Przychodzi Budda do baru. Pokoleniowy przewodnik życiowy

Recenzje książki: Przychodzi Budda do baru. Pokoleniowy przewodnik życiowy (7) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. wblogunadzieja.blogspot.com Sil

   Ostatni miesiąc był dla mnie niezwykle trudny. Wyczerpujące projekty w pracy, które musiałam kończyć po godzinach, dodatkowe zlecenia, które musiałam zmieścić w 24 godzinach doby, rezygnując ze snu. Pięknie się to zakończyło chorobą, mam wrażenie, że mój organizm po prostu na siłę wyłącza mnie z obiegu. Może to i dobrze? Nadaję więc z łóżka, gdzie nadrabiam zaległości. Bo najstraszniejsze w tym ostatnim miesiącu było to, że nie czytałam dla przyjemności. W ogóle, nawet kilku stron przed snem. Zły to był czas, oby już nie wrócił.

    

   Przedstawiam więc książkę, którą wreszcie skończyłam czytać. Trochę ponad 280 stron. Na niezwykle interesujący mnie temat, bo o buddyzmie. Kiedy patrzę na ostatnie tygodnie z dystansu, to zupełnie rozumiem, dlaczego uporanie się z nią zajęło mi aż tyle czasu, bo ponad miesiąc. W środku jednak boli mnie, że na rzecz pracy zupełnie odtrąciłam to, co sprawia mi największą przyjemność. To chyba kwestia do przemyślenia.
   
   Przychodzi Budda do baru. Pokoleniowy przewodnik życiowy to książka niesamowicie ciekawa przez swoją formułę. Otóż autor, Lodro Rinzler, postanawia przekazać swoją wiedzę na temat buddyzmu Szambali tak, by była ona zrozumiała dla odbiorcy z zachodniego kręgu kulturowego. Szczególnie nacisk położony został na osoby młode, które nie stronią od uciech życiowych – i przed nimi nie zamykają się wrota do podstawowej dobroci. Mamy tu trochę teorii wyłożonej naprawdę przystępnym językiem oraz ćwiczenia do zastosowania, przy czym nie wszystkie wydają mi się być do końca czytelne – przy niektórych bardzo chętnie poprosiłabym o dodatkowe wyjaśnienie (chociażby kwestie dotyczące medytacji są opisane dość powierzchownie, ale to pewnie przez założenie, że skoro już po tę książkę sięgniemy, to mamy coś z medytacją wspólnego). Wszystko jednak zarysowane jest w taki sposób, że osoby, które nie miały nigdy do czynienia z książkami o buddyzmie, bez problemu powinny sobie poradzić i czerpać z lektury przyjemność.

    

   Co w tej książce jest dla mnie ważne?

    

   Przede wszystkim wnikliwy opis kontemplacji miłującej dobroci. Poznałam ją na kursie uważności i dosłownie otworzyła mi kilka zaśniedziałych klapek w głowie. Tu mogę do niej wrócić, co z chęcią uczynię i każdemu polecam. Poza tym – to, że „została napisana dla Ciebie, nie dla Twojej babci”. Istotny jest tu brak zadęcia i wprowadzania milionów terminów, które niewiele dają człowiekowi spoza wschodniego kręgu. Owszem, terminologii się tu używa, ale jest ona wprowadzana sensownie, bez mnożenia bytów, po to, by podkreślić pewne sprawy lub je wyjaśnić. Cieszy mnie to, bo miarą dobrych tekstów jest język dostosowany do odbiorcy. A tu odbiorcą są osoby z Zachodu, które zainteresowały się tym, jak pogłębić relacje z ludźmi czy jak poradzić sobie w świecie, jeśli "rozczarował Cię świat i otaczająca Cię rzeczywistość".

    

   Założenie książki jest niezwykle proste – skup się na tym, co w Tobie, uporządkuj to, a jak już Ci się to uda, to przestań o sobie myśleć, bo prawdziwe szczęście da Ci myślenie i działanie dla dobra innych. Przejście drogi od „ja” do „reszta świata” może trwać bardzo długo, nawet całe życie, ale dowiedziono na wielu przypadkach, że to działa. Tylko najpierw warto zrobić porządek z samym sobą. Spokojnie można rozpocząć od takiej własnie lektury i nie trzeba od razy przechodzić na buddyzm, a już tym bardziej zostawać mnichem. We wstępie autor zaznacza: „[...] Czy musisz przejść na buddyzm, aby czerpać przyjemność z lektury tej książki? Jasne, że nie. Wszelka mądrość zawarta w tym tekście stanowi owco nauk odebranych od moich nauczycieli oraz moich własnych prób i błędów. Buddyjska dharma, czyli nauczanie, nie powstała po to, abyśmy wszyscy wczytywali się dzisiaj w opasłe tomy trudnych do przyswojenia mądrości. Dharma powstała po to, abyśmy nią żyli. [...]”.

