100happydays, czyli jak się robi szczęście w 100 dni (ebook)(audiobook)(audiobook)

Recenzje (11)

1. odkrywczamama.blogspot.com

   Rok przed narodzeniem się pierwszego dziecka jest dla pary najszczęśliwszy- do takich przesłanek doszli naukowcy. Wielu z nas twierdzi jednak, że najszczęśliwszym okresem życia jest beztroskie dzieciństwo.A ja tam uważam, że najwięcej szczęścia i radości dają mi najbliżsi. A Wy kiedy czujecie się szczęśliwi?
   
   Są jednak okresy w życiu, kiedy jest źle. Albo kiedy jest ok, ale my sami czujemy się beznadziejnie. Nie dosyć, że nic nam się nie chce, to jeszcze wydaje nam się, że cały świat obrócił się przeciwko nam. Jesteśmy pechowcami, nieudacznikami, leniuchami, bankrutami, grubasami i posiadaczami najgorszych cech ludzkości. I nie ma się czego się dziwić, że wówczas nic nam się nie udaje. Ale przecież każdy ma prawo do gorszych dni. Byle nie było ich za dużo...
   
   Czy łatwo jest samemu się pocieszyć, kopnąć się w tyłek, zmotywować? Nie, nie jest to łatwe. Mnie najlepiej podnoszą na duchu spotkania z ludźmi, lecz kontakt z niektórymi może dołować jeszcze bardziej. Co więc robić?
   
   Sięgnęłam po książkę "100 happydays", bo zima już mi się dłuży, ostatnio śpię po 4 godziny na dobę i zaczynam mieć doła, wątpić w siebie i swoją przyszłość. I choć mam ambitne plany i Bliskich obok siebie, jakoś nie mam na nic ochoty i siły...
   
   Zatem, jak zrobić szczęście w 100 dni? Mateusz Grzesiak- znany międzynarodowy coach i psycholog podpowiada, by każdy dzień poświęcić na realizację jednego zadania, które podniesie nasze poczucie szczęścia. Choć szczęście to pojęcie subiektywne, receptę na nią próbują znaleźć filozofowie od zarania dziejów, każdego napawa radością coś innego, wykonując ćwiczenia Autora z refleksją i świadomością, rzeczywiście można poczuć się lepiej.
   
   Jest to zdecydowanie książka nie "na raz", lecz wymagająca powrotów. A to dlatego, że po 1.- potrzebujemy tytułowych 100 dni, czyli 100 razy musimy po nią sięgnąć; a po 2.- w różnych fazach życia, nasze potrzeby, dążenia, wartości są różne i to co nie cieszyło mnie 5 lat temu, może przynosić mi frajdę dzisiaj.
   
   "100 happydays" to swego rodzaju pamiętnik z podróży Mateusza Gszesiaka. Ale nie tylko chodzi tutaj o podróże geograficzne, ale i te w głąb siebie...
   
   Muszę Wam się do czegoś przyznać... Mniej więcej do połowy książki uważałam, że jej Autor jest pyszałkowaty, co zaczynało mnie drażnić. Ponieważ nigdy wcześniej o nim nie słyszałam, nie czytałam, nie oglądałam jego licznych filmików, postanowiłam przejrzeć strony internetowe o jego osobie. Po obejrzeniu kilku wywiadów oraz motywacyjnych filmów, polubiłam Grzesiaka na tyle, że uważam go za fajnego, zwykłego faceta, który do czegoś doszedł i chce się tym podzielić z innymi. Chętnie wybrałabym się też na jego wykład- trening. Kolejny dowód na to, jak szybko można zmienić swój pogląd ;)
   
   Wracając jednak do poczucia szczęścia. Czy warto się nad nim zastanawiać? Jak jest ok, to po coś zmieniać? Zawsze warto! Warto pracować na sobą, ulepszać swoje życie, uszczęśliwiać siebie i innych i doświadczać nowego! I jak to trafnie podkreślił Autor: dostrzegać "wyjątkowość w normalności i normalność w wyjątkowości".

2. mojtajemniczyswiat.blogspot.com Aga H; 2016-02-15

   Czy da się zrobić szczęście w sto dni? Owszem. A jak? Odpowiedź na to pytanie zna Mateusz Grzesiak. Psycholodzy mówią, iż trzeba 3 miesięcy, aby coś weszło nam w nawyk. Dobrym nawykiem jest bycie szczęśliwym, bo chyba, każdy człowiek do tego dąży.
   Jak możemy dowiedzieć się we wstępie książki idea 100happydays, to pomysł Ukraińca zamieszkującego w Szwajcarii. Gdy popadł w głęboką depresję, zaproponowano mu ćwiczenie, aby przez 100 dni, każdego dnia znalazł coś co go uszczęśliwia. Jako dowód swojej pracy zamieszczał on zdjęcia tego co go uszczęśliwiało. Jego pomysł stał się to akcją globalną, którą podejmują ludzie na całym świecie. Możesz do nich dołączyć i Ty
   
