Naucz ich, jak mają Cię traktować! Praktyczny podręcznik asertywności. Wydanie II rozszerzone

Recenzje książki: Naucz ich, jak mają Cię traktować! Praktyczny podręcznik asertywności. Wydanie II rozszerzone (11) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Opsychologii.pl - Porta i centrum praktyków psychologii

   Łacińskie assertio (wyzwolenie), czyli dawno udomowiona asertywność, to nic innego jak wewnętrzne wyzwolenie, wyzwolenie od niegdyś wpojonych przekonań, wyzwolenie od lęku, wyzwolenie od wpływu innych, wyzwolenie od sytuacji, która panuje nad nami. Asertywność to decyzja o tym, że to TY jesteś jedyną osobą, która może mieć wpływ na Twoje życie.
   
   Bartłomiej Stolarczyk, Naucz ich jak mają cię traktować!
   
   Gdy myślę o asertywności, zawsze przychodzi mi do głowy koncepcja człowieka zewnątrzsterownego autorstwa Davida Riesmana (amerykański socjolog, prawnik i nauczyciel). Człowiek zewnątrzsterowny, według Riesmana, to jednostka, która podąża za tym co mówią jej inni, jest uczulona na oczekiwania i preferencje innych osób, zatraca pewność, kim właściwie jest i dokąd zmierza, ma wiele twarzy i zmienia je w zależności od okoliczności. Różni się całkowicie od człowieka wewnątrzsterownego, który podejmuje decyzje w oparciu o własne zasoby psychiczne, jest autonomiczny, zdolny do tego, aby kierować swoim życiem w sposób niezależny od czyjegoś wpływu lub manipulacji, potrafi przeciwstawić się naciskowi i obronić swoje zdanie.
   
   Asertywność byłabym, w moim rozumieniu, przejawem wewnątrzsterowności.
   
   „Naucz ich, jak mają Cię traktować!” Bartłomieja Stolarczyka – to kolejna propozycja na rynku książek z zakresu asertywności. Autor opisuje w niej, czym jest asertywność, jak możemy poradzić sobie w sytuacjach, gdy inni przekraczają granice naszego terytorium psychologicznego, jak nie ulegać presjom i namowom innych, jak zachować dyplomację w sytuacjach niestandardowych. Książka jest też doskonałym zbiorem praktycznych ćwiczeń, opisanych w łatwy, przystępny sposób, tak, by każdy czytelnik mógł z nich skorzystać.
   
   Jedno z szczególnie użytecznych ćwiczeń opisanych w książce to zamiana przekonań ograniczających w przekonania wspierające. Przebiega ono w czterech etapach:
   
   1. Pomyśl o wszystkich ważnych obszarach Twojego życia (życie rodzinne, relacje z przyjaciółmi, praca, zdrowie), w których nie osiągasz jeszcze zadowalających dla siebie wyników.
   2. Zastanów się, co chciałbyś w tych obszarach osiągnąć. Jaki jest Twój cel?
   3. Zrób listę przekonań, które powstrzymują Cię przed ich realizacją.
   4. Następnie zastanów się jakie przekonania powinieneś mieć, aby osiągnąć to, czego pragniesz.
   
   Dla osób, które mają problem z asertywnością książka Bartłomieja Stolarczyka będzie z pewnością cennym wsparciem w nauce tej wymagającej inter- i intrapersonalnej sztuki. Psychologowie, terapeuci, coachowie i trenerzy rozwoju osobistego z pewnością znajdą tam wiele ciekawych inspiracji, które można wykorzystać podczas sesji terapeutycznych lub warsztatów rozwoju osobistego.

