Twórcza kradzież. 10 przykazań kreatywności

Miałam obawy. Książeczka rzuca się w oczy – niestandardowy format, czarna okładka z kontrastującym, białym napisem. Moja pierwsza myśl: Oho, będzie pięknie wydany pseudoporadnik pełen niczego. Jak dobrze, że zdecydowałam się zignorować swoje skojarzenia i dać szansę dziełu Austina Kleona!
Miałam niedawno trochę blogowych zwątpień. Pośród wątków związanych ze zbyt małą liczbą czytelników i brakiem odzewu wyraźnie odznaczał się cichy głos podpowiadający, że cała ta moja pisanina nie ma większego sensu, bo nie tworzę nic nowego. Wszystko już jest, wszystko zostało powiedziane, a ja… tylko powielam. I po co? Nie chciałam przestawać, bo pisanie jest ważną częścią mojego życia, ale próby rozstrzygnięcia kwestii oryginalności nie ustawały. Wtedy w moje ręce trafiła „Twórcza kradzież”. I dostałam odpowiedź.
Modnie jest się inspirować. To takie ładne słowo, którego chętnie używamy, ale gdyby się zastanowić nad głębszym jego znaczeniem… czy nie jest to właśnie kradzież? Ale ta dobra. Bo wraz z lekturą zmienimy nieco pejoratywny wydźwięk tego wyrazu, dostrzeżemy inny sens – twórczy, o czym autor pisze wprost w samym tytule. Bo nie chodzi przecież o to, by znaleźć sobie jedną ofiarę, którą chcemy ograbić z jej twórczości. Prawdę mówiąc, nawet nie bylibyśmy w stanie tego zrobić – człowiek zwyczajnie nie potrafi tworzyć kopii idealnej. Lecz czerpiąc od innych, próbując powielać to, co lubimy, co nas zachwyca – kroczymy ścieżką poznawania siebie. Odkrywamy to, co mamy swojego. I jeśli tylko uda nam się te cechy, umiejętności, talenty czy zdolności dostrzec – mamy to.
Chciałabym podzielić się z Wami kilkoma perełkami, jakie przygarnęłam dla siebie, dla swej twórczości z tej lektury.
Najważniejszą wskazówką, a raczej zgrabnym wyrażeniem tego, czym kierowałam się już dłuższy czas, lecz brakowało mi ułożenia tego w słowa jest rada, by zadziwiać się światem. Patrzeć cała sobą, zatrzymywać się i gapić w niebo, wąchać, dotykać i odkrywać. A później zachęcić innych do wspólnego zadziwiania się. Teczka na łupy to pomysł genialny, tak jak i folder z pochwałami. Ta pierwsza będzie skarbnicą zdolną do wyrwania z twórczego impasu, ten drugi zaś, zawierający komentarze i feedback przypomni, dlaczego robimy to, co robimy i czemu powinniśmy robić to dalej. Wspaniale, że autor wspomniał o tak istotnej kwestii jak dbanie o siebie! Kreatywność wymaga przecież sporych nakładów energii. Znalazłam też takie piękne zdanie, że trzeba nam znaleźć miejsce, w którym się wykarmimy. Twórczo, społecznie, duchowo i dosłownie. A wiedzieliście może, że kreatywność = redukcja? Bez decyzji o tym, co najważniejsze, nie będziemy w stanie tworzyć niczego sensownego, bo bezustannie w naszym polu świadomości będą się pojawiać inne, konkurencyjne aktywności, walczące o nasz wolny czas. A nic tak nie zabija kreatywności, jak przekonanie o tym, że możemy wszystko. Na koniec – pisz o swoich idolach. I nie oczekuj niczego w zamian – raczej ciesz się tym, że możesz od nich czerpać i tworzyć.
10 przykazań kreatywności spisanych przez autora (często w towarzystwie świetnych grafik i rysunków!) to zbiór rad – niektóre z nich wydają się oczywiste, inne zupełnie nowatorskie, a co najlepsze – nie jest to poradnik typu „zrób to i to, musisz działać tak i tak”. Austin Kleon mówi raczej, byś brał to, co chcesz. To, co jest Ci potrzebne. Bierz, dostosuj do siebie i swej twórczości. A przecież każdy z nas w jakiejś dziedzinie życia jest artystą.

