Recenzje

Z jednej strony, spontaniczność, z drugiej spryt i samokontrola. Oto droga do mistrzostwa w komunikacji perswazyjnej. Jak wywierać wpływ na ludzi, a jednocześnie utwierdzać ich w przekonaniu, że realizują własne wizje? Jak porywać do działania tłumy, nie będąc przy tym posądzonym o manipulację? Jak zdobywać sympatię i szacunek otoczenia, a zarazem utwierdzać swoją społeczną dominację? Odpowiedzi przynosi książka dr. Aleksandra Binsztoka "Kiedy kropla drąży skałę, czyli droga do mistrzostwa w komunikacji perswazyjnej".
Autor jest świadomy, że proponowane przez niego techniki można wykorzystać w dwojaki sposób. Uczciwie i ze szkodą dla innych. Ma jednak ufność, że "bat ukręcony ze złych intencji długo nie postrzela". Bo szefowie, podwładni czy koledzy z biura szybko rozszyfrują nasze dwuznaczne moralnie gierki. Natomiast skoczą za nami w ogień, jeśli zobaczą, że zastosowanie metod perswazji łączymy z poszanowaniem innych i autentycznym zainteresowaniem drugą osobą.
Binsztok twierdzi, że kluczem do sukcesu jest właściwa komunikacja. Odbywa się ona nieustannie, także poza ludzką świadomością i poza słowami. Bez przerwy przecież wysyłamy sygnały, które zdradzają nasze nastawienie, postawę, skrywane myśli i uczucia. Jedynie ludzie, którzy potrafią zarządzać" swoim przekazem, są w stanie zbudować dobre i rentowne relacje na płaszczyźnie prywatnej i zawodowej. Ta sztuka polega na godzeniu samokontroli z prostotą i naturalnością.
Aleksander Binsztok jest wykładowcą Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu oraz trenerem komunikacji i biznesu. Szkoli m.in. polityków, prawników, agentów ubezpieczeniowych, sprzedawców i menedżerów międzynarodowych korporacji.

Wojciecha Klimali "Wino. praktyczny poradnik" to książka zwięzła, acz treściwa, niczym dobre wino. Jaki wpływ na serwowane wino ma rodzaj kieliszka i temperatura otoczenia Jaka jest etymologia słowa "libacja" W jaki sposób o smaku napitku decyduje rodzaj drewna, z którego wykonana jest beczka Odpowiedzi na wszystkie te pytania daje wspomniana książka. Wino jest intelektualną częścią posiłku, natomiast mięso i warzywa są tylko jego częścią "materialną" - uważał Aleksander Dumas. O tym, jak sfermentowany sok z winogron, którym w istocie jest wino, zrobił tak wielką karierę, o enoturystyce w Polsce i polskich winnicach (tak! takowe istnieją) czyta się z zapartym tchem, a ciekawostkami o tym, że 1102 lata mają najstarsze ślady upraw winorośli w okolicach Krakowa czy że 180 lat temu w Zielonej Górze ruszyła pierwsza w Polsce wytwórnia win musujących, można szpanować potem w towarzystwie.

Umawianie się z kobietami to gra - uważają Ron Louis i David Copeland, autorzy nie tyle poradnika, co wydanego przez Septem obszernego kompendium Kobiety wolą uwodzicieli. Jak je zdobywać ". Płeć nie jest aż tak skomplikowaną zagadką, jak się wydaje - zapewniają dwaj faceci, którzy - przynajmniej w swoim mniemaniu -znają się na rzeczy. Bez owijania w bawełnę panowie rozbierają" kolejne etapy uwodzenia kobiet na elementy czytelne nawet dla tych, którzy uchodzą za ofermy. Zwracają uwagę na znaczenie stylu, ubioru i pewność siebie. Doradzają, jak być romantycznym, a jednocześnie zakończyć randkę... wspólnym śniadaniem. Poznajemy różne typy randek, znaczenie pierwszego pocałunku, tajniki podtrzymywania więzi i... zrywania (ponoć to nic trudnego...). Ci, którym wydaje się, że zjedli już wszystkie rozumy w tej materii, a żadna z kobiet nie jest w stanie im się oprzeć, szybko zorientują się, jak wiele jeszcze mogą się nauczyć...

Spojrzenie z drugiej strony na problem - czy jak inni wolą - urok uwodzenia Ron Louis i David Copeland zaprezentowali w pokaźnej objętościowo książce "Mężczyźni wolą uwodzicielki. Jak ich zdobywać ", wydanej przez gliwicki Septem. Oryginalne jest przede wszystkim to, że rad udzielają główni zainteresowani", czyli płeć brzydsza. Obalają oni mity, dotyczące randko-wania, ale jednocześnie -być może wbrew własnej woli - tworzą kolejne. Podpowiadają, co kobieta może zrobić, by być warta zachodu", jak przygotować się do pierwszego i kolejnych spotkań oraz flirtować bez wpadek i zobowiązań. Interesujące są również rozważania poświęcone uczuciowemu zaangażowaniu i pielęgnowaniu rozkwitającego związku. Ale nie zabrakło również podpowiedzi, jak dyskretnie wycofać się, gdy mężczyzna staje się problemem. Oczywiście wcześniejsze przykazania przydadzą się podczas pierwszej randki w kolejnej edycji randkowania. Bo przecież "każda miłość jest pierwsza...".

"Ale pyszne! Tata gotuje" to zabawna i bardzo przydatna książka, która niejednego mężczyznę wyratuje z kuchennej opresji. Trening sprawnościowy z piekarnikiem, mikrofalówką, blenderem i innymi tajemniczymi sprzętami - po takim wstępie można się spodziewać wszystkiego, łącznie z katastrofami rodem jak z Nagiej broni" skrzyżowanymi z pomysłowością MacGyvera i inspektora Gadżeta razem wziętych. I są to przypuszczenia słuszne z tą różnicą, że dzięki Ale pyszne! Tata gotuje" zawczasu największych wtop kuchennych da się uniknąć, a z pomysłów (zaprezentowanych dowcipnie i z dozą ironii, której nie powstydziłby się autor zabawnych bestsellerów Australijczyk Richard Glover) można czerpać garściami (a nie tylko szczyptami). To kuchenna biblia, z której korzystać mogą z powodzeniem nie tylko mężczyźni i nie tylko ojcowie. "Trudno by było wyobrazić sobie bardziej nużące czynności od jedzenia i picia, gdyby Bóg uczynił ich równie przyjemnymi, co koniecznymi" - dawno temu zauważył Voltaire. Autor Ale pyszne! Tata gotuje" Bob Sloan (który oprócz tego, że o jedzeniu pisze, w Nowym Jorku prowadzi własną firmę cateringową) dodaje: "Gotowanie jest jak wymiana świec zapłonowych. Początkowo wydaje ci się, że to zadanie dla ekspertów". Szybko, dzięki poradom zawartym w książce, okaże się, że Jamie Oliver drzemie w każdym facecie. Elementarz serowy, wino dla początkujących, rysunek jak poprawnie nakryć do stołu, grill od A do Z czy demistyfikacja patelni - to tylko niektóre z zachęcających do zabawy w kuchni rozdziałów. Do tego słownik, dzięki któremu już nikt nigdy nie będzie musiał w towarzystwie udawać, że wie, co to znaczy blanszować, poszetować, filetować i ile to jest dokładnie szczypta.