168-godzinny tydzień. Żyj w pełni 24/7

Recenzje książki: 168-godzinny tydzień. Żyj w pełni 24/7 (6) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. abcdw.pl Krzysztof Wiśniewski

   Czytam teraz, kolejny zresztą raz, książkę dra Kevina Hogana: 168 – godzinny tydzień. Żyj w pełni 24/7, Wydawnictwo Helion, 2010. Na stronie 122 i kolejnej znalazłem taki fragment: 
   
   
   
   (...) Aby odnosić sukcesy i wieść bogate i wartościowe życie, musisz przede wszystkim zapamiętać, że NIE o pieniądze tu chodzi 
   
   Pieniądze to zwykły papier. Cóż, trzeba stwierdzić, że do roku 1972, kiedy to Stany Zjednoczone zrezygnowały z systemu waluty złotej, dolar był przynajmniej prawdziwym pieniądzem… W tamtych czasach pieniądze były … pieniędzmi. Były coś warte.  
   
   Dziś jest już inaczej. Dzisiaj pieniądz jest złudzeniem, wyrazem pewnego przekonania (hm, przynajmniej nie umiem znaleźć lepszego porównania). Oprah Winfrey przez godzinę występuje przed telewizyjnymi kamerami i zarabia w ten sposób około miliona dolarów. Tego samego dnia w telewizji pojawia się szeregowy prezenter, który również jest na antenie przez godzinę, ale otrzymuje za to tylko 200 dolarów. Skąd ta różnica? 
   
   Wszystko rozbija się o postrzeganą wartość, o koneksje, o przekonania, o reputację i wiarygodność… Wysokość wynagrodzenia zależy od wielu różnych czynników. 
   
   Najlepsze odpowiedź na powyższe pytanie brzmi następująco: wiele lat temu szeregowy prezenter przygotował się na 200 dolarów, o tyle poprosił i tyle otrzymał. Oprah Winfrey przygotowała się na milion dolarów, o tyle poprosiła i tyle dostała. Nie chcę w ten sposób sugerować, że wystarczy iść dzisiaj do stacji telewizyjnej i poprosić o milion, żeby go faktycznie otrzymać. Różnica polega na tym, że Oprah już 10 lat temu wiedziała, że DZISIAJ będzie chciała zarabiać milion dolarów, zrobiła zatem wszystko, co było konieczne, aby jej życzenie się spełniło.  
   
   Dziecko rodzi się dzisiaj, choć nie jest to rezultat wydarzenia, które miało w tym dniu miejsce. To raczej wynik działania, które zostało podjęte mniej więcej dziewięć miesięcy temu. DZISIAJ OTRZYMUJESZ REZULTAT TEGO, CO WYTWORZYŁEŚ DZIEWIĘĆ MIESIĘCY, a możne nawet dziewięć lat temu. (...)
   
   
   
   Można mieć Hogana za mistrza manipulacji i pewnie dlatego tak chętnie zapraszany  jest przez TV do interpretacji komunikatów niewerbalnych wygłaszanych przez polityków. Równie chętnie proszony jest przez samych polityków do prowadzenia szkoleń z perswazji; o ile mnie pamięć nie myli to nawet szkolił u nas w Polsce. Nie pamiętam jednak, przedstawicieli której partii byli sponsorem tej podróży przez ocean. 
   
   W jednym bezgranicznie podziwiam Hogana: szacunku dla logicznych uzasadnień swoich tez. Jeśli odwołuje się do badań empirycznych, z pewnością zacytuje źródło wraz z przekonującym komentarzem. Za to go lubię i tak chętnie czytam. 
   
   Powrót do lektury tej książki, to oczywiście potrzeba chwili. Ostatni rok był dla mnie jazdą na kolejce górskiej, gdzie krótkie doliny wytchnienia przemieszane były z górami „gaszenia pożarów”. Nie miałem dotąd opanowanej umiejętności efektywnego zarządzania, nie tyle czasem, co raczej procesem osiągania celów. Owe pożary to żniwo tego mojego nonszalanckiego podejścia do załatwiania spraw. Umiejętność odkładania spraw aż do czasu gdy stawały się boleśnie doczesne udawało mi się ponadprzeciętnie. Pora z tym skończyć raz na zawsze. 
   
