Zakochane w psychopatach. Jak się uwolnić od niszczącego związku i odzyskać równowagę

Recenzje książki: Zakochane w psychopatach. Jak się uwolnić od niszczącego związku i odzyskać równowagę (7) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Niedoskonała Mama Szyszko Marta

   Czy to psychopata? 7 sygnałów ostrzegawczych, że masz z nim do czynienia Często psychopaci funkcjonują w społeczeństwie jako produktywni obywatele, odnoszący sukcesy zawodowe. Mitem jest, że każda zaburzona osoba trafi do psychologa, więc nie ma się czego obawiać z jej strony, jeśli nigdy się nie leczyła. Psychopaci potrafią manipulować terapeutami i często nie ponoszą konsekwencji wyrządzonych krzywd. Niektórzy nigdy nie wchodzą w konflikt z prawem. Bezkarnie krzywdzą i wyniszczają innych, a ofiara orientuje się, że coś jest nie tak dopiero, gdy jest na skraju wyczerpania. Żyjemy też w mylnym przekonaniu, że psychopaci to nieliczne przypadki. Skala zjawiska jest jednak większa, niż nam się wydaje. „Ubrani w garnitur od Armaniego, z drogą aktówką w ręku, mężczyźni, którzy tryskają nieprzeciętną energią bądź kochają łono przyrody, wślizgują się w zasięg kobiecych radarów, ponieważ nie pasują do ich wyobrażeń o wyglądzie i zachowaniu psychopaty. Szacuje się, że jedna osoba na 25 cierpi na zaburzenie, które charakteryzuje zupełny brak wyrzutów sumienia. Następnym razem więc, kiedy będziesz siedzieć w kawiarni, odlicz 25 osób-prawdopodobnie znajduje się wśród nich co najmniej jedna zaburzona jednostka.” Sandra L. Brown Psychopaci pełnią często prestiżowe zawody, jak lekarz, psycholog, polityk, dyrektor korporacji, bo mogą w nich zaspokoić swoją potrzebę władzy nad innymi, a jednocześnie budzą zaufanie i przez nikogo nie są posądzani o swoje skłonności. Czy to psychopata? 7 sygnałów ostrzegawczych Atakuje znienacka, bez wyraźnego powodu, a potem zachowuje się, jakby nic się nie stało „Co czyni psychopatię specyficzną, surrealistyczną, podobną do nieoczekiwanego policzka, tak mocnego, że prawie strąca ofierze głowę z karku? -Wrażenie bycia emocjonalnie „napadniętą” zza pleców. -Niezdolność do zrozumienia emocjonalno-fizyczno-duchowo-seksualnego gwałtu, który właśnie miał miejsce, podczas gdy ona wierzyła, że jest związana z najcudowniejszą osobą na świecie. Nikt nie jest w stanie pojąć, jak to możliwe, że niebezpieczny psychopata zdołał zwinąć się w kłębek jak mruczący kot przy swojej ofierze. Dlatego połowa procesu zdrowienia polega wyłącznie na tym, by pojąć: co TO było?” Sandra L. Brown Psychopata jest impulsywny Nie potrafi zapanować nad popędami, nie patrzy na koszty, gdy chce dostać to, na czym mu zależy. Psychopaci szukają mocnych wrażeń i szybko się nudzą, niektóre z normalnych ludzkich popędów, takich jak: jedzenie, komfort, dobra materialne, rozrywka, seks, miłość czy władza, są u nich bardziej intensywne, niż u ludzi bez zaburzeń. „W przypadku psychopatów dolna część listy normalnych popędów okazuje się znacznie ważniejsza, wskutek czego ich spektrum jest na jednym krańcu bardziej wywindowane, podczas gdy u innych ludzi wymienione popędy mają mniej zróżnicowaną intensywność.” Sandra L. Brown Psychopaci są podatni na poszukiwanie wciąż nowych partnerów, bo nęci ich to, co nieznane, szybko się nudzą i dążąc do przyjemności, nie umieją się pohamować. Może to być pokusa przygody seksualnej. Poszukują mocnych wrażeń, nowości, co często popycha ich do niewierności, odpowiedzialne za to są silny popęd do rozrywki i popęd seksualny. Bardzo trudno zaspokoić ich pragnienia seksualne. Nie potrafią regulować swoich zachowań mających na celu dostarczenie im przyjemności. To popycha ich do ryzykownych decyzji osobistych, finansowych, fizycznych, emocjonalnych. Nie obchodzą ich straty, jakie uczynią w życiu innych i swoim, zależy im tylko na tym, by dopiąć swego. Muszą zdobyć to, na czym im zależy i co dostarczy im przyjemności. Nie uczą się na własnych błędach, na cierpieniu swoim i innych, obca jest im perspektywa długoterminowa i myślenie o konsekwencjach. Mogą mieć skłonność do