Inspeerio - Porta i centrum praktyków psychologii Natalia Stasiowska

Muszę przyznać, że do tej książki podeszłam z małą rezerwą. Bo w końcu co kreatywnego jest w kradzieży? W zgapianiu od innych?

Jednak oprócz motywu twórczej kradzieży, w książce znajdziemy kilka świetnych pomysłów nie tylko dla artystów, bo jak sam autor przyznaje – są one dla każdego… :

• W związku z tym, że nic nie bierze się z niczego, Kleon namawia do chomikowania dobrych pomysłów, do założenia teczki na te łupy – prawdziwej bądź wirtualnej (Pinterest się kłania).
• Warto nosić ze sobą wszędzie notatnik i długopis.
• To co robisz, gdy się obijasz (produktywnie) odnosi zawsze największy sukces. Wtedy powstają bardzo wartościowe projekty poboczne.
• Warto czasami się ponudzić. Autor uważa, że kreatywni ludzie potrzebują po prostu czasu, żeby posiedzieć nie robiąc zupełnie nic (ja tak mam: albo działam jak oszalała, albo siedzę i nawet nie czuję potrzeby czytania czegokolwiek, teraz czuję się rozgrzeszona).

Jedna z teorii autora książki „Twórcza kradzież” ukazuje kreatywność trochę z innej perspektywy: realizacja naszych kreatywnych pomysłów wymaga koncentracji, a w czasach informacyjnej obfitości i przeciążenia możemy się skoncentrować na tym, co ważne rezygnując z tego co nieistotne. Jak pisze autor: Nic nie paraliżuje tak jak świadomość bezliku możliwości. Myśl, że możesz zrobić wszystko jest przerażająca. Z impasu twórczego można wyjść, zwyczajnie nakładając na siebie jakieś ograniczenia.

Moja rekomendacja: bardzo fajna i wartościowa lektura, muszę powiedzieć, że pozwoliła mi zrozumieć niektóre moje zachowania jako osoby kreatywnej :) Książka lekka, łatwa i przyjemna, na jedno posiedzenie.

http://blogfreelancerki.pl/ Gosia Zimniak

Jeśli nie ma mnie kilka dni, to nie znaczy, że mnie nie ma, tylko, że robię coś ważnego. Moje ostatnie dwa tygodnie to w zasadzie tylko szkoła i praca (szlifuję umiejętności trenerskie w szkole trenerów biznesu, a w „międzyczasie” zarabiam na takie moje rozwijanie się). No i czytam też. I rysuję sporo. Dlatego dziś dzielę się kolejnymi sketchnotes – tym razem z książki Twórcza kradzież. 10 przykazań kreatywności Austina Kleona. O nim jeszcze pewnie nie raz tu będzie, bo chłopak mnie inspiruje.

katarzynazbikowska.pl Katarzyna Żbikowska

O tej książce nie da się pisać nie sypiąc cytatami. Myślę jednak, że autor wcale by się nie obraził - w końcu sam promuje twórczą kradzież jako najlepszy sposób na kreatywność.

"Jak artysta patrzy na świat?
Po pierwsze, najpierw decyduje, co warto ukraść, a następnie przechodzi do kolejnej rzeczy."

W dobie dyskusji o granicach praw autorskich oraz poszukiwań odpowiedzi na pytanie „kto wymyślił to pierwszy?”, Austin Kleon wychodzi z rewolucyjną radą: podglądaj, inspiruj się, kradnij! Okazuje się jednak, że pojęcie „kradzieży” może być bardzo pojemne.

Austin Kleon, pisarz i artysta, wychodzi z prostego założenia – wszystko już zostało wymyślone. Dzisiaj geniusz wielkich twórców polega na odtwarzaniu cudzej pracy i uczeniu się na doświadczeniu innych. I choć wielu z nas nie zgodzi się na kojarzenie kreatywności z kradzieżą, co sugeruje tytuł książki, same rady autora są godne uwagi.

Rzeczy dzielą się na te, które warto ukraść i te, które nie są warte kradzieży. Te ostatnie nie są warte też twojej uwagi. Wybierać należy mądrze, a ci, co potrafią to robić, mają szansę na sukces twórczy. Pod nieco prowokacyjnym sformułowaniem głównej idei poradnika, kryją się sposoby Austina Kleona na pozostanie produktywnym w każdych warunkach. I są to sposoby, które naprawdę warto ukraść.

