Recenzje

Gry psychologiczne nie sprawiają radości - charakteryzują się tym, że ich uczestnicy, a często także obserwatorzy, którzy nie biorą w nich udziału, czują się potem nieswojo. Jeśli komunikacja przebiega zawsze w ten sam niestosowny sposób, jeśli ktoś zachowuje się w dobrze już znanym stylu, posługując się manipulacjami, jeśli trzaskanie drzwiami i fochy są na porządku dziennym - możemy być prawie pewni, że mamy do czynienia z grą psychologiczną. Długość gier może być bardzo zróżnicowana. Istnieją takie, które trwają kilka minut, inne mogą ciągnąć się tygodniami, miesiącami, a nawet latami. Autorzy przedstawiają teorię oraz wiele praktycznych przykładów, aby pokazać, co można zrobić, by w ogóle uniknąć wplątania w grę psychologiczną lub możliwie jak najszybciej się z niej wyplątać. Dobrą stroną tych gier jest możliwość łatwego ich rozmotania, jeśli zna się ich reguły. Można też rozpoznać je u siebie.

To podręcznik mówcy, opis dobrych praktyk, po które warto sięgnąć, kiedy przemawianie nie weszło jeszcze w krew. Autorzy podporządkowali obecne wydanie celom praktycznym.
Wielcy mówcy w historii i polityce są obiektem podziwu, inspiracji. Ich przemówienia są analizowane, można do nich wracać, nawet jeśli upłynęły tysiąclecia. Można je cytować, parafrazować, nawiązywać do nich. Nie stronią od tego także wielcy mówcy biznesowi, których charyzma stanowi obiekt zazdrości konkurentów i podziwu słuchaczy. Wielkie przemówienia są wielkie także przez swój kontekst, miejsce lub czas, w którym padły wspominane później i przytaczane wielokrotnie słowa. Ta książka nie jest o tym. Mówca doskonały" nie jest także pro-gymnasmatą, zbiorem ćwiczeń do nauki retoryki, które znane są od czasów klasycznej retoryki greckiej. Agata i Jerzy Rzędowscy napisali podręcznik mówcy, opis dobrych praktyk, po które warto sięgnąć, kiedy publiczne wystąpienia nie weszły jeszcze w krew. Można wybrać te, które są adekwatne do własnej sytuacji (np. przemówienie kryzysowe), do własnego doświadczenia. Są pomocne w usystematyzowaniu zagadnienia. Zawierają propozycję spisu niezbędnych chwytów retorycznych, elementów wpływających na słuchaczy, opisanych w duchu NLP. Ta możliwość krytycznego usystematyzowania własnego warsztatu jest na pewno cenna dla czytelnika, zwłaszca że większość osób boi się przemawiać publicznie. Bardzo chciałoby się odnaleźć w tej książce (być może w wydaniu drugim, poszerzonym ) więcej dygresji, odniesień do obszarów zainteresowania autorów - religioznawstwa, historii. Autorzy podporządkowali jednak obecne wydanie celom praktycznym. Twierdzą, że każdy może być wspaniałym mówcą, musi tylko zdecydować się na profesjonalny trening. Zawsze jednak należy pamiętać o tym, że wartość mówcy buduje się się dzięki kontaktom z ludźmi i że ta wartość stanowi treść, a nie formę wystąpienia.

Sam ciekawy temat nie wystarczy, by przyciągnąć uwagę grona słuchaczy. Pewność siebie, spokój połączony z koncentracją, ani jednego zbędnego słowa - to cechy wygłaszającego idealną prezentację. W jakich sytuacjach jeszcze pomogłyby takie umiejętności Co zrobić, by nie marnować czasu swoich słuchaczy Jak harmonijnie wykorzystywać elementy ruchu, modulację głosu, cenne puenty i inteligentne riposty To książka nie tylko dla tych, którzy chcą jedynie uporać się z drżącymi przed wystąpieniami publicznymi kolanami, zimnymi potami oblewającymi plecy i zalewającą ciało falą gorąca, ale również tych, którzy chcieliby podbić serca audytorium, nauczyć się swoją postawą prezentować pewność siebie i fachowość. Publikacja czerpie z doświadczeń menedżerów, aktorów, trenerów, polityków, przywódców i mówców biznesowych. Prezentuje techniki wystąpień publicznych zasady przygotowania konspektów i pracy głosem, triki potrzebne do stworzenia indywidualnego stylu przemawiania oraz radzenia sobie ze stresem. Na stronie internetowej wydawcy znajduje się bezpłatny e-Book zawierający ćwiczenia praktyczne.