2. http://kobietawe-biznesie.pl/ Marta Szyszko

   Wyduś to z siebie zamiast dusić w sobie
   
   Wiele z nas niesłusznie hoduje w sobie przekonanie, że okazywanie lub odczuwanie negatywnych emocji, takich jak złość, rozżalenie, rozczarowanie, zakłopotanie jest niestosowne. Blokada może wynikać z tego, że rozmawiamy z klientem lub osobą bliską, której nie chcemy urazić. Wolimy pewne sytuacje przemilczeć, by się nie narazić lub nie psuć atmosfery.
   Przekonanie, że negatywne emocje są czymś złym to główny czynnik blokujący Twój rozwój. Wcale nie powinnaś ich ukrywać, przemilczeć i udawać, że nic się nie stało, z prostego powodu – do podobnych sytuacji będzie dochodziło w przyszłości.
   Informowanie innych o tym, że ich zachowanie źle na nas wpływa jest podstawą zdrowia i dobrego samopoczucia. Co inni z tym zrobią – ich sprawa, ale jeśli dokładnie opiszesz czego oczekujesz, odzyskasz równowagę i kontrolę nad kierunkiem, w którym zmierza relacja.
   „Negatywne emocje przypominają ból zęba. Zapowiada się zawsze niewinnie. Na początki ćmi, potem świdruje, aż ból staje się nie do wytrzymania, sprawiając, że nie możesz już skoncentrować się na niczym innym, głowa ci pęka i nawet najmniejsza rzecz jest w stanie wyprowadzić cię z równowagi. Ból przekazuje ci informację – człowieku, zrób coś z tym. Jak mam radzić sobie z ludźmi, którzy przekraczają granice mojego terytorium? Bardzo podobnie, – tutaj też warto powiedzieć, co Cię boli, kiedy konkretnie się nasila oraz czego chcesz w zamian.”
   
   Jak poradzić sobie z klientem, który na nas wrzeszczy, używa obraźliwych sformułowań?
   
   Postępuj według schematu:
   
   Czuję… się zmieszany
   Kiedy Pan/ Pani… obrzuca mnie wyzwiskami
   Oczekuję… spokojnej rozmowy
   Jeżeli Pan/ Pani tego nie zrobi, będę zmuszony… odłożyć słuchawkę
   Działanie – konsekwencja – odłożenie słuchawki
   
   Przykład przekazu: „Jest mi przykro, że uważa mnie Pan/Pani za osobę niekompetentną. Bardzo proszę nie używać takich określeń w rozmowie ze mną. Inaczej będę zmuszony zakończyć rozmowę.”
   Otwarte mówienie o tym, co się nam nie spodobało nie należy do najprzyjemniejszych, ale to, co dzieje się po asertywnej rozmowie, można porównać z magią – dajemy innym szansę na zmianę postępowania, pozbawiamy się negatywnych emocji zamiast dusić je w sobie i przenosić na inne sfery życia. Możemy być zaskoczeni tym, że inni naprawdę są skłonni do współpracy, a nawet przeprosin, jeśli skonkretyzujemy nasze oczekiwania.

3. Niedoskonała Mama Marta Szyszko

   Nie mów, że to deszczyk pada, gdy ktoś robi Ci przykrość relacje
   
   Dlaczego warto demaskować złośliwości lub nieświadomy przekaz, który nas dotknął? Dlaczego udawanie, że deszczyk pada i cierpienie w milczeniu dla zgody we wszechświecie to zła decyzja?
   
   „Kiedy nie szanujesz siebie, to także odbierasz mi szansę na to, bym poznał Ciebie (a ja chcę wiedzieć, jakim wspaniałym człowiekiem jesteś i jaki jest Twój sposób na cieszenie się życiem), wysysasz mi energię, wysysasz ją swoim bliskim, a my tego bardzo nie lubimy.”
   
   Dopóki nie powiesz innym jak się czujesz po rozmowie z nimi… nie będą tego wiedzieli. Jeśli Ty nie ustanowisz innym granic, oni zrobią to w Twoim imieniu. Bliscy mogą nie zdawać sobie sprawy, że zrobili ci przykrość, dopóki Ty im tego nie powiesz. Zastanów się, czego oczekujesz na przyszłość i poinstruuj swojego rozmówcę. Inaczej nigdy się nie przekonasz czy byłby skłonny zadbać o twój komfort i jakie są jego intencje, bo istnieje też niebezpieczeństwo, że dokucza ci celowo, a wtedy warto zdemaskować grę…
   
   Skorzystaj ze schematu:
   