Kleon pisze o niebezpieczeństwie odkładania pracy na później, o tym, jak ważne jest dzielenie się swoją pasją z innymi oraz zdradza kilka sposobów na przywołanie twórczego natchnienia. Zdaniem autora, naśladownictwo jest najlepszym sposobem na naukę. Zachęca też do tworzenia czegoś własnego - jeżeli czegoś ci w życiu brakuje, najlepiej, jeżeli wymyślisz/zrobisz to sam. Bo nikt inny nie wie, czego ci brak i jakie są twoje oczekiwania.

Musisz być ciekawy świata, w którym żyjesz. Szukaj informacji. Goń za wszystkimi odniesieniami i nawiązaniami. Zagłębiając się w coś bardziej niż inni, zrobisz wielki krok naprzód.

Ważne jest wszystko, co robisz. Twoje hobby i projekty poboczne mogą stać się kopalnią inspiracji i motorem dalszego działania. Otaczaj się fajnymi ludźmi, dziel się z nimi swoją pasją - ucząc i inspirując innych zrobisz znacznie większe postępy, niż zamykając się przed światem. To tylko kilka pomysłów Kleona. Niby oczywiste, ale tak zebrane "do kupy" i uzupełnione świetną oprawą graficzną, zrobiły na mnie ogromne wrażenie.

Sam Kleon pisze o sobie "a writer who draws" (pisarz, który rysuje). Jest autorem tomiku wierszy "Newspaper Blackout", pisanego wycinkami z gazet. Ma twórcze ADHD, z wykładami o kreatywności wystąpił m.in. w Pixarze, na konferencji TEDx, Google. "Twórcza kradzież" ląduje na półce "ulubione" - za każdy razem, gdy do niej zaglądam, znajduję kolejną inspirującą perełkę.

misja-ksiazka.blogspot.com Ana Matusevic

Czytając tę książkę mocowałam się z moją pracą licencjacką. Zastanawiałam się ile rad w niej zawartych może mi pomóc w mojej "twórczej kradzieży" jaką było formowanie tła teoretycznego dla mojego problemu badawczego. Okazało się, że porady Austina Kleona są naprawdę przydatne. Co więcej, poczułam przypływ energii i ochoty do tworzenia, ot, takiego "twórczego kopa".

Książeczka "Twórcza kradzież" jest bardzo niepozorna. Niewielka, z małą ilością tekstu, za to pełna ciekawych cytatów, zdjęć, rysunków, odręcznych schemacików. Niektóre strony są białe, niektóre czarne. To sprawia, że pozycja jest niezwykle przyjemna w odbiorze, ciekawa i zaskakująca. Nie ma tu przeładowania mądrym, wykładowym językiem - jest za to wszystko i tylko to, co najbardziej istotne.
Dowiemy się przede wszystkim tego jaka "kradzież" jest akceptowalna i nie jest plagiatem, a jakiej absolutnie nie można się dopuścić. Dodatkowo nauczymy się łapać swoje pomysły, czerpać jak najwięcej z wykonywanych czynności, zorganizować swoje miejsce pracy wypełniając je strategicznymi przedmiotami, zaprzyjaźnić się ze wszelką formą inspiracji.

Książka Austina Kleona nie jest przeznaczona jedynie dla artystów, ale dla wszystkich ludzi, którzy coś tworzą - choćby tak jak ja pracę licencjacką, bloga. Porady można wykorzystać też przy projektach biznesowych, a w zasadzie w każdej "twórczej" czy "odtwórczej" dziedzinie życia.

Pytanie brzmi - czy takie pozycje są potrzebne? Z własnego doświadczenia powiem - TAK. Nie tylko pozwalają patrzeć na swoją pracę z zupełnie innej perspektywy, dostrzec pomijane i wykorzystać zaniedbywane, ale dodają energii twórczej i zachęcają do podjęcia starań.

waniliowe-czytadla.blogspot.com Agata M., 2013-06-24

Każdy artysta staje czasem przed ścianą własnej niemocy twórczej, oceniając swe dzieła jako niewiele warte, bo wtórne wobec tego, co już jest obecne w kulturze czy sztuce. Aby rozwiać takie dylematy powstała przełomowa książka, która uzyskała już miano bestsellera „New York Timesa”, a została oparta na własnych doświadczeniach autora. Burzy on mit o istnieniu „twórczej iluminacji”, geniuszu oraz oryginalności największych na świecie pisarzy, muzyków czy filmowców. Wszystko już było – a więc możemy tylko twórczo kopiować, zapożyczając pomysły innych i ujawniając w nich własną twórczą indywidualność.
Kluczem do sukcesu jest znajomość prac innych twórców w danej dziedzinie sztuki i swobodnej kojarzenie ich różnych cech.

