Recenzje

Wydawnictwo "Bezdroża" opublikowało kolejną książkę poświęconą Indiom. Przy czym tych samych autorów, którzy napisali chyba najlepszy dotychczas w języku polskim przewodnik po Północnych Indiach ( oraz Goa i Nepalu ), zrecenzowany przeze mnie w Globtroter Info w lipcu br. Tym razem jest to album wydany w serii "Obrazy Świata".
Zawiera on ( łącznie z okładkowym ) 189 zdjęć, w tym wiele znakomitych, w sumie 6 autorów. O swojej fascynacji Indiami i podróżach po tym subkontynencie - w tym ostatniej najdłuższej, 7 - miesięcznej, autorzy wspomnianego już przewodnika oraz albumu, Emilia i Rafał Kubikowie, napisali we wstępie:
"...Był to czas magiczny: czas włóczęgi, pełnej wolności i smakowania świata, jednocześnie też czas "wgryzania się" w Indie i ich kosztowania. W trakcie tych kilku miesięcy przemierzyliśmy prawie cały subkontynent. Z ciekawością chłonęliśmy obrazy, zapachy i smaki odwiedzanych miejsc, z zapartym tchem oglądaliśmy ceremonie religijne i odwiedzaliśmy święte miejsca. Bo indyjska duchowość przyciągała nas w sposób szczególny i właściwie to poszukiwanie sacrum za każdym razem wyznaczało trasy naszych wędrówek.".
Rozumiem ich doskonale, gdyż również jestem zafascynowany Indiami, chociaż zdołałem w nich poznać o wiele mniej miejsc, niż odwiedzili i sfotografowali młodzi autorzy. Przygotowując album, w którym ich zdjęcia dominują, nie ograniczyli się do doboru ilustracji. Napisali też, poza wstępem, ciekawą część Oto Indie prezentującą ten kraj, jego geografię, historię - z podkreśleniem najważniejszych w niej okresów od IV tysiąclecia p.n.e. po współczesność, kulturę - koncentrując się na świętych księgach i literackich objawieniach, pieśniach, tańcu i teatrze oraz społeczeństwo z jego językowym tyglem ( 1576 rdzennych języków i dialektów ! ), tradycjami i nowoczesnością.
Natomiast zdjęcia podzielili w albumie na dwie części tematyczne. Ludzie i ich życie to: Mozaika ras i charakterów, Na co dzień i od święta, W mieście, Na wsi. Natomiast Święte Indie przedstawiają trzy główne: hinduizm, islam, buddyzm oraz pięć innych religii: dźinizm, sikhizm, chrześcijaństwo, bahaizm i zaratusztrianizm. Każdą z nich poprzedzając, niekiedy dosyć obszernym, wstępem informacyjnym. W przypadku hinduizmu są to np. Święte rzeki, Pielgrzymowanie, Święte miejsca, Święta i życie religijne, Święci mężowie, Sztuka religijna. W rozdziale Islam: Indie Wielkich Mogołów, Sufizm, Kaszmir, Architektura i sztuka.
Dobór zdjęć - jak już wspomniałem wielu znakomitych - jest ciekawy, chociaż te same tematy można by przedstawić oczywiście setkami innych. Niektóre mnie nawet trochę rozczarowały. Np. jeden z cudów świata - Mauzoleum Tadż Mahal w Agrze przedstawia na jednym zdjęciu tylko jego główną część poprzez sylwetki fotografujących je turystów, drugie, przeciętne artystycznie i technicznie, fragment tego kompleksu architektonicznego od strony wyschniętego koryta rzeki Jamuny.
Brakuje mi zdjęć tak ważnych w architekturze Indii, a zarazem niezwykle "fotogenicznych" obiektów, jak sławne twierdze - chociażby Czerwony Fort w New Delhi czy Fort Amber, lub pałace - np. Pałac Wiatrów w Dżajpurze. Zaskakuje brak fotografii jakiegokolwiek miejsca kultu zaratusztrianizmu, czy przepięknej świątyni bahaistycznej - słynnego, marmurowego "Kwiatu Lotosu" w New Delhi. Zwłaszcza, że jest kilka, raczej banalnych, katolickich. Sikhizm reprezentuje kilkakrotnie najsłynniejsza, Złota Świątynia w Amrisatrze, chociaż bardzo ciekawa jest również ich świątynia w New Delhi.
Ale równocześnie jest w tym albumie wiele przepięknych zdjęć. Zwłaszcza portretowych, typów ludzkich, dzieci czy architektury i sztuki, że wymienię z tych ostatnich Mauzoleum Akbara w Sikandrze, ołtarz bogini Sitapatra w Sankar Gompa w Lehu, Toranę - bramę do stupy w Sanći, minaret Kutub Minar w Delhi czy wejście do mauzoleum Alego Hamadana w Śrinagarze.
Te subiektywne uwagi krytyczne nie zmieniają faktu, że jest to w sumie piękny i wartościowy album, który mogę polecić do oglądania oraz czytania zarówno ludziom zafascynowanym Indiami, jak i tym, którzy jeszcze w nich nigdy nie byli. Bo na pewno zachęci ich do podróży oraz poznawania tego baśniowego, chociaż równocześnie pełnego niewyobrażalnych kontrastów i nędzy, regionu świata.