hazardu, nałogów, seksualnej impulsywności. Psychopaci są niezdolni do uczenia się na podstawie konsekwencji swoich nietrafionych wyborów. „Psychopaci okazują się szczególnie podatni na oddziaływanie popędu do przyjemności oraz nazbyt usilnie dążą do zdobycia tego, co lubią. Dotyczy to wielu ekskluzywnych dóbr materialnych, stałego bycia zabawianym oraz ciągłej rozrywki, hiperseksualności, chęci dominacji w określonych kręgach czy pragnienia rozległej władzy.” Sandra L. Brown Jest „chory” na władzę Psychopata chce kontrolować innych, manipuluje, by przejąć władzę nad emocjami innych. „Wyrządzona krzywda jest dla psychopatów nagrodą o charakterze emocjonalnym. (…) Nie uzna on zwycięstwa za źródło władzy, jeżeli ofiara sama daje mu to, czego on pragnie. Ważny jest bowiem w tym procesie element wiktymizacji. Aby psychopata zaznał władzy maksymalnej, druga osoba musi być słaba. (…) Występujący u psychopaty popęd do dominacji leży u podstaw jego patologii.” Sandra L. Brown Cudze cierpienie psychiczne jest pokarmem dla psychopaty. Władzę stara się uzyskać na różne sposoby, jawnie-poprzez agresję, żądanie podporządkowania się jego kontroli lub niejawnie, poprzez pasywną agresję, wzbudzanie poczucia winy w ofierze, stawianie się w roli osoby bezradnej, psychopata często bierze innych na litość. Psychopaci nie mają sumienia ani empatii, nie czują się winni, gdy wyrządzą komuś krzywdę. Psychopaci są niezdolni do budowania trwałych relacji, gdyż większość przebiega według schematu początkowej idealizacji i następującej niedługo po niej dewaluacji drugiej osoby. „Chroniczna niewierność wobec partnerki świadczy o niezdolności do normalnego przywiązania i stworzenia więzi.” Sandra L. Brown Psychopaci nienawidzą żyć sami, szybko wchodzą w nowy związek po zakończeniu poprzedniego. Jednak psychopata nie będzie szczęśliwy z nikim. Jest niezdolny do budowania trwałego związku. Miłość utożsamia z podporządkowaniem się drugiej strony relacji. Psychopata ma ubogie życie emocjonalne i problemy z rozumieniem abstrakcyjnych pojęć Psychopaci mają ograniczoną zdolność do przeżywania uczuć, a co za tym idzie do tworzenia bliskich związków. Tworzą płytkie, powierzchowne relacje, naśladują emocje i grają czułych. Nie mają dostępu do pełnego spektrum uczuć, nie potrafią wyrażać prawdziwych emocji, za co odpowiada słaby układ limbiczny (część mózgu odpowiedzialna za rozumienie języka emocji). „W patologicznym spektrum emocji brakuje licznych uczuć, których zaburzone jednostki nie doświadczają w ogóle albo których doświadczają w ograniczonym stopniu (na przykład empatii, wyrzutów sumienia, skruchy, strachu, smutku czy obrzydzenia).” Sandra L. Brown Psychopaci są manipulantami, którzy zachowują się tak, jak inni tego od nich oczekują, dla osiągnięcia swoich celów. Ponieważ dbają o nieskazitelny wizerunek, nikt nie wierzy ofiarom, do czego są zdolni. One same żyją w zaprzeczeniu do momentu, w którym zostaną przekroczone wszelkie granice. „Ofiary dają się zwieść temu, że psychopata, nawet kiedy je wykorzystuje, umie robić do tego dobrą minę. (…) Tymczasem patologiczna jednostka umie się wkradać w łaski innych ludzi, posługując się swoją charyzmą, poczuciem humoru i optymistycznym usposobieniem (przynajmniej na powierzchni). Jeśli się zdarzy, że maska troszkę się ześliźnie, psychopata po prostu „zarządza wrażeniem”, jakie wywarł wcześniej, i w ten sposób odzyskuje wiarygodność. Psychopata oszukuje ofiary tak, aby uwierzyły, że dobre wrażenie, jakie na nich wywiera, jest tożsame ze szlachetnym charakterem.” Sandra L. Brown Psychopata jest konkretny do bólu, nie chce rozmawiać o abstrakcyjnych pojęciach (jak uczucia, empatia, cierpienie, współczucie), ponieważ ich nie rozumie, ani nie odczuwa. Rekompensuje to, udając, że ma życie emocjonalne i naśladując zachowania rozmówców. Mentalnie jest dzieckiem „Niedokończone zadania rozwojowe przykrywa pancerz nieodpowiedzialności, znudzenia i potrzeby ekscytacji, które dręczą psychopatów w okresie dojrzewania i dorosłości. Kiedy zostają oni rodzicami, przypominają