Autor postuluje, by dąży do osiągnięcia doskonałości w odtwarzaniu – a więc wzorując się na poprzednikach tworzyć to, co samemu chciałoby się czytać, oglądać czy słuchać. Należy podejmować wiele prób i nie przejmować się niepowodzeniami – ponieważ nie robiąc nic nigdy nie osiągniemy wyznaczonego celu – artystycznego spełnienia.

Szata graficzna książki i jej format odzwierciedlają nietuzinkową treść, która jest w niej zawarta. Układ treści i jej opracowanie graficzne sprzyja rodzeniu się świeżych pomysłów już trakcie lektury, gdyż uruchamia naszą wyobraźnię i każe kojarzyć różne przejawy twórczej aktywności, które obrazuje. Ważne hasła i myśli przewodnie są wyeksponowane, nadając treści ramę tematyczną.

Książka inspiruje do rozpoczęcia własnych poszukiwań drogi artystycznej. Powinni ją przeczytać nie tylko początkujący artyści, ale również specjaliści od reklamy i szeroko pojętych mediów.

Auto sam jest pisarzem i artystą. Ukazuje własne zmagania z brakiem weny twórczej – po to, byśmy mogli wyciągnąć z nich konstruktywne wnioski dla siebie i nie powielać jego błędów. Swoje słowa kieruje bezpośredni do każdego czytelnika, często używając zwrotów do nas. Zachęca do nierezygnowania z hobby i do „nicnierobienia”, które sprzyja kreatywności.

„Rób fajne rzeczy i dziel się nimi” – z tym przesłaniem zostawia nas autor, podkreślając rolę internetu w rozpowszechnianiu współczesnych dokonań artystycznych. Na końcu książki pozostawia przestrzeń dla na – „miejsce na bazgroły”, z których, być może, wyłoni się nowy pomysł…? Polecam tę lekturę – łączy przyjemne z pożytecznym!

urodaizdrowie.pl Jola B., 2013-06-24

W liceum miałam dwa języki: angielski i łacinę z elementami greki.
Przyznam że język martwy fascynował mnie bardziej niż oklepany angielski.
Niektóre z sentencji zapadły mi w pamięć np.
Non omnia possumus omnes – Nie wszyscy możemy wszystko (to często pisałam na sprawdzianach, tam gdzie nie znałam odpowiedzi na pytanie)
Si vis amaris ama – Jeśli chcesz być kochanym, kochaj.

Nihil novi sub sole – Nic nowego pod słońcem.

To ostatnie zdanie, doskonale pasuje do hasła przewodniego książki „Twórcza kradzież”.
Tytuł może być mylący, książka absolutnie nie tratuje o kradzieży czy „próbie przedstawienia czyjejś pracy jako własnej”. Twórcza kradzież mówi o inspiracji, przekształceniu tego co już znamy w coś nowego, remiksowaniu, mówi że nic nie jest oryginalne i wszystko jest pochodną tego co już było.

Austin Kleon na wstępie książki, cytuje jednego z moich ulubionych autorów w młodości Andre Gide’a: „Wszystko zostało już powiedziane, ale ponieważ nikt tego nie słucha, wciąż musimy wracać i zaczynać wszystko od nowa”.
Autor podkreśla w tekście słowa artysta, pisze o reżyserach filmowych, autorach książek, artystach malarzach czy piosenkarzach. Tak naprawdę, jego porady nie są skierowane tylko do artystów, może je wykorzystać przeciętny zjadacz chleba tworząc cokolwiek. Wszak każdy młody człowiek (dziecko) uczy się poprzez naśladowanie czy nawet kopiowanie rodziców. Kwintesencja tkwi w tym, kogo naśladujemy i czym się inspirujemy.