   Moje emocje – jest mi przykro, jestem zaskoczona, czuję się niezręcznie…
   Opis zachowania drugiej osoby (pamiętaj to ma być opis konkretnej sytuacji, a nie Twoja subiektywna ocena, typu zlekceważyłeś mnie, obrażasz mnie), …gdy sugerujesz, że mój mąż wyjedzie na wakacje z kochanką, gdy krytykujesz mój strój, gdy oceniasz moją pracę jako nic nie wartą…
   Daj instrukcję na przyszłość, która obejmuje dwa rozwiązania do wyboru: Jeśli masz mi mówić przykre rzeczy, to lepiej nic nie mów lub powiedz komplement.
   Ostatni punkt dotyczy tego, że osoba nie odniesie się do naszych próśb i dalej będzie robić to, czego sobie nie życzymy – określ konsekwencje – w wyniku takiego zachowania nie będę cię odwiedzać zbyt często, ani zapraszać do siebie. Nie mam zaufania, by zostawić u ciebie dzieci, bo skoro w stosunku do mnie potrafisz być przykra, boję się, że je może spotkać to samo, dlatego zawsze będę obecna na tych spotkaniach, a ponieważ jestem osobą zajętą, będą odbywać się wtedy, kiedy znajdę czas.
   Zapewnij, że chcesz podtrzymywać kontakt, ale na własnych zasadach, np. rzadziej niż oczekuje tego rozmówca lub w innych okolicznościach, po znalezieniu dogodnego terminu.
   Warto stosować ten model, by uświadomić komuś jak reagujemy na jego komentarze, ale też po to, by dać szansę drugiej stronie relacji na to, by wyszła z twarzą z konfrontacji. Odwołuj się zawsze czynów, nie do uogólnień, typu „Ty zawsze, Ty nigdy”, a jeśli ktoś ci stawia taki zarzut, poproś, by podał przykłady konkretnych sytuacji.
   
   Widoczne jest obrzucanie kogoś wyzwiskami, opowiadanie konkretnych dowcipów, krytycyzm. „Zachowania są wymierne i obiektywne. Postronny obserwator może zauważyć ich występowanie lub brak, przez co nie można z nimi dyskutować.”
   
   Wypowiedzenie w sposób spokojny swoich uczuć, da prawdziwą ulgę i oczyszczenie, zapobiegnie manipulacjom, uzdrowi relację, oczywiście przy dobrej woli rozmówcy. Przejmujesz kontrolę nad sytuacją, drugorzędne jest, jak ktoś zareaguje, kluczowe jest, że potrafisz stanąć w swojej obronie i wyznaczyć granice.
   
   Być może ktoś zacznie bić się w piersi – nie byłem świadomy, przepraszam. Być może jego agresja się nasili, a to oznacza, że kończy się nasz wpływ i warto sobie uświadomić, że do udanej relacji trzeba dwojga. Gdy zrobiliśmy wszystko, by ją uporządkować i okazało się to nieskuteczne, możemy z czystym sumieniem pozwolić drugiej stronie ponieść konsekwencje i poczuć odpowiedzialność za swoje wybory.
   
   „Asertywność nadwyręży twoje kontakty z ludźmi – tymi, którzy wykorzystują Cię najbardziej. Odsuną się ci, z którymi nie łączy cię nic poza twoją uległością. Asertywność to wewnętrzne wyzwolenie, wyzwolenie od niegdyś wpojonych przekonań, wyzwolenie od lęku, wyzwolenie od wpływu innych, wyzwolenie od sytuacji, która panuje nad nami. To szacunek do nas samych i do innych. Asertywność to decyzja, że jesteś jedyną osobą odpowiedzialną za swoje rekacje, to przejście na stronę czynną. Celem asertywności jest mówienie tego, czego oczekujemy od innych.”

4. Sztukater.pl Dosiak

   Nie lubię moralizatorstwa i wciskania mi na siłę cudzych poglądów, a właśnie z tym kojarzę wszelkie poradniki, które mają nakłonić czytelnika do zmiany diety, stylu ubierania, sposobów podtrzymywania relacji z najbliższymi itd. Tego typu rady raczej mnie nie interesują, dlatego słynne poradniki mające uczyć jak powinno się w dzisiejszym świecie funkcjonować, omijam z daleka. Jeśli macie w tej kwestii podobne odczucia to śpieszę donieść, że książka Bartłomieja Stolarczyka poradnikiem na szczęście nie jest. Autor nie wmawia swoim czytelnikom, że coś robią źle, żyją nie tak jak powinni i w ogóle nie pasują do pędzącego świata, ale zamiast tego podpowiada, co mogą zrobić, żeby pewne sytuacje stały się mniej kłopotliwe i krępujące. Według autora publikacji zachowanie asertywnej postawy ułatwia radzenie sobie zarówno z codziennymi sprawami jak i nieprzewidzianymi zdarzeniami, które często zupełnie wytrącają ludzi z równowagi. Przyznam, że początkowo dość nieufnie podchodziłam do tej książki, ale szybko przekonałam się, że Stolarczyk wie, co mówi.
   