   Mam czterech ulubionych autorów książek poświęconych zarządzaniu czasem: Brian Tracy, Stephen Covey, David Allen i wspomniany Kevin Hogan. Każdy z nich skupia uwagę na innym aspekcie lub motywacji do efektywnego działania. Najtrudniej mi zaakceptować podejście Allena, bo choć  jest mistrzem przekonywania, to całkowicie gubię się w stosowaniu jego metodologii zarządzania teczkami z zadaniami do realizacji w danym dniu czy miesiącu. Dla mnie to księgowy z krwi i kości, któremu wszystko musi się zgadzać, co do grosza i wszystko musi miejsce gdzieś w tabeli. To nie mój styl życia. Po drugiej stronie stawiam Covey’a. Potrafił on po mistrzowsku tłumaczyć, dlaczego coś warto robić. Bez tej lektury, pewnie nadal bym robił swoje jak dotąd, czyli codziennie ćwiczył chaos w działaniu na wszelkich możliwych poziomach.  
   
   Świetnie do mnie trafiają ze swymi metodami Tracy i Hogan. Pierwszy to praktyk z krwi i kości. Nie traci specjalnie czasu na opowieść o tym dlaczego tak coś się dzieje. Jeżeli w życiu wielokrotnie zaobserwował jakiś fakt czy ludzkie zachowanie i jest w stanie opowiedzieć o tym w jednym akapicie, to z pewnością to zrobi. To on właśnie powiedział mi czym jest zjadanie najbardziej paskudnej żaby lub słonia kawałek po kawałku. Kłaniam się przed Nim nisko. Hogan to doktor psychologii. Znakomicie oczytany wie dlaczego tak, a nie inaczej zwykle zachowują się ludzie i popierając to źródłami literaturowymi świetnie o wszystkim opowiada. Lektura jego książek jest dla mnie jak cukierek. 
   
   Wrócę teraz do sedna czyli komentarza do treści podanego cytatu. Każdy z nas ma inne cele. Przeczytaj wspomnianą książkę, a dowiesz się z pomocą schematów, jak możesz odkryć te, które gdzieś głęboko siedzą w Tobie. Każdy ze wspomnianych autorów mocno akcentuje potrzebę zrozumienia swoich potrzeb i celów. Gdyby szukać części wspólnej, to okaże się że łatwo odszukać takie rzeczy jak: wartości, którymi kierujesz się w życiu, aktywność w życiu społecznym, postrzeganie swojego ja na tle innych ludzi. Doszukanie się motywatora w postaci pieniędzy z góry skazane jest na niepowodzenie. Upraszczając wnioski można powiedzieć tyle: ciesz się pracą i swoją aktywnością, znaj drogę którą zamierzasz kroczyć i powód, dla którego ją wybrałaś czy wybrałeś, a pieniądze pojawią się same.  
   
   Najważniejszym jednak w całym tym działaniu jest głęboko wdrukować sobie w łepetynę, że wszystko czego się podejmujemy przynosi skutki z pewnym opóźnieniem. Wiem, iż łatwo popaść w śmieszność zakładając, że będę od dziś robił po 5 pompek więcej, więc za 10 lat będę ich pompował pewnie z 15 tysięcy. Głupota całą gębą. Autorom chodzi o inne postrzeganie swojej przyszłości. Chodzi im o coś co Tracy nazywa samokonceptem (źródło dopiszę przy okazji, teraz jestem w hotelu w Gdańsku i nie mam w walizce całej biblioteki). Z grubsza należy to rozumieć tak, że będziesz takim, jakim siebie postrzegasz w przyszłości. Jeśli uważasz, że szczytem Twych możliwości jest zarabiać 50 tys. rocznie, to jeśli któregoś roku zarobisz tę kwotę we wrześniu, twój mózg będzie na tyle skutecznie sabotował twoją aktywność, że do końca roku ta kwota już niewiele się zmieni. Za to od stycznia znowu będziesz zasuwać jak mały motorek. 
   
   Dlatego tak kapitalne dla naszej przyszłości jest ustalenie wartości, wg których żyjemy i określenie miejsca, w którym chcemy być za parę lat. Ponieważ życie nieustannie się zmienia, więc cele te nieustannie ulegają modyfikacji. Teraz jestem w miejscu, gdzie od nowa muszę zdefiniować główne drogowskazy dla siebie. Zatrzymać chaos, przywrócić porządek i dzień po dniu dłubać od nowa swój sukces. Dobrze, że są książki, które pomagają mi to wszystko osiągnąć. Wkrótce będę mógł się Wam pochwalić dokąd idę, kiedy tam będę, z kim tam będę, jaki wtedy będę, czym się będę wówczas kierował i co po drodze zobaczyłem. 