Autor twierdzi, że człowiek nie jest w stanie stworzyć idealnej kopii (no chyba że zrzyna sowo w sowo, ale to już plagiat), nawet stwierdzając coś czy podsumowując, robi to swoimi słowami, suma sumarum, wychodzi z tego coś nowego, coś naszego. Cytuje Willsona Miznera, który mówił że kopiowanie jednego autora to plagiat, zaś wielu to „rzetelnie przeprowadzone badania” (od razu kojarzy mi się synkretyzm i dzieła Campbell’a, Graves’a czy nawet Jung’a, oni czerpali ze źródeł kultury, z mitologii, opowieści ludowych, z tego co już było i pisali o tym swoimi słowami).

Rady, podane są w książce „na tacy”, każdy je może zastosować, wszak w każdym z nas drzemie artysta.

Przyznam że książka jest niezwykle inspirująca, treściwa (na temat), momentami zabawna i w swej prostocie odkrywcza. Rady w niej zawarte są dziecinnie proste i łatwe do zastosowania, co najmniej jedną z nich stosuję, odkąd zajęłam się kartami (bardzo sobie chwalę), co najmniej jedną stosuje moja moja 5latnia córeczka.
Przekaz jest bardzo pozytywny: czerp z tego co już było, ze źródeł które Cię inspirują, sięgaj po literaturę źródłową i kop głębiej, tworząc coś, dodawaj „od siebie”, bądź kreatywny, baw się tym co robisz (świat jako scena – tu kłania się Szekspir), rób to, co sprawia Ci przyjemność.

Według autora, by być kreatywnym czy nawet, by zostać sławnym (lub nie-bezimiennym), jest bardzo prosty sposób, należy „Stworzyć coś i podzielić się tym”.
To trochę jak pisanie bloga, dzielenie się, inspirowanie innymi blogami, ale też inspiracja innych ludzi naszym blogiem (inspiracja "się nakręca"), to uzewnętrznianie się, porządkowanie własnych niepoukładanych myśli, w niektórych przypadkach nawet autoterapia, same pozytywy.

Czarno-biała szata graficzna, pełno cytatów, śmiesznych grafik i zdjęć. Świetny i poręczny format.

Twórcza kradzież jest rewelacyjna, polecam ją absolutnie wszystkim, od 10 do 100lat,
wszak nieodkryte pokłady kreatywności drzemią w każdym z nas ;)
Osobiście książka mi się bardzo podobała, przypomniała mi czasy licealne, kiedy tworzyłam zeszyty z cytatami, zapisywałam urywki zdań, rysowałam i wklejałam zdjęcia z gazet, jak i czasy studiów na których omawialiśmy Mapy Myśl T. Buzana. Czasy w których chłonęłam jak gąbka. Czytając ją, wpadłam na pewne ciekawe skojarzenie z kartami, post zapewne jeszcze dziś, by mi nie wyleciał z pamięci).

tarotmojapasja.blogspot.com Aleksandra Cz, 2013-06-25

Książka, a właściwie, ze względu na jej wielkość, książeczka „Twórcza kradzież. 10 przykazań kreatywności” autorstwa Austina Kleon’a jest książką dość ciekawie skonstruowaną. Znajduje się tu wiele ciekawych cytatów a także treść okraszona została licznymi ilustracjami/rysunkami.

Jest to pozycja niewielkiej wielkości a także stosunkowo nie za gruba, niezbyt obszerna. Zawiera jednak dość ciekawe spojrzenie na temat kreatywności a także podejścia artysty, w szerokim tego słowa znaczeniu, do otaczającego go świata „realnego” jak i do świata książek, muzyki etc.

Nie ze wszystkimi stwierdzeniami osobiście się zgadzam, niektóre są ciekawe, inne zaś przedstawione poglądy wydają słuszne. Słusznym wydaje się na przykład, że warto ze sobą nosić notatnik i coś do pisania, w końcu nigdy nie wiadomo gdy coś ciekawego przyjdzie do głowy a wówczas warto od razu to coś zapisać zanim się o tym zapomni. Niektóre podawane wskazówki wydają się wręcz kontrowersyjnymi i nieraz na samym początku trudnymi do zaakceptowania. Jednak w pewnym sensie coś z prawdy w sobie mają.