raczej „dzieci zza krat”. Wyobraźmy sobie jednostkę o emocjonalności czternastolatka usiłującą nauczyć dziecko moralności, której sama nie rozumie. (…) Zaburzony rodzic zawsze odciska piętno swojej brutalności oraz wynaturzeń na niewinnych i bezbronnych dzieciach.” Sandra L. Brown Psychopata całą winę zrzuca na ofiarę Wyrządza krzywdę, zarzucając jednocześnie partnerce, że coś z nią jest nie tak. Przenosząc winę za własne zachowania na ofiarę, dokonuje projekcji. Gdy partnerka sygnalizuje mu problemy w związku, postrzega to jako zawracanie głowy. Ma to związek z nieumiejętnością rozumienia pojęć abstrakcyjnych. „Normalni ludzie uznają swoją winę za własne zachowanie, ale nie psychopaci. (…) On nie rozumie jej pretensji o emocjonalny chłód i dystans – odbiera je tylko jako sygnał, że nastąpił jakiś „rozdźwięk” w ich relacji i że musi znaleźć sposób na to, aby zrzucić winę za to na partnerkę.” Sandra L. Brown Kłamie bez mrugnięcia okiem Motywy postępowania psychopatów czasem wydają się nielogiczne, np. potrafią okradać partnerki, choć sami zarabiają. Cechuje ich pasożytniczy tryb życia. Uważają, że są ponad prawem i łamią je bez wyrzutów sumienia. Kłamanie, dezorientowanie ofiary manipulacjami sprawia mu sadystyczną przyjemność: „wielu psychopatów to kanciarze i oszuści, którzy przywłaszczają obie zasoby finansowe partnerek, czerpią obficie z ich życiowych oszczędności (…), psychopaci żerują na innych ludziach, nawet gdy nie potrzebują cudzych pieniędzy.” Sandra L. Brown Psychopatom nie można pomóc, nigdy się nie zmienią Nawet jeśli partner ma tylko kilka cech psychopatycznych, to wystarczy, by zrujnować życie partnerce. „Krzywda to krzywda. Zaburzenie stresowe pourazowe to zaburzenie stresowe pourazowe. (…) Dzielenie włosa na czworo poprzez analizowanie, czy on cierpi „na ten rodzaj zaburzenia o niskim poziomie/ braku wyrzutów sumienia”, czy na tamten rodzaj zaburzenia”, nie ma dla ofiar większego sensu. (…) Ofiary doświadczają tego, co nazywam nieuchronną krzywdą. ” Sandra L. Brown Partnerka nie może uleczyć psychopaty, nie ona go zniszczyła (wbrew temu, co słyszy pod swoim adresem) i nie ona go naprawi. Od jednostek cierpiących na antyspołeczne zaburzenie osobowości (socjopatów), zaburzenie typu borderline, patologicznych narcyzów i psychopatów, którzy okaleczają swoje ofiary emocjonalnie i niekiedy fizycznie, najlepiej trzymać się z daleka. Ponieważ nie można im pomóc i ponieważ nigdy się nie zmienią, pozostaje więc chronić siebie. „Psychopaci pozbawieni zdolności regulacji niebezpiecznej, nieokiełznanej impulsywności, która idzie w parze z patologią, powinni być pociągani do odpowiedzialności za każdy swój czyn, karani oraz utwierdzani w przekonaniu, że następnym razem nie będzie inaczej. Wysyłanie ich na warsztaty zarządzania złością, zajęcia dla mężczyzn, którzy biją swoje żony, czy inne tego typu „leczenie”, jest marnowaniem zasobów, a ponadto daje kobietom fałszywe złudzenie, że partnerzy zostali „wyleczeni”, podczas gdy to, co z nimi jest nie tak, pozostaje w dużej mierze nieuleczalne lub oporne na leczenie.” Sandra L. Brown Zachowania psychopaty, takie jak impulsywność, agresja, skłonność do nałogów, niewierności, poszukiwania mocnych wrażeń, łamania prawa, braku sumienia i moralności oraz nie wyciągania konsekwencji z błędnych decyzji, wynikają z budowy i chemii jego mózgu. Dlatego nie może się zmienić. „I tak: proces recepcji serotoniny przez receptory nazywane 5 – HT odgrywa pewną rolę w kontrolowaniu ofensywnej agresji (albo braku kontroli!) oraz predysponuje ludzi do impulsywności i niestabilności emocjonalnej, które – jak już wiemy – mają szczególnie duże natężenie w przypadku zaburzeń o niskim poziomie wyrzutów sumienia. Serotonina jest ważna, bo reguluje kontrolę impulsów, spożycie alkoholu, nastrój i agresję. Gdy poziom tego neuroprzekaźnika jest za niski, wówczas mamy do czynienia ze wzrostem problemów w zakresie kontroli impulsów, przemocą, nadpobudliwością, alkoholizmem, agresją i nadużywaniem narkotyków.” Sandra L. Brown Marta Szyszko

