PSYgoda na czterech łapach. Diuna w Himalajach (ebook)(audiobook)(audiobook)

Recenzje (11)

1. Sztukater.pl BACHA85

   Nieczęsto zdarza mi się sięgnąć po książkę ze względu na rysownika, tak było z książkami z serii „Opowiem ci mamo...”, rysowanymi przez Katarzynę Bajerowicz, tak również stało się w przypadku pozycji będącej bohaterką tej recenzji. „Psygoda na czterech łapach. Diuna w Himalajach” zilustrowana została przez Ksenię Potępę, znaną z internetowego komiksu o wombacie – słodkim miłośniku ciastek, kocyków i błogiego lenistwa. W opowieść Agaty Włodarczyk rysunki Kseni Potępy wpasowują się idealnie. Główną bohaterką i narratorką historii jest Diuna – suczka, w której żyłach płynie domieszka wilczej krwi. Gdy pewnego dnia jej państwo zaczęli zachowywać się inaczej niż zwykle, nie spodziewała się, że to początek wspaniałej Przygody (a właściwie psygody). Z psiej perspektywy krok po kroku poznajemy szczegóły przygotowań i wyprawy w Himalaje, której celem są źródła Gangesu. Bohaterowie książki nie zapuszczają się w najwyższe góry, docierając nie dalej niż do śniegów, pokrywających pogórze w porze letniej. W trakcie wyprawy muszą zmierzyć się z licznymi niebezpieczeństwami. Suczkę w przerażenie wprawia słoń, czy tygrys, dzielnie zaś stawia czoła i ostrzega swych państwa przed zagrożeniem ze strony rzeźby terenu, lub pogody. Ze względu na nietypową, psią narrację nowe miejsca przedstawione zostały za pomocą węchu, słuchu i w znacznie mniejszym stopniu wzroku. Diuna jest naszą przewodniczką i towarzyszymy jej poznając zakamarki Indii. Nie zabrakło też fragmentów, w których pies przytacza wypowiedzi swoich opiekunów, ukazujące szczegóły odwiedzanych miejsc i obyczajowość ich mieszkańców. Hałas miast oraz pustota bezdroży, gdzie łatwiej spotkać tygrysa niż człowieka przedstawione zostały bardzo obrazowo, dodając opowieści walory książki podróżniczej. Najważniejsza w przedstawionej przygodzie jest Diuna. Suczka została przedstawiona jako odważna i zdecydowanie przeceniająca swoje siły bohaterka. Często można zauważyć jej zmienność, gdy początkowe „nigdy” topnieje pod wpływem psiego herbatnika, bądź perswazji opiekunów. Takie zaprezentowanie Diuny, świetnie oddaje psi charakter, dzięki czemu jest to postać bardzo autentyczna i wiarygodna. Nie mamy najmniejszych wątpliwości, że autorka książki doskonale zna wszystkie słabości i mocne strony swojego psa. Książka została napisana bardzo przystępnym językiem. Użyte słownictwo jest niezbyt wyszukane, ale i nieprzesadnie skromne. Niejednokrotnie, gdy Diuna trafia na nowe dla siebie okoliczności, zwierzęta, czy przedmioty, mamy okazję poczytać ich definicję z perspektywy psa. Pojawia się tu również kilka neologizmów, takich jak psysmak, czy psygoda, które podkreślają gatunkową przynależność narratorki opowieści. Mocną stroną książki jest jej wydanie. Twarda oprawa oraz zakładka z tasiemki robią bardzo dobre wrażenie. Wewnętrzną stronę okładek pokrywa mapa, na której możemy prześledzić trasę wędrówki Diuny i jej państwa. Podobnie jak wszystkie, bardzo liczne, ilustracje jest ona dziełem Kseni Potępy. Jej kreska jest bardzo charakterystyczna, a pastelowa tonacja kolorowych ilustracji i łagodne, delikatne kreski sprawiają bardzo przyjemne, ciepłe wrażenie i budzą pozytywne uczucia. „Psygoda na czterech łapach. Diuna w Himalajach” to ładnie wydana i bardzo przyjemna, zupełnie nietypowa książka podróżnicza. Łączy w sobie zamiłowanie do psów wraz z umiłowaniem podróży. Przyjemność z lektury podkreślona jest walorami artystycznymi oprawy graficznej. Książka z pewnością zachwyci młodego czytelnika, pozwalając mu poznać egzotyczny kawałek świata. Dorosłym sprawi równie wiele przyjemności swą lekką i zabawną formą oraz sympatyczną postacią psiej przewodniczki.