2. treco.pl Agata Kaczyńska, 2012-05-21

   Żyć według własnych reguł. Realizować swoje pragnienia. Osiągnąć osobisty sukces - to clou życia w pełni wg Kevina Hogana. Proste? Niezupełnie… Na drodze do samorealizacji i upragnionego celu staje nam wiele czynników - tych wewnętrznych i zewnętrznych. Autor książki za podstawowe przeszkody w osiąganiu celu, i tym samym sukcesu, uznaje nieumiejętne planowanie i organizację swego czasu, ze szczególnym naciskiem na, tak częstą dziś, pokusę odkładania spraw na później.
   
   Jednocześnie Kevin Hogan zwraca dużą uwagę na środowisko, w którym przyszło nam żyć - zdaniem autora to ono może blokować nas w osiąganiu zamierzonych rezultatów. Wtedy nasz 168-godzinny tydzień ucieka nam tak naprawdę przez palce, tracimy czas na różne działania, których efekty okazują się być znikome. By zaprezentować powody, dla których ludzie trzymają się kurczowo swojego dotychczasowego, dobrze znanego (ale nie upragnionego) życia, Kevin Hogan zastosował świetną metaforę chomika kręcącego się w kole. Boimy się postawić sobie wyzwanie życia w pełni, takiego wymarzonego, ponieważ wymagałoby to od nas porzucenia naszego koła, poszukanie i wybranie innego. Ale to niesie ze sobą ogromne ryzyko - boimy się niewiadomej. Nasze koło jest nam dobrze znane i przecież wiemy, jak się w nim kręcić. Rozwiązaniem na pewne zamknięcie i blokadę w ustalonym, schematycznym otoczeniu, do którego po prostu się przyzwyczajamy, w pierwszej kolejności jest uświadomienie sobie potrzeby zmiany. Jak pisze autor: „Bez zmiany otoczenia i kontekstu nie może być mowy o zmianie człowieka”. Chomik musi wreszcie zrozumieć konieczność opuszczenia swego własnego, przewidywalnego i bezpiecznego koła. Musi sam znaleźć powody, dla których warto dokonać tej zmiany.
   
   Kolejny, ważny klucz do sukcesu, uwypuklony w książce „168-godzinny tydzień. Żyj w pełni 24/7”, to stłumienie głosu swoich uczuć. Hogan pojmuje życie w pełni, jako wyzwanie i jest w tym rozumieniu dość radykalny. Twierdzi, że jeśli podążamy w niemal każdym aspekcie życia za uczuciami, to ponosimy porażkę na każdym polu. Z uczuciami trzeba się zmagać i - jeśli mamy jasno określony i sprecyzowany cel - nie ma odwrotu. Trzeba iść w zaparte - nawet jeśli na pewnym etapie mamy poczucie, że energia skoncentrowana na danym działaniu, którego efektu jeszcze nie widzimy, jest marnotrawiona.
   
   Ale kiedy już wyrwiemy się z naszego chomiczego koła, to czy mamy gwarancję, że każdy może osiągnąć sukces? Zdaniem Hogana ludzie, którzy doskonale rozumieją zależność między planowaniem, działaniem, koniecznością podejmowania kroków awaryjnych, niezamierzonych, co za tym idzie - ludzie elastyczni na zmiany i sytuacje - mogą osiągnąć sukces. I to w każdej dziedzinie. Nie zapominajmy jednak o tym, że prawdopodobieństwo osiągnięcia statusu życia w pełni wzrasta nieporównywalnie wtedy, gdy wykonujemy działania, które naprawdę lubimy. Tym samym okazuje się, że osiąganie sukcesu ma wiele powinowactw z realizacją własnych marzeń, o których nie powinniśmy przecież zapominać, określając własne cele.
   
   Myślę, że dużą wartością tej pozycji w dorobku piśmienniczym Hogana jest fakt, że autor prowadzi narrację w taki sposób, że podczas lektury przechodzimy pewien proces na wzór coachingu indywidualnego. Kevin Hogan krok po kroku prowadzi czytelnika przez najważniejsze zagadnienia i aspekty wydajności osobistej. Zawarte w książce liczne analizy, opisy sytuacji, badań oraz ćwiczenia i polecenia do wykonania układają się w jasny i czytelny przepis na produktywne życie. Książka „168-godzinny tydzień. Żyj w pełni 24/7” to wyróżniające się na rynku czytelniczym kompendium, pokazujące i uczące, jak zaspokajać własne potrzeby i pragnienia 168 godzin w tygodniu, przez 7 dni po 24 godziny. Nam, czytelnikom, pozostaje jedynie podjąć wyzwanie zmiany dotychczasowego chomiczego koła i wybrać takie, którego sami pragniemy - przecież to MY, nikt inny, napiszemy własną historię…