2. Booknięci Ola Malarz

   Niezwykły urok osobisty, wrodzony czar, któremu nie można się oprzeć, przyciąganie, poświęcanie mnóstwa uwagi, komplementowanie… no i jak tu się w nim nie zakochać? Kto kocha psychopatów? Zakochane w psychopatach. Jak uwolnić się od niszczącego związku i odzyskać równowagę to pozycja dedykowana kobietom, zwłaszcza tym, które chcą się ustrzec przed niebezpieczeństwem wejścia w trudny, a nawet zagrażający im związek. Autorka, Sandra L. Brown, jest psychologiem, specjalizuje się w zaburzeniach i wszelkich patologiach osobowości. Opracowuje programy terapeutyczne dla ofiar przemocy, udziela wykładów w organizacjach i schroniskach, więzieniach dla kobiet. Bierze udział w licznych projektach w ubogich dzielnicach miast, gdzie może stanowić wsparcie psychologiczne. Kwestia akademicka Zakochane w psychopatach… to poradnik, a niemalże podręcznik, w którym bardzo szczegółowo, niemal akademicko, zostały omówione kwestie dotyczące osobowości psychopatów. Autorka przeprowadziła liczne badania naukowe nad skutkami oddziaływania psychopatii na partnerów zaburzonych osób. Książka liczy 15 rozdziałów, bardzo wnikliwie omawiających zagadnienia z zakresu psychopatologii. Szeroko przedstawione tu zostały zaburzenia osobowości, psychopatia, socjopatia, zaburzenia osobowości typu borderline, narcyzm oraz ich kombinacje. Zaburzony, czyli kto? Autorka omawia także przyczyny patologii, odkrycia neuronauki w kwestii różnic budowy mózgu osób zaburzonych, sposobach komunikacji i specyficznym języku psychopaty. Tłumaczy, czym różni się osoba zaburzona od ludzi, których uważa się za normalnych. Przedstawia przyczyny zaburzenia osobowości i psychopaty oraz wyjaśnia, dlaczego nie da się ich wyleczyć. Najważniejsza cześć Zakochanych w psychopatach…to charakterystyki psychopatycznego partnera i jego partnerki oraz metody, jakimi posługuje się zaburzony partner, włączając w to trans, hipnozę, sugestywność. Ci, którzy sięgną po książkę Sandry L. Brown, przeczytają historie kobiet, które zostały wciągnięte w wir związków miłosnych z mężczyznami pozbawionymi sumienia i niezdolnymi do empatii. Poznają etapy takiego związku oraz cechy charakterystyczne jego fazy początkowej (w której kobiety ignorują sygnały, że coś jest nie tak). Czytelnicy zdobędą również wiedzę na temat roli silnej więzi, strachu i seksu w związku z psychopatą oraz zrozumieją „obłęd” takiej relacji i jego struktury, które funkcjonują wyłącznie w patologicznych związkach miłosnych. Są tu również modele leczenia ofiar psychopaty, zarówno kobiet, jak i dzieci. Jak ochronić się przed drapieżcą Jak sama autorka pisze, Zakochane w psychopatach. Jak uwolnić się od niszczącego związku i odzyskać równowagę to publikacja-informator, jak wystrzegać się również innych „drapieżców”, oraz jak chronić siebie przed wyniszczającym kontaktem z psychopatą. Kobiety muszą umieć rozpoznawać u mężczyzn psychopatyczne cechy, a nie osiągną tego, dopóki nie poznają przejawów tej patologii i masek, jakie psychopata nosi.