2. rozanedziecinstwo.blogspot.com

   Dzisiaj u nas same psyjemności: psiastka, psysmaki i liczne psygody, o których opowiada nam Diuna, główna bohaterka książki "PSYgoda na czterech łapach. Diuna w Himalajach". Jest to historia prawdziwej wyprawy na kraniec świata, widziana z perspektywy niezwykłej, czworonożnej podróżniczki z wilczym rodowodem i nosem, który jest w stanie wyczuć każde niebezpieczeństwo. Diunę poznajemy już na okładce książki, gdzie z plecakiem przemierza trasę z Polski do Indii. Przedstawia nam ona swoje przeżycia, będąc narratorem tej opowieści, i jako prapraprawiewilk, pełniąc funkcję przewodniczki watahy, w której skład wchodzą również Pani i Pan, jej dwunożni. Sympatyczną suczkę spotykamy jeszcze w Polsce, gdy wyprowadza na spacer swego Pana, wybiera się do strasznego Białego Kitla na "W", oraz zapoznaje się z dziwnym czymś, w czym przyjdzie jej spędzić kilka godzin podczas lotu do Azji. Następnie, już w Indiach, przemierzając duże odległości wraz ze swoim "stadem" Diuna porusza się różnymi, dziwnymi środkami komunikacji, śpi w przeróżnych miejscach, poznaje różne smaki i zapachy oraz przeżywa niezliczone, często pełne grozy przygody. Na jej drodze stają: wiewiórka palmowa, nieprzyjaźnie nastawione indogi, tupiące głazy, wielkooka jaszczurka, rozwścieczony król dżungli, nieustraszone owce oraz skradający się pod osłoną nocy tygrys. Wreszcie dociera do źródeł Gangesu, ale prawdziwa psygoda nigdy się nie kończy! Przedstawienie wyprawy oczami psa, dodaje opowieści smaczków, na które zwykle nie zwraca uwagi dorosły. Diuna postrzega świat podobnie jak dzieci, przez pryzmat własnych dotychczasowych doświadczeń, co niejednokrotnie jest źródłem zabawnych sytuacji. Dodatkowo suczka, dzięki innym zmysłom "widzi" więcej niż przeciętny człowiek. Takie ukazanie historii nadaje jej lżejszego, pełnego humoru charakteru. Narracja jest tu prowadzona w ciekawy i przystępny dla młodych czytelników sposób. Prosty ale nie infantylny język przemawia nawet do najmłodszych przedszkolaków. Moja trzylatka słuchała opowieści z wielkim zainteresowaniem, wychwytując wszelkie obco brzmiące słowa i prosząc o wyjaśnienie ich znaczenia. Niejednokrotnie sięgałam do informacji i fotografii dostępnych w sieci, by zaspokoić jej ciekawość i pokazać, jak wygląda tuk-tuk czy sari. Nie obeszło się również bez mapy i globusa, na których córcia nauczyła się wskazywać Himalaje. Uzupełnieniem tej psiej relacji z podróży są świetne ilustracje Kseni Potępy, które dobrze oddają emocje głównej bohaterki i przyciągają najmłodszych. Pozycja jest wspaniałym źródłem informacji o hinduskiej przyrodzie, kulturze i tradycjach. Dodatkowo książka uświadamia czytelnikom plusy i minusy z podróżowania ze zwierzakiem. Przybliża nam, jak należy przygotować pupila do takiej wyprawy, o co trzeba zadbać, by wspólna wycieczka nie była uciążliwa dla czworonoga i mogła sprawić przyjemność wszystkim jej uczestnikom. Zamieszczona na wklejce mapa pozwala na śledzenie losów bohaterów podczas ich azjatyckich wojaży. Mimo dość obszernej treści książkę czyta się bardzo szybko. Krótkie rozdziały ułatwiają przerwanie lektury w każdej chwili, będąc jednocześnie pokusą do dalszego czytania "jeszcze tylko jednego rozdziału". Dzięki zakładce z łatwością można w każdym momencie kontynuować lekturę od miejsca jej przerwania. Serdecznie zachęcamy do przygody z "PSYgodą na czterech łapach" dzieci w wieku przedszkolnym oraz szkolnym. Dla pierwszych będzie ona ciekawą bajką o podróżującym piesku, który w każdej sytuacji marzy o psysmakach. Starsi czytelnicy z zapartym tchem będą podążać śladami bohaterów, podróżować palcem po mapie po krokach Diuny i planować własne wyprawy w nieznane. Książka sprawdzi się zarówno podczas wspólnej rodzinnej lektury w długie jesienne i zimowe wieczory, jak również do samodzielnego czytania przez początkujących oraz wprawionych małych czytelników. Polecamy z całego serca wszystkim przyszłym podróżnikom, gdyż, jak pokazuje przykład Diuny, podróżować może każdy i to bez względu na liczbę nóg :-)