   Asertywność zawsze kojarzyła mi się z umiejętnością odmawiania, gdy ktoś próbuje wymusić spełnienie prośby, wykonanie jakiegoś zadania itd. Okazuje się jednak, że zachowywanie postawy asertywnej to coś znacznie więcej niż tylko jasne postawienie granic i powiedzenie „nie", kiedy ktoś usiłuje narzucić własną wolę. Zaskoczyło mnie to, że Stolarczyk do zachowań asertywnych włącza między innymi przyjmowanie komplementów niemające nic wspólnego z fałszywą skromnością i chęcią „wyłudzenia" jeszcze kilku dodatkowych miłych słów, a także zmianę sposobu myślenia o swoich wadach tak, by nie biczować się nieustannie i przeżywać, że jest się takim i owakim, ale precyzyjnie określić swoje zachowanie w danej sytuacji, a potem wyciągnąć z tego wnioski na przyszłość. Oczywiście w skład tego, co autor określa jako „postawę asertywną" wchodzi znacznie więcej elementów, ale do tego musicie dotrzeć już samodzielnie. Naturalnie informacje jak skutecznie, a przy tym kulturalnie odmawiać również w tej publikacji się pojawiają, niemniej Bartłomiej Stolarczyk zawarł także szereg innych, cennych porad związanych z asertywnością.
   
   Sądzę, że każdy znajdzie w tej publikacji coś użytecznego i pomocnego, co będzie mógł później wykorzystać w praktyce. W książce opisano bowiem metody radzenia sobie z różnymi delikatnymi sprawami zarówno w pracy jak i w domu. Autor pokazuje jak powinno się negocjować z szefem w kwestii otrzymania podwyżki, jak reagować na różne prośby współpracowników, jak radzić sobie z trudnymi, agresywnymi klientami (zwłaszcza, gdy ktoś pracuje w infolinii i znacznie częściej jest narażony na wysłuchiwanie negatywnych komentarzy, narzekań, a nawet obelg) oraz, co mówić, gdy ktoś uparcie ignoruje naszą asertywną postawę i wciąż próbuje nas zdominować. Jak już wspomniałam autor koncentruje się także na przekazaniu wiedzy o asertywnym zachowaniu w stosunku do członków rodziny oraz przyjaciół. Podoba mi się także to, że Bartłomiej Stolarczyk nie ukrywa, że działania asertywne nie będą skuteczne absolutnie zawsze i podpowiada, co robić, kiedy ktoś zachowuje się zupełnie inaczej niż teoretycznie powinien.
   
   Autor tej publikacji ma dość specyficzny styl, ponieważ do tekstu wplótł mnóstwo anegdotoraz tzw. sytuacji z życia wziętych, co moim zdaniem ubarwia przekaż, chociaż potrafię sobie wyobrazić, że dla kogoś będzie to raczej wprowadzanie chaosu niż jakiegokolwiek urozmaicenia. Niemniej Stolarczyk nie sili się na naukowy język, ale lekko i z humorem podchodzi do większości przekazywanych wiadomości. Czasami miałam tylko wrażenie, że autor trochę zapędza się w tych przykładach „z życia" przekonując, że pewne tragiczne wydarzenia jak np. katastrofa lotnicza sprzed lat, zostały spowodowane brakiem asertywności ze strony pracowników czy szefów firm. Moim zdaniem takie wstawki są niepotrzebne skoro cała publikacja opiera się na radzeniu sobie ze zwykłymi, codziennymi sytuacjami. Mimo tej uwagi, polecam książkę Naucz ich, jak mają Cię traktować każdemu, kto czuje, że w pewnych sytuacjach nie wie jak się zachować, co powiedzieć oraz jak zareagować, gdy ktoś usiłuje coś wymusić.

5. Miesięcznik Benefit 02/2015

   Autor tej książki od lat uczy asertywności. Rozumie ją nie tylko jako umiejętność mówienia NIE, gdy nie mamy ochoty powiedzieć TAK. Asertywność jest dla niego także sztuką zachowania kultury w sytuacjach trudnych, gdy inni przekraczają granice naszego terytorium, oraz umiejętnością zachowania elegancji i dyplomacji, gdy inni są nie do końca fair. Z książki dowiesz się, j ak radzić sobie w trudnych sytuacj ach, m.in. z presją i nam owami, jak być asertywnym wobec podwykonawców, jak wykazać się asertywnością w państwowej służbie zdrowia i kiedy asertywność może się przydać młodym małżeństwom.