3. cosnapolce.blogspot.com Northman

   Psychopaci są wśród nas. Książkowych opracowań na temat psychopatów można znaleźć wiele. Wśród nich rozróżnienia dotyczące ich rodzajów, sposobów działania, charakteru zaburzenia itd... Mało jest jednak pozycji poświęconych ofiarom relacji z psychopatami, w szczególności zaś ofiarom związków z wyżej wymienionymi. I choć książka ta jest mocno jednostronna, zakłada bowiem, że psychopatą jest z reguły mężczyzna (a bywa czasem na odwrót), to jest to jednak niesamowicie wartościowa lektura. Pewnym nieuniknionym w tej książce wstępem jest (w pewnej mierze powielone z innych opracowań) zdefiniowanie osoby, którą można uznać za psychopatę. Socjopaci, osoby z antyspołecznymi zaburzeniami osobowości, borderline, skłonnościami narcystycznymi... Troszkę na wyrost wrzucono w tej książce wszystko powyżej (i wiele innych) do jednego worka pt. "psychopata". Cóż... Pewnym usprawiedliwieniem dla autorki może być tutaj skupienie się na negatywnych aspektach osobowości psychopatycznej, zwłaszcza objawiających się w związku na przestrzeni zachowań nagannych, agresywnych, nacechowanych manipulacją emocjonalną i presją dokonywaną na psychice ofiar. To pewne usprawiedliwienie, zaznaczyć jednak trzeba, że sprowadzenie większości zaburzeń osobowościowych do wspólnego mianownika (a takie można odnieść wrażenie) jest jednak pewnym nadużyciem (przy uznaniu wszakże wszystkich negatywnych i możliwych do zaistnienia zachowań osoby w jakikolwiek sposób zaburzonej w stosunku do kogoś, z kim pozostaje ona w stałej relacji). Rozwinięciem myśli zawartej w części poświęconej zdefiniowaniu psychopaty jest powołanie się autorki na najnowsze zdobycze medycyny, w tym m.in. na badania pozwalające zlokalizować i uchwycić różnice w budowie i funkcjonowaniu mózgu osoby zaburzonej w stosunku do osoby całkowicie zdrowej. Ciekawe :) Medyczne aspekty książki są, jak widać, przygotowane z wielu perspektyw. No ale wciąż mowa o psychopatach, a książka miała być o ofiarach. Dochodzimy do elementu lektury, który jest bardzo jednostronny, a przez to - niestety - przekłamany. Jak już wspomniałem, autorka zakłada bowiem, że psychopata to z reguły mężczyzna, co nie jest prawdą. Założenie takie prowadzi do dalszych przekłamań, idąc bowiem tokiem rozumowania autorki, można by przyjąć, że zaburzenia wszelkiego rodzaju (postawiono bowiem między nimi a byciem psychopatą pewien znak równości) to także domena mężczyzn, co także nie jest prawdą. Takie więc trzeba przyjąć zastrzeżenie już na wstępie. Poza tym wstępnym zastrzeżeniem książka jest mocno wartościowa, pokazuje bowiem, na przykładach historii z życia wziętych oraz w oparciu o zapisy sesji terapeutycznych ofiar, jak działa psychopata i co takie działanie może zrobić z osobą, która jest pod jego/jej wpływem. Sandra Brown opisuje pewne schematy i scenariusze według których relacja z psychopatą się rozpoczyna, rozwija, jakimi sposobami psychopata zdobywa zaufanie, znajduje słabe punkty, manipuluje emocjami, psychiką, potrzebą bezpieczeństwa, dowartościowania, bliskości i co się dzieje potem. Ukazano szerokie spektrum spustoszeń, jakie psychopata w imię własnych celów i egoizmu jest w stanie poczynić w umyśle i sferze emocjonalnej jednostki całkowicie zdrowej, doprowadzając ją do stanów, a jakie by się przed nawiązaniem tej relacji wspomniana jednostka w ogóle nie podejrzewała. Autorka zamieszcza także obszerne opracowanie metod pracy i leczenia ofiar, które same w sobie nie są łatwe, ich lektura zaś pokazuje, jak wielki problem może powstać i z jaką traumą trzeba niejednokrotnie walczyć, ażeby wyjść z toksycznej relacji. Można więc powiedzieć - lektura "ku przestrodze". Książka ciekawa, wartościowa, pouczająca. Nikomu nie życzę przeżyć, które są podstawą do stworzenia pewnej bazy informacji, dzięki którym powstają książki takie jak ta. Sama w sobie lektura może być jednak przydatna. Jak napisano w opisie w tylnej części okładki: "Ochroń się przed psychopatą!". Pod tym kątem patrząc - warto przeczytać. I to pomimo pewnych mankamentów na polu przyjętych przez autorkę założeń.