3. kochanamama.pl Monika Pawlak; 2017-07-17

   Kocham książki dla dzieci i kochałam je zawsze, ale odkąd mam dziecko, kocham je jeszcze bardziej. Ta książka okazała się dla nas strzałem w dziesiątkę, jeśli chodzi o wieczorne czytanie przed snem. Narratorem powieści jest pies o imieniu Diuna. Przez kilka wieczorów szliśmy wraz z nim szlakiem himalajskim aż po sam Ganges. Nie przypuszczałam, że połączenie książki dla dzieci z opisem podróży po Azji będzie tak fantastycznym zestawieniem i zaciekawi nawet nas, rodziców. Mój synek uwielbia zwierzęta, a psy w szczególności. Opowieść o suczce Diunie bardzo go zainteresowała i przez tydzień, każdego wieczoru czytaliśmy po kilka stron tej książki. Nawet się nie spodziewałam, że po jej skończeniu będę czytać ją drugi raz. Książka jest nie tylko ciekawym doświadczeniem, jeśli chodzi o samego bohatera. Została również przepełniona opisem pięknych miejsc. Diuna pokazuje nam niezwykłość tamtych terenów, wskazując te, które są niebezpieczne. Podróż to jednak nie tylko sielanka, ale także momenty bardzo trudne i ryzykowne. W trakcie czytania poznajemy również zwyczaje ludzi tamtych okolic i ich kulturę. Książka napisana jest lekkim piórem. Prosty język sprawia, że czyta się ją naprawdę szybko. Ilustracje, których tam także nie brakuje, sprawiają, że oko dziecka na bardzo długi czas zatapia się w barwnych obrazkach i z jeszcze większą uwagą słucha. „Urodę odziedziczyłam właśnie po praprababci. Mam szaro- brązową sierść, szczupłą sylwetkę i lekko skośne oczy – zupełnie jak wilk, chociaż jest go we mnie tylko trochę. Wiecie już, jak wyglądam? To świetnie, bo jestem narratorem tej historii, a to prawie tak jakbym była przewodniczką stada, czyli watahy, bo tak nazywa się rodzinę wilków.” Diuna to świetny kompan do podróży i bardzo szybko może stać się przyjacielem każdego dziecka. Nas ta książka oczarowała i jest jedną z naszych ulubionych lektur, które przed snem są obowiązkową pozycją. Polecam ją dla każdego malucha. My, rodzice, także znajdziemy tam coś dla siebie i z wielką radością przeniesiemy się do Azji, mając u boku suczkę Diunę jako przewodniczkę.