6. margib.blogspot.com Mariusz Gibki

   Asertywność czy na pewno wiesz co to oznacza ?​
   
   
   
   Choć z pozoru idzie tu o asertywność to definicja jaką dla tego terminu przewidział autor sięga daleko poza tą jaką można znaleźć w publikacjach encyklopedycznych. Zakres zawartych w tej publikacji informacji wykracza również znacznie dalej poza przedstawieni ogólnych norm i zasad określających termin asertywność. Po lekturze, która odbyła się w szybkim weekendowym tempie (bo przecież chciałem zobaczyć tylko o co w tym chodzi i zaplanowałem dwa góra trzy rozdziały) już wiem, że jest to jedna z moich ulubionych pozycji książkowych dotyczących rozwoju osobistego i szeroko rozumianego modnego obecnie pojęcia "coachingu" omawiająca z pozoru zwykłe wszystkim znane sprawy ale za to w jakże docierający (przynajmniej do mnie) sposób. Autor Bartłomiej Stolarczyk w ciekawy sposób omówił zwykłe interpersonalno-komunikacyjne możliwości ułatwienia sobie między ludzkich relacji. Przypomina nam również o tym, że tak naprawdę o tym co Nam się przydarza i Tym kto to wszystko kontroluje jesteśmy My sami. Pomimo, że na pierwszy rzut oka można powiedzieć samemu sobie coś w stylu "No pewnie, że my sami no bo niby kto" to po zapoznaniu się z przedstawionymi trafnymi z życia wziętymi przypowieściami można złapać się na tym, iż faktycznie gdy by dana sytuacja jaka się przydarzyła została rozparzona w sposób w jaki proponuje by to robić autor zupełnie inaczej mogły by się potoczyć dalsze zdarzenia z niej wynikające. Jest to również wiedza mówiąca o przejęciu kontroli, kontroli nad samum sobą. Pomimo, że wszystko opakowane zostało w paczkę noszącej tytuł asertywności to znajduje się tu znacznie więcej. Zastanawiał bym się również czy w tytule nie powinno się umieścić frazy "naucz się jak traktować siebie samego w różnych sytuacjach". Nie chcę tutaj rozpisywać się nad sposobami i omawiać zawarte wewnątrz książki informacje ale z pewnością mogę powiedzieć jedno - jest to jedna z lepszych tego typu pozycji jaką najlepiej przeczytać samemu. 

7. Omamiona Codziennością 2014-10-17

   
   
   Obiecywałeś sobie, że odmówisz, kiedy kolega poprosi cię o pomoc w projekcie... Kiedy skończyliście, okazało się, że zrobiłeś większość... Czujesz się jak głupek, nie wiesz jak to możliwe, że znowu dałeś się wrobić. 
   
   
   
   Chciałabyś coś powiedzieć na spotkaniu w pracy, ale boisz się tego, że zostaniesz źle oceniona? Co sobie o mnie pomyślą – zastanawiasz się i milczysz. Nie wychodzi ci bycie asertywnym lub asertywną.
   
   
   
   Bartłomiej Stolarczyk, autor książki Naucz ich, jak mają Cię traktować! Praktyczny podręcznik asertwyności pokaże ci, jak sobie z tym poradzić. 
   
   
   
   Czym jest asertywność? Otóż nie jest, cytuję: „kursem chamstwa dla nieśmiałych” (s. 28). jest natomiast przekonaniem, że sam decydujesz o swoim życiu, że jest to szacunek wyrażony sobie i innym oraz „umiejętność powiedzenia NIE wszystkiemu, co Ci nie odpowiada – wpojonym Ci przekonaniom, zachowaniom innych ludzi, oczekiwaniom innych, krytyce, której formy nie akceptujesz.” (s. 14).
   
   
   
   Tyle definicji, reszta to praktyka, krok po kroku, począwszy od wyznaczenia celów (bardzo ważne pytanie: po co to robię? co chcę zmienić?) poprzez zyskanie pewności siebie, naukę tego jak wyrażać swoje uczucia i zapobiegać konflikotm, jak odmawiać innym bez poczucia winy, jak radzić sobie z opiniami innych ludzi, jak przyjmować komplementy (tak, to też element zachowania asertywnego) skończywszy na tym, jak zadbać o swoje prawa z szacunkiem do siebie i innych.
   