4. QulturaSlowa Justyna Gul

   Nie ma chyba osoby, która nie zna dr Hannibala Lectera, z głośnego "Milczenia owiec" Jonathana Demme, czy kontynuacji filmu - „Hannibala”Ridleya Scotta. Ten demoniczny przestępca lubujący się w kosztowaniu ludzkiego mięsa, to jednocześnie fascynujący i niezwykle pociągający mężczyzna, dysponujący szeroką wiedzą z wielu dziedzin. Prawdziwy człowiek renesansu, erudyta, dżentelmen w każdym calu. Idąc przez życie kieruje się jednak wyłącznie swoim dobrem i swoimi zasadami, bez skrupułów wykorzystując innych do swoich celów, traktując ich niemal jak zabawki, których po użyciu można się bez problemu pozbyć. Taka postawa jest typowa dla jednostek psychopatycznych i to właśnie z psychopatą dr Lecter wszystkim się kojarzy. Nie trzeba jednak na swojej drodze spotkać Anthony`ego Hopkinsa, by wiedzieć, że w kontaktach z drugą osobą coś jest nie tak, że psychologiczna gra w którą nas ona w ciąga, nie wyjdzie nam na dobre. Tyle tylko, że zwykle nie zdajemy sobie sprawy, że mamy kontakt z psychopatą, przynajmniej do chwili, kiedy ta osoba nas nie zostawi bez niczego, nie wykorzysta, nie zniszczy psychicznie, póki nie sięgniemy dna. Co sprawia, że zakochujemy się w psychopatach i kim ten psychopata tak naprawdę jest? Przekonamy się o tym dzięki lekturze znakomitej książki Sandry L.Brown, pt. „Zakochane w psychopatach”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Helion książka autorstwa byłej psychoterapeutki, której ojciec został zamordowany właśnie przez psychopatę, to fascynująca lektura, która nie tylko zwiększa naszą świadomość i czujność, co być może pozwoli nam w przyszłości uniknąć toksycznego związku (albo wyrwać się z tego, który mamy), ale również jest prawdziwą pomocą naukową dla psychologów, psychoterapeutów i wszystkich tych osób, które mają styczność zarówno z psychopatami, jak i z ich ofiarami. Książka składa się z piętnastu rozdziałów, opierających się zarówno na wiedzy merytorycznej autorki, jak i na badaniach przeprowadzonych zarówno przez nią, jak i przez inne osoby, zajmujące się zagadnieniem, a także na przypadkach osób, które Brown prowadziła w trakcie pracy jako terapeuta. Publikacja prezentuje dość niezwykłe spojrzenie na psychopatyczne jednostki, bowiem koncentruje się nie tyle na samych tych jednostkach, ale na osobach żyjących w związkach z psychopatą. Konsekwencją bowiem tego, że psychopaci fascynują wszystkich, jest fakt, iż osoby przez nich krzywdzone, nie otrzymują należnej im pomocy. Ponadto Brown nie ogranicza się – jak wielu autorów – do zwrócenia uwagi na tych psychopatów, którzy zostali złapani, osądzeni i odbywają karę więzienia, ale pisze przede wszystkim o tych, którzy przebywają na wolności, krzywdząc kolejne osoby. Autorka podkreśla, że książka powstała przede wszystkim po to, by pomóc ofiarom psychopatów zrozumieć swój stan i by w przyszłości mogły one ochronić się przed wyniszczeniem spowodowanym przez psychopatę. Dlatego też w pierwszym rozdziale autorka przybliża naturę psychopaty i związków miłosnych, w które wchodzi. Rozdział drugi stanowią rozważania na temat przyczyn patologii, zaś trzeci naświetla sposoby działania psychopatów i uświadamia, że kryją się oni wszędzie. W rozdziale czwartym autorka przybliża naukowe ujęcie psychopatii, a dokładnie odkrycia neuronauki kwestii odmienności budowy zaburzonego mózgu, z kolei rozdział piąty koncentruje się na problemach psychopaty z komunikacją. Kolejne rozdziały poruszają tematy związane z psychopatycznym partnerem, a także związkami z psychopatą – autorka szuka przyczyn, dla których partnerka wybiera psychopatów. Pokazuje również, w jaki sposób psychopata „łapie w sidła” partnerkę, coraz bardziej mamiąc ją, manipulując, pokazując mechanizmy funkcjonowania związku na różnych etapach jego trwania. Niezwykle ważne są dwa ostatnie rozdziały, koncentrujące się na powrocie do zdrowia po związku z psychopatą oraz krzywdzie doświadczanej przez dzieci zrodzone z tego związku. Książka, mimo iż omawiająca zagadnienie psychopatii z naukowego punktu widzenia, jest nie tylko napisana zrozumiałym językiem, ale wprost fascynująca. Sandra L.Brown przybliża osobowość psychopaty, ale kładzie też nacisk na to, że psychopatą może być każdy w naszym otoczeniu, że nie zawsze jest to osoba skazana, siedząca w więzieniu. Autorka porusza również zapomnianą dotąd przez badaczy kwestię partnerek psychopatów, które powoli wabione, dają się złapać w sieć chorego umysłu psychopaty i … niszczyć. Mam nadzieję, że lektura książki „Zakochane w psychopatach” otworzy im oczy!