    

   Przychodzi Budda... to książka warta przeczytania – choć przyznam, że nie wiem, jak się kończy – mój egzemplarz ma dwie niezadrukowane rozkładówki w ostatnim rozdziale. Fantastyczne ćwiczenie cierpliwości i cnotliwej dyscypliny, gdy miałam ochotę wyrywać kartki i rzucać się po łóżku – teoria do zastosowania w praktyce od zaraz.

    

2. Opsychologii.pl - Porta i centrum praktyków psychologii Sabina Sadecka; 2016-08-17

   Niniejsza książka nie stawia buddyzmu na piedestale, dlatego też nie będziesz musiał zadzierać głowy. Zajmiemy się różnymi szczegółami Twojego życia i nauczymy się stosować w nim naukę buddyzmu. Ze wszystkim sobie poradzimy.
   fragment książki
   Teraźniejszość nie jest błędem. Teraźniejszość jest magią.
   j.w.
   Życie jest pełne cierpienia i możemy spędzić je całe próbując to cierpienie od siebie odegnać. Próby zaklinania rzeczywistości (cierpienia) zdarzają się każdemu, pewnie czytającym tę recenzję również. Definitywnie zdarzają się one piszącej do Was te słowa.
   Jak zatem próbujemy uniknąć cierpienia? Oto kilka popularnych sposobów, które przewijają się w moim gabinecie psychoteraputycznym (i – co tu dużo pisać – bywa że również i w mojej głowie):

   • Nadmiernie kontrolując siebie i próbując kontrolować ludzi wokół. Mylimy kontrolę z bezpieczeństwem, a bezpieczeństwo z brakiem cierpienia. Oczywiście to wszystko do czasu, gdy coś lub ktoś nie pokaże nam, że – jak mówi przysłowie: “kiedy chcesz rozśmieszyć pana boga, powiedz mu o swoich planach”;
   • Wycofując się z zagrażających nam rzeczy, nie angażując się w nowości (to oczywiście jedna z wersji punktu poprzedniego);
   • Zaprzeczając rzeczywistości – chyba sposób na unikanie cierpienia najsmutniejszy i najbardziej kosztowny –  zbudować sobie rusztowanie, które zasłoni nam wszystko co poza nim, a dodatkowo jeszcze pomylić to rusztowanie z fundamentami.
   • Uzależniając się – od substancji psychoaktywnych, innej osoby, pracy, bycia ciągle zajętymi…

   Lodro Rinzler w “Przychodzi Budda do baru”  proponuje, by nie próbować omijać cierpienia. Po pierwsze nasz wysiłek i tak pójdzie na marne, bo żyć bez cierpienia się po prostu nie da. Po drugie – walka z bólem tylko ten ostatni potęguje. Bardziej skuteczne może być przyjrzenie się mechanizmom uruchamiającym cierpienie i… zaakceptowanie ich. Cierpienie to bowiem tylko efekt uboczny naszego poczucia ja. Im zatem mniej się przywiążemy do tego, kim jesteśmy, tym łatwiej będzie nam cierpienie zaakceptować.
   Dla człowieka Zachodu buddyjskie nauki, zaproponowane przez Lodro Rinzlera, brzmią jak herezje. Zachód lubi “ja” i nie wyobraża sobie życia bez niego. Od kołyski uczy się nas, czym różnimy się od innych, co czyni nas jednostkami wyjątkowymi. Posiadanie “ja” wydaje nam się być gwarantem życiowego szczęścia. “Jestem kobietą, jestem psycholożką, jestem Polką, jestem…”. To takie komfortowe zamknąć siebie w szufladkach. Według psychologii buddyjskiej jest jednak zupełnie odwrotnie. Im mniej “ja” w nas samych, im też większe poczucie łączności z innymi, tym większy spokój i tym bliżej do nirwany.
   Nie wiem, czy buddyzm ma rację, od lat jednak staram się dać mu szansę. Zwłaszcza gdy prezentowany jest w takiej wersji jak w książce “Przychodzi Budda do baru”, czyli zupełnie świeckiej.
   Kilka lekcji z książki Lodro Rinzlera:

   • Najlepszym sposobem poradzenia sobie z najtrudniejszymi emocjami jest zanurzenie się w nich;
   • Kontemplacja własnej śmierci może nam pomóc przeżyć życie lepiej;
   • Oświecenie to nic innego jak codzienne rzeczy i sprawy jeszcze nieubarwione naszymi nadziejami i obawami;
   • Nadzieja – jako część składowa oczekiwania – jest przyczynkiem naszego cierpienia [stale to mielę w głowie i już sama nie wiem, co o tym myśleć, psychologia Zachodu tak umiłowała sobie przecież nadzieję];
   • Nie jestem na pewno tym, kim byłam 10 lat temu, to kim ja tak naprawdę jestem? [i tu też mam dysonans, bo przecież poczucie ciągłości istnienia ratuje nam często życie lub przynajmniej zdrowie psychiczne];
   • Mądrość nie przychodzi z zewnątrz, ona stale jest w nas i czeka na przebudzenie;
   • Buddysta też może pójść do baru :]

   Czytajcie Lodro! Czytajcie w ogóle. A potem zanieście wyczytane lekcje do Waszych żyć. Tego Wam wraz z końcem tej recenzji życzę.

3. Wysłownik Agnieszka

   Ja tu się rozpisuję o weganizmie, a tu dawno już przeczytana książka czeka na opisanie moich wrażeń z nią związanych.
   
   
   
   Empik - wbrew pozorom - spisał się i miałam książkę już następnego dnia po dodaniu wpisu. Od razu zabrałam się do czytania, bo poradnik reklamował się bardzo zachęcająco.
   
   
   
   "Jesteś uduchowiony (ale niekoniecznie religijny)?
   
   Rozczarował Cię świat i otaczająca Cię rzeczywistość?
   
   Chcesz pogłębić relacje z ludźmi w świecie pozafacebookowym?
   
   
   
   Jeśli chcesz czerpać z życia pełnymi garściami i szukasz dla siebie najlepszej drogi, ta książka będzie Twoim przewodnikiem po wyboistych ścieżkach. Poznaj proste techniki medytacyjne, by wykorzystać pełną moc swojego umysłu i ciała. Odkryj filozofię życiową, która otworzy Ci oczy na nowe, nieznane dotąd możliwości. Przeżywaj każdy dzień intensywnie i z niesłabnącą energią. Naucz się metod przejmowania pełnej kontroli nad własnym mikrokosmosem. Świat tylko czeka, byś ruszył śmiało przed siebie i odkrywał go kawałek po kawałku."
   
   
   
   Brzmi zachęcająco, prawda? Nie jestem specjalną zwolenniczką poradników, choć fakt, jeden na mnie wpłynął dawno temu w dużym stopniu ("Siedem nawyków skutecznego nastolatka", Covey), bo ta forma komunikacji z czytelnikiem kojarzy mi się przede wszystkim z radami, które nie działają na każdego i często są infantylne, przeważnie też powodują więcej frustracji niż oferują realną pomoc.
   
   
   
   Nie chcę mówić, że ta książka jest uniwersalna, bo chyba nie wszystko jest dla każdego, jedno trzeba przyznać - jest dla osób uduchowionych, ale niekoniecznie religijnych (bardzo trafny opis wyżej). Wiadomo, najbardziej zainteresowani nią będą praktykujący buddyści lub osoby chcące wcielić to w życie; sama w ten sposób trafiłam na tę pozycję. Myślę jednak, że powinien ją przeczytać każdy, kto chce osiągnąć w swoim życiu stabilizację duchową, a raczej - spokój wewnętrzny.
   
   
   
   Oczywiście, nie każdy zacznie od razu medytować czy podążać drogą dharmy, ale czy jest ktoś, kto nie chciałby nauczyć się panowania nad swoimi reakcjami, emocjami? Włączenie tak zwanego wewnętrznego przycisku STOP jest w dzisiejszych czasach trudne. Wszystko pędzi, więc pędzimy i my. Lodro chce nam pokazać, że nie musi tak wcale być, że to jest kwestia inwestycji we własny umysł, którym właściwie jesteśmy. 
   