Każdego dnia świat bombarduje nas milionami informacji. Jedne są cenne, inne tylko ciekawe, ale większość jest kompletnie bezwartościowa. Aby zupełnie nie zwariować w rzeczywistości naszpikowanej danymi, musimy zacząć rozsądnie je filtrować. Tutaj z pomocą przyjść może Edward de Bono i jego koncepcja sześciu ram myślowych - autorski program świadomej koncentracji uwagi tylko na istotnych informacjach oraz ich odpowiedniej interpretacji.
Ramy myślowe nie tylko nie ograniczają percepcji świata, ale właśnie pomogą odpowiednio ją ukierunkować. Dzięki nim można szybko i skutecznie wyłuskiwać z docierających do nas informacji i ich prawdziwą wartość.
Edward de Bono jest czołowym autorytetem w dziedzinie kreatywnego myślenia i bezpośredniego nauczania umiejętności myślenia. Tysiące ludzi piszą programy komputerowe, a Edward de Bono jest pionierem w opracowywaniu „oprogramowania” dla ludzkiego umysłu. Zrozumienie jego funkcjonowania jako samoorganizującego się systemu informacyjnego pozwoliło mu opracować formalne twórcze narzędzia myślenia lateralnego. Edward de Bono jest również autorem koncepcji „myślenia równoległego” i „sześciu kapeluszy myślowych”. Opracowane przez niego narzędzia dotyczące myślenia percepcyjnego (CoRT i DATT) są powszechnie stosowane zarówno w szkołach, jak i w biznesie.
Kierowanie się w analizowaniu informacji ramami oznacza, że przy stosowaniu każdej z ram myślowych umysł jest przygotowany i wyczulony na dostrzeganie różnych rzeczy. Możemy zwracać uwagę na dokładność informacji albo na punkt widzenia danej osoby, przedstawiony w informacji. Możemy rozpatrywać informację pod kątem przedmiotu naszych zainteresowań. Każda rama myślowa przygotowuje umysł do rozpatrywania informacji w szczególny sposób. Dostrzegamy to, na co jesteśmy przygotowani. Sześć ram myślowych opisanych w niniejszej książce to proste narzędzia rozpatrywania i przyjmowania informacji.

Fotografie są dopełniane przez słowa komentarza, które sprawiają, że wyjątkowy kraj i zamieszkujący go ludzie stają się bliżsi. Najnowszy album Wydawnictwa Bezdroża pt. "Indie. w poszukiwaniu sacrum" autorstwa Emilii i Rafała Kubików, wydany w serii "Obrazy świata", pozwala wkroczyć w świat nieogarniony, tajemniczy i pełen głębi. Pozwólmy się w tę piękną podróż zaprosić. Indie, obszarowo ponad dziesięciokrotnie większe od Polski, gromadzą dziedzictwo cywilizacji, której początki sięgają drugiego tysiąclecia przed naszą erą. W przeciągu wieków na terenie półwyspu egzystowały obok siebie lub następowały po sobie plemiona i ludy o całkowicie odmiennym stopniu rozwoju i sposobie życia. Wypracowały one niezwykle bogatą kulturę, której głównym wyznacznikiem jest głębokie zaangażowanie w życie religijne. W Indiach sfera ducha przenika życie świeckie i jest niemal tak samo dostępna, jak rzeczywistość materialna. Tutaj narodziły się cztery wielkie religie - hinduizm, buddyzm, dźinizm oraz sikhizm, a dwie inne - chrześcijaństwo i islam - znalazły podatny grunt do rozwoju.
Efektowne zdjęcia Emilii i Rafała Kubików podążają śladami indyjskiego sacrum. Podczas wielu swoich podróży autorzy przemierzyli niemal cały półwysep, dając się przeniknąć tamtejszą atmosferą i poznając indyjską filozofię życia. Swoją najdłuższą, siedmiomiesięczną wędrówkę wspominają następująco: "Z dużą ciekawością chłonęliśmy obrazy, zapachy i smaki odwiedzanych miejsc, z zapartym tchem oglądaliśmy ceremonie religijne i święte miejsca, które zawsze przyciągały nas w sposób szczególny. Podróżowaliśmy często w towarzystwie hinduskich pielgrzymów. Wraz z nimi wędrowaliśmy po górskich szlakach pielgrzymkowych, spaliśmy we wspólnych namiotach i jedliśmy w polowych hangarach zbudowanych w tym celu na szlaku".
Zamieszczone w albumie fotografie ukazują mieszkańców Indii na co dzień i od święta. Zdjęcia zgiełkliwych ulic, handlarzy na bazarach czy rolników orzących ziemię przeplatają sceny intymnego kontaktu z bóstwem i religijnego uniesienia podczas hucznych festiwali. To Indie autentyczne: pełne kontrastów, barw i odcieni, miejsc znanych oraz takich, do których docierają tylko nieliczni. Te, które najbardziej zapadły w pamięć, stanowią treść niniejszej książki.
Wyobrażeń na temat Indii przybywa, można jednak założyć, że żadne nie odda w pełni tutejszego mikrokosmosu. Dobrze ujmuje to buddyjska przypowieść o trzech ślepcach spierających się o wygląd słonia. Niewidomy, który dotknął trąby, stworzył sobie w głowie obraz zwierzęcia podobnego do węża, kolejny, na podstawie ucha, uznał, że słoń przypomina wachlarz, ostatni zaś, dotykając nogi, przyrównał zwierzę do potężnego, stabilnego filara. Każde z tych przekonań niesie w sobie ziarno prawdy, żadne jednak nie jest prawdą ostateczną.