5. Sztukater.pl SYLFANA

   Książka o charakterze psychologicznym badaczki Sandry L. Brown o tytule Zakochane w psychopatach. Jak uwolnić się od niszczącego związku i odzyskać równowagę to rzetelny zbiór doświadczeń i wyników badań odnośnie kobiet borykających się z trudnymi relacjami ze swoimi partnerami/kochankami/mężami. Psycholożka próbuje odpowiedzieć na pytanie, dlaczego my, kobiety, związujemy się z takimi psychotycznymi osobami, w jaki sposób wpadamy w takie toksyczne relacje i dlaczego ciężko nam z nich wyjść i zacząć normalne życie. Mamy tutaj do czynienia z teoriami psychologicznymi, fragmentarycznymi opowieściami różnych kobiet, które brały udział w współtworzeniu książki. Autorka prowadzi kategoryzację tytułowych „psychopatów”, dzieli ich na kategorie i definiuje. Ten zbiór relacji i merytorycznego komentarza stanowi integralną, zwięzłą całość. Bardzo dobrze, że nie jest to tylko sucha refleksja, typowo badawcza, tylko mamy poparcie treści teoretycznych konkretnymi sytuacjami życiowymi. To o czym pisze Sandra L. Brown jest szokujące, przerażające i niestety prawdziwe. Współczesne czasy, w których dochodzi do rozluźnienia się relacji międzyludzkich, w których człowiek doświadcza wielu dolegliwości na tle psychicznym i mentalnym, dyskusja na temat współżycia damsko – męskiego jest niezwykle ważna. Szczególnie, że w wielu przypadkach wspomniane relacje odbiegają od perfekcji. W skrajnych sytuacjach możemy mówić o pewnego rodzaju pasożytnictwie, w którym jedna strona stanowi ofiarę, druga kata, dosłownie i w przenośni. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że badaczka skupiła się na problemie psychopaty – mężczyzny, choć nie należy zapominać, że kobiety również mogą przyjmować taką rolę w związku. Niestety, co udowadniają szeroko pojęte badania, to najczęściej kobiety padają ofiarą mężczyzny podstępnego. Dlaczego podstępnego? Bo przeważnie wszystko na początku wygląda jak w swoistej bajce – partner się stara, jest niebywale romantyczny, obiecuje wiele nieosiągalnych rzeczy. Kobiety, jak pokazują statystyki, bardzo często nabierają się na tego typu „sztuczki”, gdyż dla strony męskiej od samego początku jest to tylko gra, której zadaniem jest zbudowanie zaufania, silnej relacji uzależniającej. Czasami, niebywale powoli, czasami znów gwałtownie, dochodzi do zmiany zachowania partnera – rozpoczyna się proces wdrożenia przemocy, psychicznej, fizycznej, bardzo często również seksualnej. Autorka tej ważniej książki zwraca również uwagę na trudność wyjścia z takiej chorej relacji. Kobieta bardzo często nie ma świadomości swojego położenia, czuje się źle, popada w stany depresyjne i lękowe, jednak nie chce do końca przyznać, że dzieje się coś niedobrego. Czasami nie ma nawet świadomości, ze to, co dzieje się w jej głowie to skutek degradacji jej kondycji psychicznej na skutek zachowania partnera. Inne, te bardziej uważne i świadome swojego położenia też często bardzo długo noszą się z zamiarem rozstania. Zawsze jest jakiś powód, aby tę chorą sytuację przeciągnąć do ostateczności, aż do momentu kiedy wydarzy się coś naprawdę złego. Partnerki mężczyzn – psychopatów do samego końca wierzą w możliwość zmiany na lepsze, bardzo często myślą, że stanowią jedyny filar normalności, który może zdegradowanej jednostce pomóc. To wszystko zatacza więc krąg i ciężko urwać jego grubą linię. Książka pani Brown to pozycja niezwykle rzetelna i wiarygodna. Już od pierwszej strony wiadomo, że autorka posiada ogromną wiedzę na temat, który rozważa na wszystkie możliwe sposoby. Niezmiernie podoba mi się jej umiejętność definiowania i określania mężczyzn o cechach psychopatycznych. Skupia się na podłożach problemu, szuka przyczyn, przebiegu relacji, a na końcu opisuje potencjalne dramatyczne skutki wspomnianych związków. Język tej pozycji z dziedziny psychologii jest raczej nieskomplikowany, wszystko jest rzetelnie wytłumaczone, więc nie trzeba sięgać po specjalistyczne słowniki z terminami pojęć. Podsumowując – książka niezmiernie ważna, z którą powinna się zapoznać każda kobieta mająca problemy opisywane przez autorkę. Polecam.