   
   
   Jeśli chodzi o język, to jest on prosty, trafiający do czytelnika (gratulacje dla tłumacza!). Wszelkie kwestie buddyjskie są wyjaśnione tak, że każdy z odrobioną skupienia zrozumie nawet te dość złożone aspekty. Wydaje się czasem, że poradnik ten został napisany z myślą o nastolatkach; młodych ludziach, ale myślę, że porusza ona obszary znane nie tylko młodszym czytelnikom. 
   
   
   
   Z czystym sumieniem polecam tę książkę wszystkim, którzy chcą otworzyć swój umysł i serce na coś, co pozwoli im lepiej funkcjonować w dzisiejszym świecie.

4. Opętani Czytaniem Marta Mikołajczak-Kuhnert, 2014-04-28

   Tytuł książki Lodro Rinzlera wskazywać może na tematyczne powiązanie z buddyzmem, wymieniony w nim bowiem zostaje główny założyciel czy duchowy przewodnik tej filozofii. Z drugiej strony, widniejący na okładce podtytuł informuje nas nieco zagadkowo o przeznaczeniu owej publikacji, która stanowić ma swojego rodzaju pokoleniowy przewodnik po życiu. Sięgnąwszy po wspomnianą pozycję spodziewałam się kolejnego wprowadzenia do nauk lub czegoś na kształt krótkiego streszczenia podstawowej problematyki. Dodatkowo utwierdzał mnie w tym przekonaniu fakt, iż autor jest praktykiem medytacji i nauczycielem buddyzmu. Po całościowej lekturze tekstu Lodro Rinzlera mogę w sposób ogólny określić go mianem poradnika, poradnika z domieszką buddyzmu podanego w wersji nowoczesnej dla początkujących. Jak we wszystkich tego typu pozycjach, punkt wyjściowy stanowi założenie, iż współcześnie nie potrafimy żyć pełnią życia, co najczęściej budzi w nas frustrację i prowadzi do cierpienia. Jednakże, proste ćwiczenia, porady i nauki przedstawiane przez autora, mają według niego, zapewnić nam odnalezienie własnego kompasu moralnego oraz „godności serca”. Zaznacza on także w krótkim wprowadzeniu, że Przychodzi Budda do baru nie jest tradycyjną książką o medytacji, zaś czytelnicy mogą czerpać przyjemność z lektury nie będąc buddystami.
   
   Od pierwszego rozdziału wyraźnie zauważalny jest specyficzny język autora. Wcielając się w rolę kumpla-nauczyciela próbuje uwspółcześnić przekaz i dostosować go do wymagań przeciętnego odbiorcy. Podobny zabieg przekształcania tradycyjnej wiedzy w nowszą, bardziej zrozumiałą formę stosuje w swoich książkach lama Ole Nydahl, dzieje się to jednak w sposób mniej jaskrawy i nachalny. Nadmiar kolokwializmów, zdania-slogany i styl ziomka spod bloku sprawiają, jak sądzę wbrew intencjom nadawcy, że zainteresowanie treścią ustępuje irytacji i trudnościom w lekturze. A szkoda, gdyż autor zawiera w swojej książce wiele ważnych i ciekawych kwestii, takich jak samodoskonalenie się, pracę z emocjami, czy kreowanie wspólnej rzeczywistości, w której żyjemy.
   
   Autor świadomy tego, iż większość czytelników sięgających po jego książkę to najpewniej laicy, osoby chcące dopiero wkroczyć w świat buddyzmu, czy po prostu ludzie zainteresowani bogatą filozofią Dalekiego Wschodu, dopasowuje swój przekaz do tego rodzaju odbiorców. Dużo miejsca poświęca praktycznym ćwiczeniom, w tym niezwykle istotnej w buddyzmie technice medytacyjnej. Ciekawe i z całą pewnością pomocne dla zainteresowanych, okazać się mogą opisane krok po kroku sposoby radzenia sobie z negatywnymi emocjami. Lodro Rinzler kreśli przykładowe sporne sytuacje pojawiające się w życiu każdego z nas i przy pomocy wykreowanych przez siebie bohaterów, takich jak złośliwy kolega z prasy – Bogdan, ukazuje proste rozwiązania konfliktu.
   