3. Eurostudent gj, 2011-01-11

   Przez ile godzin ktoś inny decydował, czym powinieneś się zająć? Chcesz żyć według WŁASNYCH reguł? Realizować TWOJE pragnienia? Osiągnąć SWÓJ sukces - cokolwiek sobie założysz? Naucz się uwalniać od wszystkiego, co Ci w tym przeszkadza. * Opieraj się pokusie odkładania spraw na później.
   * Zwiększaj własną produktywność, wykorzystując w tym celu sprawdzony w praktyce System Planowania Czasu.
   * Zadbaj o to, żeby ważni ludzie mieli swoje miejsce w Twoim życiu.
   * Poznaj samego siebie... i dowiedz się, kim chcesz być. Odzyskaj kontrolę nad swoim życiem - to dobry początek wielkiej, znaczącej zmiany. Ta książka pomoże zrealizować Twój wielki plan, który pozwoli Ci zdobyć wszystko, czego chcesz, i być tym, kim zechcesz. Jej autor proponuje Ci prostą metodę zwiększania produktywności i tłumienia skłonności do odkładania wszystkiego na później. Została ona opracowana na podstawie analiz licznych badań poświęconych zagadnieniu osiągania celów -- nie znajdziesz w niej motywacyjnego bełkotu, ale wiedzę w czystej postaci, podaną w klarowny sposób przez światowej klasy specjalistę.

4. www.instagram.com/katherine_the_bookworm/ Tomasz Ptak

   Przeczytałem ją już dwukrotnie. To doskonała książka. Jest całkiem inna od tego typu publikacji Tak zarówno w formie jak i w treści. Zdecydowanie inspiruje i pomaga. W jasny i precyzyjny sposób uwzględnia wszystkie aspekty związane z planowaniem a przede wszystkim jego istotą. Nazwisko autora samo w sobie zachęca, by sięgnąć po nią. Ta książka bez dwóch zdań stymuluje, kreuje i inspiruje. Pozostaję działać, działać i jeszcze raz działać. Polecam wszystkim chcącym uczestniczyć w pozytywnych zmianach i przemianach.

5. sfbcc.org.pl Paweł Żuławnik

   Kevin Hogan swoją wspaniałą książką zmusza czytelnika do myślenia. Może być ono o tyle oporne, o ilu kupujący miał nadzieję, że wszystko zrobi się za niego i nagle - niczym za dotknięciem magicznej różdżki - zaczniemy wykorzystywać nasze 168 godzin w tygodniu i każda z godzin będzie czasem efektywnie spędzonym. Nic bardziej samo oszukańczego. Książka wiele rzeczy nam uświadomi, ale bez wykonania ćwiczeń w niej zawartych, nie odniesiemy w pełni wymiernych rezultatów. Jednak wykonując te polecenia w specjalnie zostawionych do tego miejscach, nie tylko zrobimy duży krok w stronę panowania nad własnym czasem, nawet tym, który zdawało nam się tak dobrze wykorzystywaliśmy, ale i sprecyzujemy swoje cele i odkryjemy na nowo nasze autentyczne pragnienia. Ponadto dowiemy się jak je wyznaczać i czemu nasze dotychczasowe działania przyprawiały nas jedynie o ból głowy. Oprócz tego Hogan jak zawsze zapewnia nam sporo teorii i obrazowe przykłady, które potem przenosi na nasz kontekst. Dzięki temu uświadomimy sobie nie tylko co robić z czasem, ale i jak podejmować korzystne dla nas decyzje. Dzięki tej pozycji poznamy lepiej samego siebie i dowiemy się, gdzie chcemy zmierzać. A co więcej, wypełniając odpowiednie ćwiczenia będziemy mieli do tego motywację! Może to być bezcenna lektura, o ile czytelnik nie podda się na pierwszym ćwiczeniu i od razu z ołówkiem w ręku zabierze się za działanie!

6. POLSKA - DZIENNIK ŁÓDZKI N, .2010-07-16

   Wakacje to dobry czas na refleksję, co nas M męczy na co dzień. To m.in. B poczucie, że życie przecieka przez palce. Kelvin Hogan proponuje przepis na pełnię życia - na 168 -godzinny tydzień, intensywne wykorzystywanie 24 godzin życia przez 7 dni. Najbardziej oczywiste zalecenia to nie-odkładanie niczego na później, zdanie sobie sprawy, dlaczego dotychczasowy system zawodzi oraz przejście od życia wymuszonego do wymarzonego. Idealna lektura na letnie dni, gdy nic nas nie goni. Wtedy mamy czas" na refleksję, jak odzyskać te kilka godzin z tygodnia.

więcej recenzji

ukryj recenzje