   
   
   Bardzo istotne w całym treningu jest ukształtowanie postawy asertywnej, po to, by utrwalić wyuczone zachowania, inaczej nawet sumienne przejście przez kolejne ćwiczenia nie zda się na wiele. Autor proponuje trzy metody kształtowania takiej postawy: 
   

   
   
   • zadawanie sobie odpowiednich pytań; zamiast: dlaczego mi się nie udało? zastanowienie się: co mogę zrobić, by to następnym razem się udało?,
   
   
   • zastąpienie ograniczających przekonań wspierającymi: zamiast myśleć „nie mogę..., nie wypada...  nie powinienem” warto pomyśleć nad celami i wspomóc się myśleniem „uda mi się”,
   
   
   • realizację pozytywnych intencji: nie musisz ulegać innym, by cię szanowali, znajdź na to inny, korzystny dla siebie sposób.
   
   

   
   Książka napisana jest lekkim i przystępnym językiem, obfituje w anegdoty (moja ulubiona to historia o kołtunie polskim...), liczne przykłady z życia oraz propozycje ćwiczeń. Wszystko to służy przeprowadzeniu czytelnika przez trening tak, by go nie znudzić i by mu się chciało dotrwać do końca. Cenny jest również dodatek dotyczący asertwyności w pracy – jak odmówić szefowi? Jak poprosić o podwyżkę? Jak być asertywnym szefem?
   
   
   
   Autor jest niewątpliwie fachowcem, prowadzi wszak treningi asertwyności zawodowo. Można by powiedzieć, że napisanie podręcznika to dla niego podsumowanie swojej pracy. Ta książka to jednak coś więcej: pokazanie sposobu na życie, tak by poprawić jego jakość i stać się szczęśliwszym człowiekiem. 
   
   
   
   Szczęście daje osiągnięcie równowagi oraz szacunku do siebie i innych. Jeśli odpowiada ci taka definicja szczęścia, ta książka jest dla ciebie. Ok, jeśli chcesz się po prostu nauczyć bycia asertywnym, też po nią sięgnij! I tak będziesz szczęśliwszy... nawet, jeśli tego nie planujesz.
   
   

8. moznaprzeczytac.pl Dorota

   Asertywność. Termin na czasie, modny, często używany. W końcu takie mamy czasy – jeśli chcesz do czegoś dojść musisz rozpychać się łokciami, dbać przede wszystkim o siebie i własne interesy, a to nierozerwalnie łączy się z mniejsza dbałością o innych. Bo przecież tym jest asertywność w świadomości wielu z nas- umiejętnością mówienia nie. Ale czy na pewno? Czy jedno naprawdę wyklucza drugie? A może paradoksalnie asertywność to właśnie umiejętność powiedzenia TAK?

   
   
   

   Książkę „Naucz ich, jak mają Cię traktować! Praktyczny podręcznik asertywności” wybrałam ze względu na zainteresowanie tym zagadnieniem. Nie był to specjalnie rozwijany temat podczas moich studiów psychologicznych, stąd pewien niedosyt. Nigdy nie byłam też na treningu asertywności, natomiast sporo o nich słyszałam od znajomych. Część z nich była zadowolona, część twierdziła, że niewiele się dowiedzieli i tylko stracili czas i pieniądze. Zachęcona faktem, iż autorem niniejszej publikacji jest trener specjalizujący się w temacie, pełna nadziei na konkretne przykłady i praktyczne zastosowania sięgnęłam po książkę.

   
   
   

   W tym miejscu warto przytoczyć kilka informacji na temat wspomnianego autora. Bartłomiej Stolarczyk jest trenerem, absolwentem Studium Trenerów Praeceptor. Zanim rozpoczął przygodę ze światem szkoleń, zajmował się obsługa klientów korporacyjnych w międzynarodowej korporacji IT. Specjalizuje się w szkoleniach z zakresu asertywności, telemarketingu i obsługi klienta, w szkoleniach menadżerskich oraz w szkoleniach z etycznej perswazji w negocjacjach.