4. http://ikwdomowymzaciszu.blogspot.co.uk

   W naszej rodzinie wszyscy bardzo lubimy podróżować i zwiedzać ciekawe miejsca. Mamy kilka punktów na mapie świata, do których prędzej czy później chcielibyśmy dotrzeć. Ale uwielbiamy też czytać książki opowiadające o niesamowitych wyprawach innych ludzi. Książki podróżnicze z pewnością stanowią ciekawszą część naszej domowej biblioteczce. Ostatnio do tego grona dołączyła bardzo nietypowa opowieść o przygodach w Himalajach młodego małżeństwa i ich pas Diuny. Książka o tyle nietypowa bo opowiedziana z perspektywy właśnie psa - podróżnika. PSYgoda na czterech łapach to podróż śladami, a raczej zapachami Indii, którą czyta się z zapartym tchem. Agata "Agi" Włodarczyk w mistrzowski sposób wcieliła się w rolę narratora - psa i stworzyła piękną opowieść o podróży marzeń, przyjaźni i oddaniu. Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Bezdroża. Młode małżeństwo mieszkające na stałe w Warszawie, pewnego dnia postanawia wybrać się w daleką podróż do Indii. Oczywiście ta podróż nie mogła by się odbyć bez towarzystwa i przede wszystkim ochrony ze strony ich wiernej towarzyszki Diuny - psa rasy wilczek czechosłowacki. Po kilkutygodniowych przygotowaniach, nadchodzi oczekiwany przez wszystkich dzień wylotu. I choć czteronożna bohaterka, jest nieco zdezorientowana samą podróżą, to jednak znosi ją dzielnie. Na miejscu witają ją jej Państwo. Teraz przed całą tróją stoją otworem zadziwiające Indie. Rozpoczyna się prawdziwa przygoda pełna zaskakujących zwrotów akcji oraz wielu niebezpiecznych sytuacji. Jednak Diuna zawsze stanie na wysokości zadania i w porę ostrzeże Pana i Panią przez zbliżającym się niebezpieczeństwem. Nie zabraknie również momentów kiedy to czteronożna podróżniczka wpakuje się w niezłe tarapaty i będzie potrzebowała pomocy, jednak cała trójka zawsze może na siebie liczyć. Podczas swojej niezwykłej podróży nasi bohaterowie napotkali na drodze słonie, nieomal weszli w paszczę tygrysa, stanęli oko w oko z królem dżungli, poznali stado owiec, zwiedzili wioskę tubylców oraz spotkali karawanę. Uwieńczeniem ich wyprawy było dotarcie do źródeł Gangesu - świętej rzeki, gdzie po raz kolejny Diuna dzięki swoim wyostrzonym zmysłom uratowała życie swoim dwunożnym. A wa jaki sposób tego dokonała przed czym ich ochroniła? Tego już nie zdradzę :-) mam nadzieje, że przekonacie się o tym sami czytając PSYgodę na czterech łapach. Pisząc o tej fascynującej książce, nie można pominąć ilustracji, które są dziełem bardzo młodej rysowniczki Ksenii Potępy, stanowią wręcz idealne dopełnienie treści. Książkę przeczytaliśmy w jedno popołudnie, opowiedziana w niej historia zachwyca, wciąga i rozbudza chęć podróżowania. Poznanie nowych lądów, odkrywanie tradycji i zwyczajów innych kultur oraz przede wszystkim spełnienie własnych marzeń, do tego zachęca lektura. Z publikacji dowiadujemy się także wielu interesujących faktów dotyczących życia i podróżowania po Indiach. No cóż prawda stara jak świat, że podróże kształcą, po raz kolejny znalazła swoje uzasadnienie. Dla czytelnika książka stanowi prawdziwą ucztę dla duszy, zachęcamy do sięgnięcia po tą pozycję :-)

5. http://www.szkolnyklubrecenzenta.pl Kaja; 2017-06-08

   Agata „Agi” Włodarczyk z zamiłowania dziennikarka, postanowiła spełnić swoje marzenie i wybrać się do Indii. I nie byłoby w tym nic niezwykłego, w końcu dziś niewiele trzeba, by spełnić swoje podróżnicze pasje. A jednak... W swoją podróż zabrała psa - Diunę sukę rasy wilczak czechosłowacki. I to właśnie z perspektywy psa obserwujemy wyprawę. Książka „Psygoda na czterech łapach. Diuna w Himalajach” przyciąga wzrok już samą twardą okładką, na której widnieje uśmiechnięty pies z plecakiem. Książka skierowana jest do dzieci małych - do wspólnego czytania, jak i większych - do samodzielnej lektury. Kolorowe pogodne ilustracje autorstwa Ksenii Potępy, a także nieduża objętość i krótkie rozdziały ułatwiają i umilają czas spędzony przy książce. Narracja prowadzona jest prostym językiem, z humorem. Diuna opisuje wszystko, co widzi i czuję, a przygód ma sporo, i nie raz wybawi z opresji swoich opiekunów. Myślę, że to bardzo ciekawy wybieg i książka spodoba się dzieciom. Pozwoli też młodym czytelnikom w interesujący sposób poznać Indie i ich mieszkańców. Śmiało polecam osobom lubiącym „psygody"!