Jedna osoba bez czytania tej pozycji, tylko na podstawie wertowania stronic „Twórczej kradzieży” i czytając tylko kilka wypowiedzi uznała, że książka ta jej się nie podoba. Stwierdziła też, że zbyt dużo jest tu dodatków, „wszystkiego innego” oprócz samej treści, która jest bardzo skondensowana.
Pozycja ta ma swoje lepsze i gorsze strony, nie każdemu musi się spodobać. Sam sposób przekazu różnych danych jest dość specyficzny i nie każdemu może on przypaść do gustu. Jednak mogą znaleźć się również takie osoby, które uznają ją za rewelację, wspaniałą i pouczającą książkę.

swiatairi.blogspot.com Airi, 2013-06-08

Austin Kleon- pisarz artysta, zawarł w swoim dziele autobiograficzne porady.
Książka ta ma nietypowy format, zawiera 144 strony. Czyta się ją wyjątkowo szybko, gdyż strony te nie są od góry do dołu zapełnione tekstem napisanym drobnym maczkiem ;) Ale o tym za chwilę.

Spis treści zawiera w sobie tytułowe 10 przykazań kreatywności.

To, co oprócz formatu wyróżnia tę książkę spośród wielu innych, to niebanalnie banalna grafika;)
Ale, skoro książka dotyczy kreatywności, to wypada, aby i rysunki nią epatowały.

Jak w przypadku wszystkich znanych mi książek z logiem księgarni Sensus, tak też w tej zawarte są pobudzające do refleksji cytaty.

A jak przedstawia się graficznie tekst książki? Jak już wspomniałam, nie jest pisany drobnym maczkiem od góry do dołu, aby zamęczyć czytelnika na 'dzień dobry'. Napisany jest czysto i przejrzyście.

Według autora tej książki, wszystkie pomysły są inspirowane powstałym juz dorobkiem, ich źródłem jest kradzież. "Praca twórcza zawsze oparta jest na tym, co było wcześniej. Nic nie może być w pełni oryginalne". Co oczywiście nie oznacza, że nie mamy być kreatywni w swej nieorginalności. Jeżeli coś nas zainspiruje, skorzystajmy z tego.
Zatem, jak kraść?

Warto zaznaczyć, że KREATYWNOŚĆ nie jest jedynie domeną artysów. Każdy z nas w mniejszym lub większm stopniu raczej jest kreatywny, ale nie koniecznie każdy wie jak ten potencjał rozbudzić.
Czym będzie objawiała się nasza kreatywność? To już zależy od nas samych, jednak ważne jest, aby dotyczyło to tematu który jest nam bliski, lubimy go, ale nie koniecznie musimy się na tym znać. Lubimy swoją pracę- wykażmy się kreatywnością tam. Lubimy pisać/ tworzyć? Róbmy to! Róbmy to, co chcemy żeby było zrobione!
Ważne jest też ustalenie kogo lub/i co chcemy naśladować- okradać ;)
Autor na swoim przykładzie mówi o rozwoju/ narodzinach kreatywności w sobie samym. Wyjaśnia co ma na to wpływ i jak do niej dążyć, jak wywierać ten wpływ samemu. Austin Kleon przeprowadza nas przez proces kreatywnej twórczości, ale to czy przez niego przejdziemy, zależy w sumie od nas samych, bo nawet najlepiej napisany poradnik nie zmusi nikogo do kreatywnego myślenia, może jedynie bardziej lub mniej zainspirować.
Jeżeli drzemie w nas chęć stworzenia czegoś- książki, piosenki, obrazu czy innego, mającego zachwycić ludzkość dzieła;) to książka ta będzie wspaniałym przewodnikiem w drodze do celu.
Niewykluczone, że znajdą się osoby, które dzięki tej książce odkryją w sobie 'powołanie' do tworzenia czegoś. Z racji, że kreatywność przejawia się nie tylko w ogólnie pojmowanej sztuce, myślę,że każdy kto chce wykazywać się nią na codzień, powinien zapoznać się z lekturą tej książki.
Generalnie dla mnie, NIE ARTYSTY, książka ta okazała się inspirującą lekturą. :)

kobiecylajfstajl.blogspot.com Agnieszka eS, 2013-04-26

Jeśli ciągle jeszcze czekasz na przypływ weny albo boską iluminację, najwyższy czas, by z tym skończyć! Szkoda na to czasu. Kiedy Ty wypatrujesz olśnienia, inni tworzą już pełną parą. Naucz się błyskotliwie kraść, zapożyczać, czerpać inspirację, zamieniać domowe hobby w wielkie projekty. Patrz, jak robią to inni, i zrób to po swojemu! Poznaj 10 przykazań nowej kreatywności i wyzwól swój potencjał twórczy.