   
   
   

   Jak wspomniałam wcześniej, zdarza się, że asertywność rozumiana jest jako prosta umiejętność odmawiania, oparta na przekonaniu o tym, że każdy powinien dbać przede wszystkim o swoje prawa. Muszę przyznać, że patrząc na tytuł, miałam obawy czy i w tym przypadku nie trafię na publikację zachęcającą w pewien sposób do takich zachowań. Jako recenzent pomyślałam jednak, że przynajmniej będę miała możliwość ostrzec czytelników MoznaPrzeczytac.pl przed książką promującą nieetyczne zachowania. Na szczęście moje obawy się nie sprawdziły, a lektura okazała się nie tylko wartościowa, ale również bardzo przyjemna w odbiorze.

   
   
   

   Bartłomiej Stolarczyk przedstawia asertywność jako:

   
   
   

   „Umiejętność zachowania kultury w sytuacjach trudnych, umiejętność zachowania kultury gdy inni przekraczają granice naszego terytorium, umiejętność zachowania elegancji i dyplomacji, gdy inni są nie do końca fair”.

   
   
   

   Już sama definicja wskazuje na zupełnie inny kontekst niż zwykłe „mówienie nie”. Autor zwraca również uwagę na fakt, iż asertywność jest „elegancko nudna”. Jej celem jest bowiem między innymi maksymalizacja szans osiągnięcia tego, co chcemy osiągnąć, a wygłaszając cięte riposty, które idą rozmówcom w pięty raczej tego nie ułatwia. Strzelczyk przekonuje, że największe szanse na sukces mamy wtedy, gdy pozwolimy rozmówcy zachować twarz. Łamie tym samym stereotypowe przekonanie (przytoczone w książce), że treningi asertywności to „kurs chamstwa dla nieśmiałych”.

   
   
   

   Co ważne, asertywność to przede wszystkim umiejętność, a więc jako taka może być nabywana i kształtowana. Nie jest to więc „coś co się ma albo nie” i koniec. W książce znajdziemy zarówno takie rozdziały, które nierozerwalnie kojarzą się z poruszanym zagadnieniem, jak i takie, których niekoniecznie spodziewalibyśmy się w publikacji na temat asertywności. Obok bowiem rad na temat wyrażania emocji, uzyskania pewności siebie czy dbania o swoje prawa znajdziemy tu na przykład sporo informacji o tym jak wyrażać uznanie czy tzw. przyjemne uczucia oraz jak przyjmować komplementy. Poruszona została również kwestia asertywności wobec przełożonych, podwładnych, klientów, a także osób bliskich, w tym dzieci. Co do rad na temat tych ostatnich mam pewne obawy czy część czytelników zawarte rady nie odczyta jako zachętę do szantażu „na cukierka”. Mam jednak nadzieję, że w kontekście całości przekaz jest jasny.

   
   
   

   Struktura książki odpowiada kolejnym fazom treningu asertywności. Autor przeprowadza czytelnika przez różne jego etapy, proponuje ciekawe ćwiczenia umożliwiające doświadczenie na własnej skórze różnych mechanizmów, ale przede wszystkim w bardzo przystępny sposób przedstawia wiedzę psychologiczną, na bieżąco odpowiadając na pytania, które mogą zrodzić się w głowie czytelnika. Stolarczyk często posługuje się bardzo obrazowymi porównaniami, dzięki którym łatwiej zrozumieć niektóre mechanizmy działające w nas i w naszym otoczeniu.

   
   
   

   Bardzo przydatny jest rozdział na temat emocji. Wpisuje się bowiem w obecny ostatnimi czasy w psychologii nurt „odczarowywania” emocji, które zwykliśmy nazywać negatywnymi. Autor wskazuje na funkcje, które pełnią i korzyści z nich płynące. Osobom, które lubią jasne i przejrzyste schematy na pewno spodoba się również wyróżniony i dobrze opisany podział np. komunikatu asertywnego na elementy składowe i opis każdego z nich.

   
   
   

   Podsumowując, z czystym sumieniem mogę polecić „Naucz ich, jak mają Cię traktować!” jako lekturę dla każdego. Szczególnie zaś dla osób, które pragną zmienić swoje przyzwyczajenia i nabyć umiejętność przekazywania swoich myśli, pragnień czy potrzeb z uwzględnieniem potrzeb i pragnień drugiego człowieka. Niezależnie od tego czy zamierzają poprzestać na lekturze książki czy dla dokonania satysfakcjonujących ich zmian, chcieliby wziąć udział również w treningu asertywności. Ja ogólnie jestem na tak!