6. QulturaSlowa Justyna Gul; 2017-06-19

   Dostępność tanich biletów, informacji o krajach dalekich i bliskich, a także pragnienie poznania czegoś więcej niż tylko granice własnego miasta sprawiają, że coraz więcej osób rusza w drogę. Podróżnicy, bo już nie turyści, uwielbiają się dzielić swoim doświadczeniem, zaś o ekscytujących podróżach możemy nie tylko usłyszeć podczas prelekcji czy slajdowisk, ale również przeczytać. Boom na książki podróżnicze trwa od kilku lat, zaś do pióra rwa się zarówno przedstawiciele płci pięknej i tej nieco mniej, a nawet dzieci. Rzadko jednak przed takim wyzwaniem, jakim jest spisanie własnych przygód, staje … pies. Oczywiście, psim autorem nie może być zwykły Burek czy Azorek. Z pewnością jednak o swoich przygodach opowiedzieć może dzielna psia podróżniczka o imieniu Diuna. Doszukująca się swoich korzeni w wilczym rodzie (ze strony praprababci) oraz mająca za prapradziadka rasowego owczarka niemieckiego, suczka relacjonuje nam swoją pełną ekstremalnych przeżyć wyprawę w Himalaje. Książka „PSYgoda na czterech łapach. Diuna w Himalajach”, to pełna humoru oraz psich „psysmaków” opowieść o dzielnym psie, któremu nie są straszne ani wodospady ani prawdziwy władca dżungli. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Bezdroża pozycja Agaty Włodarczyk, ze wspaniałymi ilustracjami Kseni Potępy, to nie tylko przyjemność płynąca z lektury, ale i zaproszenie do przeżywania niezwykłej przygody. Diuna rozpoczyna swoją podróż w dziwnej budzie, zwanej kontenerem, który służy do przewozy zwierząt w samolotach. I choć nie można powiedzieć, by latanie było ulubionym środkiem transportu naszej podróżniczki, to dzielnie znosi wszystkie trudy podróży. Tak naprawdę najgorszą rzeczą w tym podróżowaniu była konieczność wizyty u Białego Kitla na „W”, bo przecież podróżnik, nawet pies, powinien mieć swój paszport. Diuna była gotowa na Indie, ale czy Indie były gotowe na Diunę? Z pewnością nie, bowiem nawet sam taksówkarz kategorycznie odmówił przewozu zwierzęcia – zupełnie, jakby nie wiedział, że Diuna jest prawdziwym członkiem rodziny. Delhi ma być tylko przystankiem na drodze, a gościny udziela im sympatyczna mieszkanka stolicy Indii. To właśnie tu Diuna przekonuje się, jak szybko biegają wiewiórki palmowe i jak bardzo miejscowe psy (indogi) nie lubią obcych na swoim terenie, a także … kim (czym) jest tupiący głaz. Jej nos uczy się także rozpoznawać zapach pierożków momo, co będzie szczególnie istotne wówczas, kiedy w poszukiwaniu smakowitych kąsków zagubi się na targu. Indie to jednak nie tylko tętniące życiem miasto. Celem wędrowców jest tak naprawdę wyprawa do źródeł świętej rzeki, czyli Gangesu. Zanim jednak tam dotrą, Diuna pozna uroki spania pod namiotem (chyba niezbyt jej się podoba taki sposób spędzania nocy), walczyć będzie w jego obronie z jaszczurką, a także przeżyje spotkanie z bawołem. Dodając do tego fakt, iż dwukrotnie uratuje swoim właścicielom życie, jesteśmy już przekonani o wyjątkowości tej psiej podróżniczki, która dla „psiastek” zrobi wszystko i która z pewnością zabierze nas jeszcze na niejedną wyprawę. Oddając się lekturze tej wyjątkowej pozycji z psim narratorem możemy nie tylko poznawać cienie i blaski Indii, ale i przekonujemy się, że „prawdziwa przygoda nie kończy się nigdy”. Zachwycając się zatem tą publikacją, która przyciągnie zarówno młodych podróżników, jak i ich rodziców i opiekunów, możemy tylko wyczekiwać kolejnej książki Diuny, albo … zabrać na wyprawę jej śladami własnego czworonoga. Może on też zostanie „nadpodróżnikiem”.