   Na pochwałę zasługuje spójna i logicznie uporządkowana konstrukcja książki. Dobrze rozplanowana treść poszczególnych rozdziałów pozwala czytelnikowi na stopniowe poznawanie głównych założeń buddyzmu i nie wywołuje poczucia zagubienia. Jak zauważa we wstępie autor; książka ta powinna stanowić przede wszystkim przewodnik życiowy i mam wrażenie, że w tej kwestii zamysł twórcy jest równie konsekwentnie realizowany. Lodro Rinzler proponuje w pierwszej kolejności rozpoznanie własnej sytuacji i rozwinięcie świadomości nieograniczenia, następnie wskazuje na wpływ otoczenia i potrzebę harmonijnego współżycia. Porusza wszystkie najważniejsze tematy pojawiające się w życiu człowieka, takie jak: miłość i seks, rodzina, przyjaciele i inni ludzie, pieniądze, zdrowie, starość i śmierć. Podkreśla również niezwykle ważną rolę współczucia, cierpliwości i dyscypliny.
   
   Przychodzi Budda do baru to dobra pozycja dla osób, które rozczarowane wskazówkami współczesnej psychologii pragną odnaleźć własny przepis na szczęście lub poszukują odpowiedzi na pytanie, jak czerpać przyjemność z życia. Co szczególnie ważne, każdy z nas może skorzystać z filozofii liczącej sobie 2,5 tys. lat tradycji, gdyż wskazówki i mądrości, które w sobie zawiera, mają ponadczasowy i uniwersalny charakter. Jak podkreśla Lodro Rinzler nie trzeba być buddystą, aby skorzystać z jego poradnika.

5. swiatairi.blogspot.com Airi

   Oryginalnym tytułem pozycji „Przychodzi Budda do baru” jest: „The Buddha Walk sinto a Bar: A Guide to Life for a New Generation”. Jest to przystępnie napisana książka odwołująca się do buddyzmu szambali.
   
   „Przychodzi Budda do baru” składa się z czterech części poprzedzonych Podziękowaniem i Wprowadzeniem. Na końcu zaś znaleźć można Dodatkowe materiały. Tytuły poszczególnych części to:
   - Przede wszystkim weź się w garść
   - Jak uratować świat
   - Rozluźnianie się w przestrzeni
   - Relaks w magii.
   
   W tych częściach nawiązuje się do „czterech mitycznych i niemitycznych zwierząt”, a mianowicie są to tygrys, lew śnieżny, garuda czyli pół ptak, pół człowiek a także smok.
   
   Odnaleźć tu można również różne informacje odnoszące się do medytacji oraz tego że dzięki niej można lepiej poznać samego siebie a także o medytacji śamatha.
   
   Myślę, że ciekawie skonstruowano tytuł tej pozycji a także fajnie on w pewien sposób łączy się z zastosowanym projektem okładki. Treść publikacji zaś prezentowana jest w zabawny sposób, można odnaleźć tu chociażby stwierdzenia odnoszące się do Siddharha Gautamy jako do „Sida”. Zastanawiają również niektóre stwierdzenia, które niby można odnaleźć chociażby w słowniku ale są raczej dość mało spotykane np. wysforować. Co może chwilowo wybić z rytmu i skupić uwagę na jednym słowie a nie na całym sensie. Ogólnie jednak publikacja jest łatwa i dość przyjemna w odbiorze.
   
   Za swego rodzaju „dodatki” można uznać załączane tu różne cytaty a także znaleźć tu możemy ćwiczenie na pracę z emocjami.
   
   Chwilami książka ta powodowała, że przypominał mi się „Podręcznik wojownika światła” Paula Coelho. I się obawiałam, że za chwilę zamiast stwierdzenia ‘wojownik’ ujrzę ‘wojownik światła’. Tak się jednak nie stało. A takie moje odczucie zostało tylko w sferze moich ogólnych skojarzeń.
   
   „Przychodzi Budda do baru” jest dość ciekawą pozycją, dość nazwijmy ją ‘luźną’ i łatwą w odbiorze. Prezentowane treści jakby pozostają takie jakieś ‘lekkie’. Co może stać się zarazem dużym plusem dla niej jak również stać się podstawą do prezentowania różnych negatywnych opinii.
   