   
   

9. Magazyn Sukces Marcin i Krzysztof Jędrzejczakowie 09/2014

   (…) Jest to zbiór praktycznych porad dotyczących asertywności i obejmujących najrozmaitsze dziedziny życia. Znajdziemy tu m.in. ciekawe opisy trudnych przypadków ze sfery zawodowej. Na przykład takich, które odnoszą się do wulgarnych zachowań klientów. "Obecne w socjalizmie jedzenie kanapki w trakcie rozmowy z klientem czy wszechwładna kierowniczka ze sklepu mięsnego ustąpiły miejsca nowemu schorzeniu - wymuskanej, nieszczerej, wyposażonej w uśmiech przez telefon i pieluchę przy kasie bezwarunkowej uległości wobec klienta" - pisze autor. Tymczasem takie wyrzekanie się własnej godności, wyrażanie zgody na wylewanie na siebie pomyj wszelkiej maści nigdy nie są dobrym rozwiązaniem. Stolarczyk nie waha się twierdzić, że wyniesione z domu zasady dobrego wychowania, takie jak ustępowanie innym, nie zawsze muszą się sprawdzać w dorosłym świecie. Asertywność nie musi być więc piękna, może wydawać się nawet egoistyczna. Jest jednak niezbędna, jeśli chcemy wykorzystać nasz potencjał, zyskać szacunek u innych, a także zachować zdrowie.(…)

10. socialtalk.pl 2014-07-14

    Kiedy zobaczyłem tytuł tej książki, od razu pomyślałem: no to jest dokładnie to, co ja robię od kilku lat. Wychowuję sobie dookoła ludzi i świetnie mi idzie. Ciekawe, czy można robić to jeszcze lepiej? Okazuje się, że nie tylko lepiej, ale i nieco w bardziej łagodnej wersji, niż u mnie (to tak gdyby ktoś chciał mieć identyczne efekty, ale nie jest tak bezwzględny jak ja).
    
    Z drugiej strony trzeba wziąć pewną poprawkę, że w internecie ludzie czują się odważniej, na więcej sobie pozwalają, więc też i tu trzeba być adekwatnie bardziej bezwzględnym i twardym jak chleb z Biedry.
    
    Ale ta książka uświadomiła mi jedną ważną rzecz. Asertywność to nie tylko mówienie, że jest ci źle, umiejętne odmawianie czy pokazywanie ludziom, gdzie jest twoje terytorium, kto może wejść i na jakich zasadach. To także umiejętność wyrażania pozytywnych uczuć, to odpowiedzialność za to, co jest dla ciebie naprawdę ważne.
    
    Podoba mi się sposób, w jaki autor prowadzi czytelnika za rękę. Robi to, wyznaczając ci konkretne cele (pamiętasz wpis o marzycielach? Cele, nie marzenia). Np.: „uczenie innych, jak mają cię traktować”. Później są ćwiczenia, a na koniec wnioski i działa tzw. FAQ.
    
    Przy czym muszę przyznać, że sporo z tych rzeczy nie było dla mnie nowością. Bo tak jak autor, zdobywałem doświadczenie w potężnym dziale obsługi klienta międzynarodowej korporacji i wiele z tych sztuczek stosowałem zwłaszcza w stosunku do tzw. „trudnych klientów”. Ale to tylko potwierdza słuszność, że taką wiedzę i umiejętności warto koniecznie zdobyć, by wokół siebie mieć ludzi i atmosferę, na którą zasługujesz.

11. Personel Plus .

    „Bądź grzeczny", „czekaj na swoją kolej" - takie i podobne przekazy mają uczynić z nas ludzi kulturalnych, szanujących innych, zdolnych do współpracy. Ale - najpierw w dzieciństwie, a potem w dorosłym życiu - wciąż spotykamy ludźmi, którzy porozumiewają się ze światem zupełnie inaczej. 1 swoje reguły gry brutalnie narzucają innym - mniej asertywnym. Autor rozumie asertywność nie tylko jako umiejętność mówienia NIE, gdy nie mamy ochoty powiedzieć TAK. Asertywność jest dla niego także sztuką zachowania kultury w sytuacjach trudnych, gdy inni przekraczają granice naszego terytorium, oraz umiejętnością zachowania elegancji i dyplomacji, gdy inni są nie do końca fair. Z książki czytelnik dowie się, jak radzić sobie w trudnych sytuacjach, m.in. z presją i namowami, jak być asertywnym wobec podwykonawców i jak wykazać się asertywnością w państwowej służbie zdrowia.

więcej recenzji

ukryj recenzje