7. http://skazani-na-ksiazki.blogspot.com/ (DEPRECATED)

   Mówią do mnie "proszę pani", ale to nic, mogę to tutaj napisać: To jest bajka, jaką lubię! Uwielbiam historie, w których główną rolę odgrywają zwierzęta. Mogę wtedy spojrzeć na nas, ludzi z innej perspektywy, pośmiać się z tego genialnego gatunku, pozachwycać innymi, tymi merdającymi lub tupiącymi. Książka powędrowała już do dzieci z moich najbliższych okolic, ponieważ to opowieść, którą śmiało można czytać na dobranoc. Wątpię jednak, że pociecha szybko zaśnie, bo dzieło Włodarczyk jest niezwykle barwne. I nie piszę tu tylko o ilustracjach, które swoją drogą są cudowne, kolorowe i przyciągają wzrok, ale o całokształcie. Przygody Diuny zaciekawiają, śmieszą, ale też uczą sporo o odległych dla nas miejscach, bo niewielu z nas zabierze swoje dzieci w Himalaje. Dzięki tej książce mamy okazję, by zabrać tam swoją pociechę. Nie tylko palcem po mapie, ale też wyobraźnią. Sam zamysł na książkę jest bardzo ciekawy. Autorka nic nie zdradza, pozwala uwierzyć dzieciakom, że to Diuna napisała tę książkę, sama cyknęła fotkę na szczycie i zobaczcie, jak się z tego cieszy! Do tego piękne wydanie w twardej oprawie, dzięki któremu książka może krążyć z rąk do rąk, z domu do domu, z rodziny do rodziny. Mapy, obrazki, fascynujące podróże. Serdecznie polecam dla małych i dużych!

8. DobreRecenzje.pl Dorota; 2017-08-05

   Agata "Agi" Włodarczyk - "PSYgoda na czterech łapach. Diuna w Himalajach" - Wyd. BezdrożaNasza przesympatyczna suczka ma na imię Diuna. Diuna, czyli wydma. Ma szaro-brązową sierść, szczupłą sylwetkę i lekko skośne oczy-zupełnie jak wilk, a może tylko trochę, bo to ratlerek. Więc, nasza mała, słodka sunia zaczyna opowiadać swoją historię, swoim psim językiem o wyprawie w Himalaje. Słowo ?jedziemy? to dla Diuny bardzo psyjemne, tak jak inne psyjemności w psiastkach psysmakach, czyli psich łakociach. Jak zatem Diuna zniesie lot samolotem? Wszak do Indii jest bardzo daleko, więc sunia pojedzie w specjalnie dla niej przeznaczonym kontenerze. Przecież Diuna to dzielna podróżniczka. Co czeka dzielną Diunę w Indiach? Czy wiewiórka palmowa da się dogonić? Kim jest tupiący głaz? Przyznam szczerze, że w życiu widziałam różne psy i różnych podróżników, ale nigdy nie widziałam podróżniczki na czterech łapach. Pies podróżnik, a to ci piękna historia. Diuna to bardzo mądry pies. Swym mądrym noskiem uratowała życie swojej pani i panu, tam wysoko w górach. Najbardziej spodobała mi się historia z owcami. Przecież każdy wie, że owce zawsze boją się wilków, także psów. A tu owieczki zamiast uciekać rozmawiają z Diuną, wcale jej się nie bojąc, więcej ostrzegają ją przed zbliżającą się burzą. Dodatkowym plusem tej przesłodkiej książeczki jest to, że dołączona jest kolorowanka. I taką właśnie dzielną Diunę wśród uśmiechających się owieczek pokolorowałam. Ta podróż, którą dzieci przeżyją wraz z sympatyczną Diuną, to także fajna zabawa, a do tego pouczająca lekcja po Indiach i Himalajach. Dziecko uczy się nie tylko o orientalnych potrawach, ale o ludziach żyjących w wiosce, napotkanej karawanie oraz zwierzętach tam zamieszkujących, jak choćby spotkanie z królem dżungli. To niekończąca się opowieść. Do tego przepiękne ilustracje sprawiają, że każde dziecko chce mieć tę słodką książeczkę. Wydawnictwo Bezdroża wydało ją w przepięknej twardej oprawie, co jest dodatkowym atutem. Drogi rodzicu, sięgnij po tę książeczkę, poczytaj wraz ze swoją pociechą o przygodzie w Himalajach, wesołej Diunie i ciesz się miłymi chwilami spędzonymi razem. Przy tej książeczce będziecie się razem dobrze bawić.