21. wiek 2013-07-01

Jak zostać artystą? Większość myśli, że z „tym” trzeba się urodzić. Otóż nie! Talent talentem, ale tworzenie czegoś, co ma być oryginalne to nic innego jak przetworzenie tego, co już istnieje.

Jeśli chodzi ci coś po głowie, ale czekasz na właściwy moment, kiedy z nieba spłynie olśnienie i wena wraz z charakterystyką twojej nowej osobowości artysty, prawdopodobnie nigdy się nie doczekasz. Co za tym idzie, szansa na bycie artystą przejdzie ci koło nosa, a dodatkowo popadniesz w kompleksy, że widocznie nie masz wystarczającego talentu, pomysłów, zdolności. Austin Kleon w swojej książce „Twórcza kradzież. 10 przykazań kreatywności” daje bardzo prosty przepis na to, jak osiągnąć i stworzyć tyle, ile chcemy. Jako artysta wszechstronny wie coś na ten temat. Książka jest zbiorem cytatów różnych znanych ludzi, którzy jednoznacznie potwierdzają, że ich dzieła malarskie, muzyka, czy książki powstały na bazie skradzionych inspiracji. Całość składa się z 10 rozdziałów (owych 10 przykazań), każdy zawiera objaśnienie konkretnej rady.

Trudno uwierzyć, że prawdziwa oryginalność to odtwórczość. Ale skoro nawet Pismo Święte o tym mówi („Nic zgoła nowego nie ma pod Słońcem”), a rzesza artystów takich jak Salvador Dali, Pablo Picasso czy John Lennon to potwierdza, to ja już nie mam żadnych wątpliwości. Jak zacząć już od dziś? To proste. Otaczaj się tym, co lubisz, co ci się podoba, na co lubisz patrzeć, słuchać. Szukaj informacji, kolekcjonuj książki, ciekawe zdjęcia, wycinki z gazet. Wieszaj na ścianach to, co cię inspiruje. Innymi słowy bądź ciekawy świata, a tym stworzysz siebie. Kradzież w tym dobrym sensie oznacza tu nie wierne naśladowanie kogoś, a własną interpretację czegoś, co już istnieje. Nasuwa się znane wszystkim słowo-plagiat. Jest tego jednak objaśnienie. Plagiat to skopiowanie jednej osoby. Twórczość i oryginalność to skopiowanie setek ludzi w jednej pracy. Autor w bardzo przekonujący sposób opowiada o tym, jak łatwo zostać artystą. Potwierdzeniem jest choćby ta książka, w której umieścił całe mnóstwo cytatów i to na nich oparł dopiero swój tekst. Jedna z jego ważniejszych rad brzmi: Rozgryź, co należy skopiować. Przekształcenie to coś innego niż imitowanie.

Po przeczytaniu kilku stron książki „Twórcza kradzież”, doznałam szoku. Nasunęło mi się od razu pytanie: czy naprawdę wszyscy kradną twórczość? To niemożliwie, przecież są prawa autorskie, moralność i tak dalej. Ale jeśli pomyślimy o tym głębiej, to można wysunąć zaskakujące wnioski. Moda jest najlepszym przykładem. Światowej sławy domy mody tworzą konkretny wzór wart miliony dolarów, a my możemy w sieciówkach kupić ciuchy w podobnym stylu za kilkadziesiąt złotych. Wszyscy na tym korzystają. Otóż prawdziwy artysta to ktoś, kto kradnie mądrze i tworzy z tego, dodając cząstkę siebie. Logiczne, prawda? Tę krótką książkę z ciekawą oprawą graficzną i zabawnymi rysunkami aż chce się czytać. Jest przyjemna, szokująca, uświadamia i pochłania się ją na raz. Czego chcieć więcej?

dlaLejdis.pl Katarzyna Picz, 2013-05-09