamy się, że jeśli nie idzie w parze z tym apetytem umiar i rozsądek, to przejadamy się. Jeden z rozdziałów traktuje o cukrze i jego rosnącej roli w naszej diecie, a także o cukrzycy. Ostatni rozdział dotyczący roli mózgu w naszym żywieniu to rozmowa autorek, a właściwie wywiad Joanny Derdy – dziennikarki z Martą Pawłowską – specjalistką zdrowego żywienia i coachem. Książka wypełniona jest historiami osób, dla których jedzenie zaczęło pełnić wiele ról, niestety poza tą właściwą. Te historie w połączeniu z wiedzą merytoryczną Marty Pawłowskiej oraz łatwością przekazu Joanny Derdy sprawia, że książka może stać się bodźcem do zmian w naszym życiu, do rozpoczęcia pracy nad sobą lub też do szukania pomocy u specjalistów.

14. www.instagram.com/talerz_pelen_akceptacji/ Magdalena Jarząb

    „Jedzenie emocjonalne i inne podjadania. Jak poprawić swoje relacje z jedzeniem” to książka inne niż wszystkie dotyczące jedzenia i diety, które do tej pory miałam okazję przeczytać. Inne w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Autorki tej pozycji dzielą się swoimi przemyśleniami i doświadczeniami związanymi z podejściem do odchudzania. Znacie mnie i wiecie, że nie jestem fanką restrykcji ani diety rozumianej jako wieczne ograniczenia, zakazy i ogólne męczennictwo. A społeczeństwo nadal uznaje to za jedyny słuszny przepis na spadek kilogramów. Wspomniana książka ma na celu pokazanie nam, co jest naprawdę ważne w tym procesie. Nie znajdziecie tam gotowego jadłospisu na to, co jeść i ile, żeby było dobrze. Nie ma takiej recepty i cieszę się, że autorki mówią o tym wprost. Wielokrotnie podkreślają rolę samoobserwacji zarówno samopoczucia psychicznego jak i fizycznego. Bo wbrew temu, co mogłoby Wam się wydawać – ja nie promuję zjadania drożdżówek na każdy posiłek w ciągu dnia przez całe życie. To nie o to w tym chodzi i ten temat też jest świetnie ujęty w tej publikacji. Znajdziecie tam sporo wskazówek, które mogą skutecznie pomóc w odchudzaniu, ale nie tylko. Moje ulubione fragmenty to te, w których zwracana jest uwaga, na cel, jaki chcemy osiągnąć. Czy to na pewno chodzi o zrzucenie tych 5 lub 10 kg? Czy to nie jest tak, że chcemy czymś stłumić niezadowolenie ze swojego ciała, ale również z wyborów, które podejmujemy? Komu poleciłabym tę książkę? - osobom, które czują, że nie potrafią „ogarnąć” swojego jedzenia i są bardzo pogubione, słysząc zewsząd sprzeczne komunikaty dotyczące tego, jak powinny jeść - osobom, które wyszły już W PEŁNI z zaburzeń odżywiania i potrzebują zmienić swoje nawyki żywieniowe, a nie chcą znowu wpaść w błędne koło odchudzania

więcej recenzji

ukryj recenzje