9. Zuzanna Kubacz Sardegna; 2017-07-19

   Podróżować każdy może i nie jest to aż taka trudna sprawa, jak mogłoby się wydawać. Najlepszym przykładem, potwierdzającym ten fakt, jest historia Diuny, czyli tytułowej bohaterki książki "PSYgoda na czterech łapach.Diuna w Himalajach" autorstwa Agaty "Agi" Włodarczyk. Opowieść ta wydana jest przez wydawnictwo Bezdroża i nie jest to przypadek, bowiem nie ma chyba innego wydawnictwa, które tak pięknie pisze o podróżach, jak to właśnie. Książka jest cudownie wydana, ma twardą oprawę i sympatyczne ilustracje, wykonane przez panią Ksenię Potępa. Już samo jej oglądanie i trzymanie w ręku, sprawia dzieciom niesamowitą frajdę, a kiedy już wczytają się w treść, jest tylko lepiej. Diuna, czyli suczka rasy wilczak czechosłowacki, wraz ze swoimi opiekunami, wyrusza w treking po Himalajach. Cała historia opowiedziana jest z perspektywy psa, więc jest to na pewno oryginalne spojrzenie na podróżowanie, pełne ciekawych obserwacji i spostrzeżeń. Diuna referuje czytelnikom cały przebieg wyprawy, zaczynając od przygotowań w Polsce, do kresu podróży, zaplanowanego na dotarcie do źródła rzeki Ganges. I tak można dowiedzieć się, jak opiekunowie pieska przygotowywali się jeszcze w kraju do wyjazdu, jak wyglądało oswajanie czworonoga z transporterem, w którym spędzić miał wielogodzinny lot w samolocie, jak odbyła się odprawa na lotnisku, jak wyglądały z psiej perspektywy Indie, i co ciekawego można zobaczyć i wywąchać, wędrując ulicami Delhi. Kiedy opiekunowie Diuny opuszczają miasto i przemieszczają się w stronę lodowca Milam, robią postoje w różnych interesujących miejscach, a każda zmiana otoczenia staje się dla Diuny nową okazją do przygody. Piesek nie tylko opowiada czytelnikom o tym, co widzi wokół siebie, ale też po swojemu tłumaczy, jak wyglądają jego relacje z opiekunami. Diuna nie raz, ratuje też swoich ludzi z opresji, bowiem potrafi wyczuć niebezpieczeństwo zanim oni je nawet spostrzegą. Powiem Wam, że opowieść Diuny o podróżowaniu jest naprawdę fajną i edukacyjną książką. Motyw wędrówki z perspektywy psa jest interesujący, a styl narracji bardzo przemawiający do dzieci. Diuna mówi przystępnym językiem, barwnie opisuje egzotyczne otoczenie, najpierw indyjskiego miasta, później trasy przez dżunglę, lodowiec, aż po treking w wyższych partiach gór. Diuna - podróżniczka to jest taki piesek, którego nie da się nie lubić. Jej hasła o psygodzie, psysmakach, psiastkach, albo praprababci wilczycy, są rozbrajające, dlatego książka ta niesie ze sobą nie tylko ważne i ciekawe informacje, ale też rozrywkę i taką spontaniczną, psią radość, która udziela się dzieciom. Diuna o wielu rzeczach mówi i sporo się można od niej nauczyć, a sama książka idealnie sprawdza się na wakacje, rozbudza bowiem chęć podróżowania i poznawania nowych miejsc. Podzielona jest także na krótkie rozdziały, więc, jak najbardziej nadaje się do czytania samodzielnego. Jeśli szukacie dla swoich dzieci nowych propozycji książkowych, lub chcecie poczytać im coś nietypowego, polecam "PSYgodę na czterech łapach" Agnieszki "Agi" Włodarczyk. Jest to przykład historii, która zaciekawia, uczy czegoś nowego, a przy okazji pokazuje, że podróżowanie to nie jest coś niedostępnego i niemożliwego do wykonania. Poza tym, może okazać się miłą alternatywą dla książeczek o Neli małej Reporterce, która zdominowała rynek wydawniczy z kategorii dziecięcej literatury podróżniczej (bardziej szczegółowo o Neli pisałam TUTAJ).