Czy ktoś z Państwa był w Tybecie? Niewiele widzę uniesionych w górę rąk... Ale Marek Kalmus był i dzięki temu i my możemy za nim podążyć podczas lektury, po raz drugi pięknie wydanej przez Bezdroża książki-albumu Tybet. Legenda i rzeczywistość".
W ślad za autorem podróżnikiem przemierzamy wzdłuż i wszerz ten egzotyczny wciąż dla nas kraj, poznając mityczną, historyczną i współczesną odsłonę Kraju Śniegów, o niezwykłej przedbuddyjskiej cywilizacji i wielkiej buddyjskiej tradycji. To spotkanie z lamami, mistykami i "szalonymi" joginami. Kontakt z ludem, który - mimo wielowiekowej izolacji od świata -w niczym innym nie ustępuje, a nawet bywa miejscami bardziej pragmatyczny i skuteczny w codziennym działaniu, zachowując przy tym wiele tradycyjnych wartości duchowych. Z drugiej strony, Marek Kalmus wciąga nas w baśniowy świat tybetańskich mitów i legend, przeplatających się z codziennym życiem.
"Tybet. Legenda i rzeczywistość" jest najpewniej najobszerniejszą i najbardziej gruntowną monografią polskiego autora na temat Tybetu i buddyzmu tybetańskiego. To zarazem monografia nietypowa, demitologizująca wiele stereotypów. Przedstawienie skomplikowanych dziejów na tle ponad 1500 lat relacji tybetańsko-chińskich pozwala lepiej zrozumieć obecne problemy tego kraju.
Marek Kalmus wtajemnicza czytelnika w najbardziej istotne kwestie buddyzmu tybetańskiego, ezoteryczną sztukę wadżrajany, rytuały, inicjacje i medytacje oraz znaczenie mandali. Wprowadza w unikalną medycynę tybetańską, systemy wróżebne oraz wyjaśnia znaczenie amuletów zhi, daje wyobrażenie o specyfice i bogactwie kultury Kraju Śniegów.
Kilkaset zdjęć ilustrujących tekst ukazuje niezwykłe krajobrazy Dachu Świata, stare klasztory, rytuały religijne, życie mnichów i zwykłych ludzi. Są tu również unikalne zdjęcia dokumentujące nieistniejące już oblicze Tybetu. To także fotograficzna relacja z wieloletnich wędrówek autora po tym fascynującym kraju, po miejscach dla większości turystów jeszcze nieznanych.
Nowe, drugie wydanie książki-albumu jest rezultatem 30 lat zainteresowań i fascynacji autora. Podczas ponad dwudziestu podróży Marek Kalmus przebył wiele tysięcy kilometrów różnymi środkami lokomocji, wędrując starymi szlakamikara-wanowymi i odwiedzając miejsca pielgrzymkowe. Relacje z pobytów w klasztorach, ze spotkań z Dalajlamą i innymi lamami oraz uczonymi tybetańskimi, bezpośredni kontakt z pielgrzymami - mają charakter bardzo obrazowej, żywej narracji, wciągającej i autentycznej. Choć być może nigdy do Tybetu nie trafimy, tą drogą warto poznać ten region świata.