6. Sztukater.pl Monika

   Mówi się, że kobiety uwielbiają “samców alfa”. Uwielbiają mężczyzn, którzy wiedzą czego chcą, są władczy, ale w odpowiednich chwilach potrafią być opiekuńczy i oferują ramię do wypłakania się. Kobiety chcą czuć się bezpiecznie, a tacy mężczyźni oferują to poczucie. Sandra L. Brown jednak przestrzega przed takimi ludźmi. Z pozoru wspaniali partnerzy prawdziwe “ja” ukrywają pod maską dobroci, gdyż nie chcą, żeby kobieta zorientowała się, że tak naprawdę związała się z psychopatą… Sandra L. Brown posiada tytuł magistra i jest wybitną amerykańską psychoterapeutką. Od lat zajmuje się patologią w związkach. Prowadzi badania, pisze książki i poradniki, ale najbardziej znana w środowisku jest z założenia instytutu The Institute for Relational Harm Reduction & Public Pathology Education. Prowadzi wiele warsztatów dla kobiet, które wyszły ze związku z zaburzonym mężczyzną i teraz same potrzebują pomocy. Sandra L. Brown jest orędowniczką pokrzywdzonych kobiet. Dzięki niej środowisko psychoterapeutyczne zainteresowało się byłymi partnerkami psychopatów; po wielu latach wreszcie zaczęto uważać, że im również należy się leczenie. Autorka bardzo często odnosi się do stanu kobiet po wyjściu z związku z zaburzoną jednostką mianem “zespołu stresu pourazowego”. Można pomyśleć, że wyolbrzymia. Przecież wiele kobiet wiąże się z alkoholikami, manipulantami, damskimi bokserami, a po zerwaniu potrafią stanąć na nogi. Psychopaci to jednak o wiele bardziej skomplikowani ludzie. Potrafią doskonale się kryć za maską normalności, wprowadzając jednocześnie chaos we wcześniej poukładane życie kobiety sukcesu. Sandra L. Brown dogłębnie opisuje działania psychopatycznego mężczyzny. Rozkłada jego charakter i mózg na czynniki pierwsze, które szczegółowo wyjaśnia. Czy wiedzieliście, że zaburzenia psychiki bywają genetyczne? Autorka wchodzi w mózg zaburzonej jednostki i wyłuszcza każdy szczegół, który może być zapowiedzią nieszczęścia. Nie bez podstaw książka jest uznawana za swoisty poradnik dla kobiet, które chcą się uchronić od niebezpiecznych mężczyzn. Oprócz dogłębnego studium w książce znajdują się też fragmenty wypowiedzi kobiet, które zgłosiły się na leczenie w The Institute for Relational Harm Reduction & Public Pathology Education. Autorka wybrała te najbardziej wstrząsające. Czytając je czułam wielkie współczucie w stosunku do tych kobiet. Zostały wciągnięte w destrukcyjny wir, z którego uwolniły się dopiero gdy mężczyzna się nimi znudził. Czytając ten poradnik widać, że autorka jest specem w swojej dziedzinie. Z kartek bije ogrom wiedzy, uzupełniony wkładem dr Liane J. Leedom, która jest współautorką książki. Czemu więc jej nazwisko nie pojawiło się na okładce polskiego wydania - nie wiem. Trudno jest ocenić książkę pod względem stylistycznym, ponieważ ewidentnie jest to dzieło popularnonaukowe, a takowe rządzą się swoimi prawami. Mogę tylko powiedzieć, że już po kilku zdaniach widać, która z pań napisała dany rozdział. Dr Leedom ma bardziej lekki styl i nie bombarduje czytelnika naukowymi określeniami, co robi Brown. Rozdziały dr Leedom czyta się płynniej również dlatego, że jest w nich więcej sytuacji z życia wziętych, a mniej przysłowiowego “gdybania”. “Zakochane w psychopatach” uświadomiły mi wiele rzeczy. Nauczyły mnie, że należy wystrzegać się najmniejszych przejawów niecodziennego zachowania. Przestrzegły mnie też, aby pomagać znajomym kobietom i dziewczynom kiedy uświadomimy sobie, że wpadły w sidła mężczyzny, który ma nieczyste intencje. Książka niestety rzuciła też ogromny dzień na współczesną literaturę kobiecą… Jeśli ją czytacie to na pewno od razu przyszło wam do głowy, o co chodzi. Mam tu na myśli wszędobylskich “samców alfa”, u których w większości można znaleźć wiele przejawów odchyleń od normy.

7. https://rodzinkatestujeirecenzuje.blogspot.com/ Mariola Skałbania

   Książkę dobrze się czyta i jest dosyć ciekawa. Jest tu połączenie dziedzin związanych z psychologią i psychiatrią. Pozycja poświęcona w całości psychopatą i ich ofiarą. Opisane jest tu dokładnie jak dany psychopata wykorzystuje swoje ofiary, jak nimi manipuluje i do czego jest zdolny. Niestety partner takiej osoby po uwolnieniu się z toksycznego związku nigdy nie jest taki sam. Na zawsze zmienia się jego psychika. Niestety takie osoby na wsparcie już liczyć nie mogą, a powinny być ośrodki, którą taką pomoc oferują. Pozycja ciekawa i szybko się ją czyta. Jest jeszcze dodatni jej aspekt ponieważ możemy sami wpaść w pułapki psychopaty po przeczytaniu tej książki możemy dostrzec wiele innych rzeczach o których nie miałam wcześniej pojęcia, a dodatkowo wiem na co dokładnie zwracać uwagę. Znalazły się w niej najnowsze i najmocniejsze dowody naukowe, które dotyczą różnic w budowie mózgu psychopatów, socjopatów, osób z zaburzeniami borderline oraz z narcystycznymi i antyspołecznymi zaburzeniami osobowości. Zawarte tu informacje na temat wad rozwojowych różnych obszarów mózgu czy też zaburzeń chemii mózgu pozwalają na zrozumienie fizjologicznych podstaw postępowania psychopaty. Bardzo ważnym elementem książki są nowe wiadomości o leczeniu ofiar i o tym, jak można im ułatwić powrót do zdrowia. Tak więc książka ciekawa i ją polecam.

więcej recenzji

ukryj recenzje