10. swiatdlasmyka.com.pl Smyk; 2017-06-01

    No i klapa. Właśnie skończyliśmy czytać książkę, PSYgoda na czterech łapach.Diuna w Himalajach, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Bezdroża. Nie, nie żeby nam się nie podobała! Wręcz przeciwnie! Smyk radosny, rodzice nie do końca. Oto książka i opisana w niej historia spowodowała, że w pewnej rodzinnej dyskusji padł ich koronny argument. Smyk jak każde dziecko w pewnym wieku bardzo chciał mieć zwierzątko. Rodzice wybrali chomika. Do pewnego czasu mały futrzak spełniał dziecińce marzenia o posiadaniu przyjaciela. Z biegiem lat, gdy Smyk nieco podrósł, a chomik nie, temat ?zwierzak w domu? powrócił. Kot, ewentualnie pies ? prosił Filip. Rodzice jako koronnego argumentu przemawiającego za nie posiadaniem czworonogów używali tego związanego z częstymi wyjazdami. ? Co zrobimy ze zwierzakiem jak będziesz chciał wyjechać ? pytali. Smyk oczywiście odpowiadał ? zabierzemy z sobą. Tu rodzice tłumaczyli, że w samolocie to zwierząt się nie przewozi i zwykle kończyło się porcją lodów na pocieszenie. Niestety, po przeczytaniu książki PSYgoda na czterech łapach. Diuna w Himalajach wydaje się, że lody już nie wystarczą! Bardzo fajnie, lekko i z dużą dawką uśmiechu napisana książka opowiada historię podróży psa - Diuny. Sympatyczny piesek staje się narratorem i przez całą książkę oglądamy świat z perspektywy czterech łap. A świat to niezwykły. Rzadko zdarza się (przynajmniej dorosłym) zwracać uwagę na sprawy, na które zwróci uwagę zwierzę. Autorka Agata "Agi" Włodarczyk musi kochać nie tylko Diunę, ale wszystkie zwierzęta, co w książce daje się odczuć. Swojego psa traktuje jak pełnoprawnego członka rodziny, dlatego też mogła dojść do skutku taka podróż. Oczywiście przed wylotem było trochę zamieszania: bo to wizyta u weterynarza, szczepienia i psi paszport? Diuna jak przystało na prawdziwą podróżniczkę znosiła wszystko z cierpliwością. Ale trzeba przyznać, że mimo iż płynie w niej wilcza krew w trakcie podróży przeżyła też chwile grozy. Te jak to w życiu bywa szybko ustąpiły miejsca rozmerdanej radości. O tak, każda podróż jest ekscytująca, a już podróż do Indii szczególnie. Kolorowe hinduskie sari, zapachy i smaki, lokalne tradycje i zwyczaje? Razem z Diuną oraz jej Panią i Panem czyli dwunożnymi powędrujemy w kierunku źródeł Gangesu, a na koniec przekonamy się, że prawdziwa przygoda nigdy się nie kończy. Książka stanowi doskonałą pozycję dla dzieciaków. Nawet młodsze chętnie wysłuchają ?bajki o Diunie?. Niewątpliwie wartością dodaną są ilustracje ? wesołe i liczne. Jakby tego było mało my mieliśmy okazję zabawić się w kolorowanie z Diuną w roli głównej. Zdecydowanie książka z pomysłem, ciekawa i pokazująca podróże z nieco innej perspektywy. Dzieci ją pokochają, tak jak to zrobił Smyk! Tylko co mają powiedzieć podczas kolejnej "rozmowy na szczycie"?

11. egaga.pl MAGDA ZAPOROWSKA; 2017-05-16

    Nakładem wydawnictwa Bezdroża ukazała się książka Agaty „Agi” Włodarczyk „PSYgoda na czterech łapach. Diuna w Himalajach”. Jest to prawdziwa historia o wyprawie w Himalaje widziana oczami jedynej czworonożnej bohaterki tej niezwykłej podróży. Pięknie zilustrowana i wyjątkowo ciekawa jest idealną propozycją dla dzieci i rodziców. Jak wygląda tupiący głaz, kto jest prawdziwym władcą dżungli i dlaczego ostry dal i momo smakują gorzej niż psiastka, a przede wszystkim – jak wyglądają Indie z perspektywy czterech łap i jednego, za to bardzo czułego nosa? Tego wszystkiego dowiecie się dzięki Diunie – wyjątkowej, psiej podróżniczce o wilczym rodowodzie. Razem z Diuną przeżyjemy chwile grozy i rozmerdanej radości. Poznamy owce, które nie boją się wilków i ludzi, którzy są od nich jeszcze dziwniejsi. Psimi oczami spojrzymy na kolorowe hinduskie sari, lokalne tradycje i zwyczaje, przeżyjemy niezwykłe spotkania i powędrujemy w kierunku źródeł Gangesu. Na koniec przekonamy się, że prawdziwa przygoda nigdy się nie kończy! (...)

więcej recenzji

ukryj recenzje