Poprzednią książkę, którą napisał Neil Strauss czytałem z bardzo dużym zaciekawieniem. The Game było powieścią, którą znał prawie każdy facet związany ze społecznością uwodzenia. Tym razem Neil postawił na inną formę swojej książki. " Zasady gry" napisane w formie poradnika wprowadzają szczegółowo w świat uwodzenia. To podręcznik rozwoju osobistego, który zawiera zadania do wykonania na każdy dzień. Oprócz tego do każdego zadania podane są konkretne wskazówki i wytłumaczenie zagadnień podrywu. Taka forma czyni z " Zasad gry" bardzo motywującą i wartościową książkę. Jestem przekonany o tym, że facet który zaufa autorowi i sumiennie wypełni wszystkie misje, zyska bardzo dużą przemianę swojej osobowości, która gwarantuje mu atrakcyjność wśród pięknych i wartościowych kobiet. "Zasady gry" to nie instrukcja jak poderwać dziewczynę w 5 minut. To szczegółowy plan przemiany Ciebie byś dla kobiet stał się bardzo atrakcyjny. To książka, która pomoże Ci nie tylko podrywać piękne kobiety ale także być w życiu pewniejszym siebie, szczęśliwszym mężczyzną. Ponadto Neil w drugiej części książki wyraźnie pokazuje tą drugą ciemniejszą stronę uwodzenia. Myślę że to bardzo ważne by ktoś kto posiądzie takie umiejętności potrafił je wykorzystać w odpowiedni sposób, nie przesadzając.
Zawartość merytoryczną książki oceniam na bardzo dobrą. A jej moc i to co ta moc może zrobić z Tobą jest bezcenna. Dlatego polecam.

Gdy prawie 7 lat temu rozpoczynałem w Polsce szkolenia uwodzenia, nie było praktycznie żadnych dobrych, polskojęzycznych materiałów na temat uwodzenia kobiet. Nikt nie wiedział, kto to jest Style. Ale dzięki konsekwencji, ciekawości i determinacji zupełnie przeciętnie wyglądający facet, z mnóstwem kompleksów bardzo szybko stał się liderem światowego rynku uwodzicieli. Jego książka „Gra” była w pewnym sensie przełomem, zaczęła uświadamiać mężczyznom, że uwodzenie kobiet nie jest sprawą szczęścia, bycia przystojnym czy bogatym… to sprawa odpowiedniej technologii a przede wszystkim tego, co od kilku lat systematycznie wpajam swoim kursantom: Najwyższej jakości, elitarne uwodzenie - nie jest sprawą tego co robić, aby uwodzić kobiety, ale KIM BYĆ, aby je uwodzić. W „Zasadach gry” Style to potwierdza już od pierwszych stron swojej książki:
Zaczyna od podstaw, zaczyna od Ciebie drogi czytelniku, abyś pozbył się najpierw ograniczających Cię, mało użytecznych przekonań na temat siebie, zamienił je na twórcze, pozytywne, wspierające, poznał emocje kobiet, zrozumiał ich psychikę, czuł się wspaniale w swoim ciele… bez względu na to skąd pochodzisz, ile masz lat czy wzrostu… i na tych fundamentach uczył się uwodzenia kobiet, rozpalania ich wyobraźni tak aby chciały wciąż więcej i więcej.
Tej książki nie da się tak po prostu przeczytać, ona jest do przeżycia. Oddychaj nią, ćwicz z nią, zastosuj 30-dniowy program oferowany przez wybitnego specjalistę, poznaj kodeks uwodziciela poparty doświadczeniami Styla i otwórz na największą przygodę swojego życia. Zacznij już teraz, „Zasady Gry” to wg mnie najlepsza pozycja dla każdego, kto chce odnosić sukcesy z kobietami.

Według autorów albumu "Indie. W poszukiwaniu sacrum" Emilii i Rafała Kubików piękna Indii nie da się pokazać lepiej poprzez zdjęcia. Fotografie z ich siedmiomiesięcznej podróży składają się na opisywaną publikację. Pokazano mieszkańców Indii na co dzień i od święta. Autorom zależało, aby kraj, który ich fascynuje, pokazać w sposób autentyczny. Podkreślają jednak, że każdy może odbierać go inaczej i na co innego zwracać uwagę.