   Osobiście znalazłam tu kilka ciekawych dla siebie informacji. Myślę, że dla osób poszukujących jakiś wskazówek jak mogą zmienić swoje życie może stać się ona wstępem do dalszych poszukiwań czy to w sprawie medytacji czy samego buddyzmu ale i jeszcze na inne tematy.
   
   P.S. spodobał mi się prezentowany tu cytat, którego autorem ma być sam Budda „Chodźcie i przekonajcie się sami” :)

6. dojrzalakobieta.pl 2014-02-13

   Poszukiwanie własnej drogi życiowej jest procesem trudnym i nieraz długotrwałym. Nie każdy ma to szczęście, że obiera ją już we wczesnej młodości. Czasami potrzeba czasu i doświadczenia aby dowiedzieć się, jak chcemy żyć.
   
   Książkę “Przychodzi Budda do baru. Pokoleniowy przewodnik życiowy.” nazwać można poradnikiem o życiu. Pokazuje jak być sobą, jak rozwijać się duchowo i w jaki sposób można osiągnąć wewnętrzny spokój. Autor za pomocą humorystycznego języka daje wskazówki, które pomogą wzmocnić ciało i przede wszystkim umysł.
   
   Lodro Rinzler jest praktykiem medytacji i nauczycielem buddyzmu szambali. W ostatnich latach prowadził na terenie USA liczne warsztaty dotyczące medytacji. Teksty autora regularnie publikowane są na łamach “Huffington Post” oraz “Independence Project”.

7. niedzielnatworczosc.blogspot.com Joanna Niedziela, 2014-02-12

   Czasem przychodzi taki moment w życiu, gdy czujemy, że czegoś nam brakuje. Niby mamy wszystko: dobrą pracę, ciekawy kierunek studiów, dużo znajomych, szalone imprezy, wspaniały dom, ale mimo tego jesteśmy nieszczęśliwi. Otaczająca nas rzeczywistość przestaje spełniać nasze oczekiwania. Nigdy też nie byliśmy religijny, chyba, że za boga możemy uznać Internet oraz Facebooka. Brakuje nam jakiegoś niepoznanego dotąd wymiaru egzystencji. Jeśli czujesz, że choć trochę utożsamiasz się z powyższym opisem, sięgnij po książkę Lodro Rinzlera Przychodzi Budda do baru. Pokoleniowy przewodnik życiowy.
   
   
   Autor zakłada, że jesteśmy ludźmi, którzy lubią się zabawić, wypić piwo czy uprawiać seks – z tego powodu książka zaadresowana jest do wszystkich, którzy chcą zgłębić swoją duchowość niekoniecznie przechodząc od razu na buddyzm. Jest to swego rodzaju przewodnik po wyboistej drodze naszego życia i otaczającej nas rzeczywistości. Rinzler przybliża nam filozofię buddyzmu oraz krok po kroku przedstawia różne techniki medytacji. Pomaga nam otworzyć rozum i serce. Dzięki codziennej praktyce opisanych ćwiczeń dostrzeżemy siłę naszego umysłu i staniemy się obecni oraz bardziej świadomi. Przez to nasze życie nabierze sensu, ponieważ będziemy z ciekawością i uważnością przeżywać każdą jego chwilę. Poczujemy się zrelaksowani, a także otwarci na innych ludzi. Nasz umysł targany silnymi emocjami niczym sztorm, zamieni się w niezmąconą ruchem taflę jeziora.
   
   Kultura wschodu od zawsze mnie fascynowała. Dzięki książce Przychodzi Budda do baru, która jest napisania w sposób przystępny oraz skierowany bezpośrednio do odbiorcy z młodego pokolenia, odkrywanie filozofii buddyzmu staje się przyjemnością. Możemy podejść do niej na poważnie i zacząć praktykować medytację, a także jako do przewodnika po nieznanych nam dotąd terenach, odkrywanych z wielką ciekawością. To, co zrobimy ze zdobytą wiedzą zależy tylko od nas. Myślę jednak, że nawet dziesięć minut ćwiczeń codziennej uważności i obecności poprzez medytację pozwoli nam na zmniejszenie stresu w naszym zabieganym życiu. Naprawdę warto przeczytać tę książkę i przyjrzeć się duchowości z przymrużeniem oka. Czas w końcu zacząć żyć!

więcej recenzji

ukryj recenzje