   Matusz Grzesiak podjął wyzwanie i przez 100 dni szukał tego co go uszczęśliwia. Książka jest podzielona na swoistego rodzaju rozdziały, a jest ich tak jak dni sto. Każdego dnia Matusz opisuje co go uszczęśliwia, bądź jakie wydarzenia przypominają mu o istnieniu szczęścia w jego życiu. Niektóre opatrzone są zdjęciami. Przez sto dni towarzyszymy mu będąc na wakacjach z rodziną, w pracy, czy podczas porwania w Brazylii. Pokazuje nam świat ze swojej perspektywy i skłania do refleksji nad pewnymi zagadnieniami. Widzimy go jako ojca, męża, pracodawcę, nauczyciela, ale przede wszystkim jako Matusza Grzesiaka. Książka jest pełna pozytywnej energii i niesie za sobą przesłanie i wiele nauki, którą powinno się wprowadzić w życie. Polecam ją szczególnie osobą, które przeżywają kryzys, nie wiedzą co robić ze swoim życiem, szukają drogi. Być może będzie to najlepsze co możecie zrobić dla siebie. Dzięki Matuszowi i tej książce przypomniałam sobie czemu chciałam uczyć, czemu chcę być nauczycielką, skąd czerpałam kiedyś radość życia. Pomogła mi sie odnaleźć i przypomnieć sobie czym jest i jak buduje się szczęście.
   
   Książka jest pięknie wydana. W twardej oprawie, z przejrzystą czcionką, bardzo przyjemnie się ja czyta, zważywszy na lekkość pióra Mateusza. Jak już wspomniałam, książka podzielona jest na 100 rozdziałów, czyli na poszczególne dni. Formą przypomina pamiętnik. Po każdym rozdziale, mamy ćwiczenia. Forma jest bardzo ciekawa, przejrzysta i łatwa w odbiorze. Zachęcam do przeczytania, motywowania się i podjęcia wyzwania 100happydays :)

3. Evv-vie.blogspot.com Ev vie; 2015-09-30

   100 Happydays, czyli jak się robi szczęście w 100 dni, to książka stworzona przez Mateusza Grzesiaka, który jest coachem oraz psychologiem, dlatego na co dzień pomaga ludziom przezwyciężać siebie oraz własne problemy. 

   Książka ma formę pamiętnika, w której autor opisuje swoje osobiste doświadczenia nabyte podczas wielu podróży – ma ona sto rozdziałów, dokładnie tyle ile dni. Każdy dzień przeznaczony jest na przemyślenie innego tematu oraz zagadnienia, wszystko wzbogacone jest zdjęciami, które uchwyciły piękno chwili.

    

   Autor opowiada o swoim życiu i pokazuje na własnym przykładzie, jak warto doceniać nawet najmniejsze, szczęśliwe chwile i wszelkie małe rzeczy, ponieważ tylko takie nastawienie do życia pomaga człowiekowi osiągnąć samorealizację. 

    

   Autor sporo miejsca poświęca szczęściu i próbuje je definować na różne sposoby, tak aby odnieść sytuacje ze swojego życia do problemów i wątpliwości czytelników książki. Podoba mi się jego szczerość a także prostota przekazu zawarta w książce. Polecam dla każdego:)

4. Magazyn SENS Agnieszka Gortatowicz; 10/2015

   Dziennik z podróży, której skutkiem ubocznym było szczęście. Jeszcze więcej szczęścia, bo coach Mateusz Grzesiak już byl szczęśliwy, ale zrobił się jeszcze bardziej. Uruchomi! swój wewnętrzny zoom i przeszukał świat pod kątem rzeczy, z których można się cieszyć. Zgapił pomysł od Dmitry'ego Golbnichy'ego. Ten mieszkający w Szwajcarii Ukrainiec miał depresję - a przynajmniej tak sądził. Jego przyjaciele z kolei uważali, że Dmitry ma mnóstwo powodów, by czuć się OK, musi się tylko rozejrzeć. No więc się rozejrzał, założył profil na Instagramie, gdzie codziennie publikował zdjęcie jednej rzeczy, która uczyniła go szczęśliwym. Poczuł się lepiej, a z jego pomysłu skorzystali inni. Tysiące internautów podjęło wyzwanie i przez 100 dni opisywało swoje szczęśliwe momenty. Jedną z tych osób był Grzesiak, który swoje 100 szczęśliwych momentów opublikował w książce, a do każdego zaproponował ćwiczenie.

5. Magazyn Przestrzeń Joanna Niedziela

   Sto dni szczęścia
   
   Czym jest szczęście? To dość trudne pytanie, ponieważ dobrostan jest odczuciem subiektywnym. Składa się na niego wiele czynników, takich jak aspekt fizyczny, psychiczny i społeczny. Jedna z teorii psychologii pozytywnej skupia się na warstwach szczęścia, wyróżniając najbardziej wewnętrzną wolę życia, ogólne subiektywne poczucie dobrostanu i zadowolenie z poszczególnych dziedzin egzystencji. Co nam jednak po teorii, jak w praktyce czujemy się nieszczęśliwi? Niezadowolony ze swojego życia Ukrainiec Dmitry Golubnichy zapoczątkował w Internecie trend zwany #100happydays. Jest to wyzwanie, aby przez kolejne sto dni, dzielić się codziennie w mediach społecznościowych przynajmniej jedną rzeczą, jaka sprawiła nam radość. Tej próby podjął się także Mateusz Grzesiak – znany coach, psycholog, trener i nauczyciel. Poszło mu tak dobrze, że wydał nawet książkę.
   
   100happydays czyli jak się robi szczęście w 100 dni jest osobistym świadectwem Mateusza Grzesiaka, który dzieli się swoimi osobistymi doświadczeniami i pokazuje, że szczęście jest kwestią wyboru i punktu widzenia. Książka składa się ze 100 rozdziałów, a każdy z nich stanowi relację z konkretnego dnia. Mateusz Grzesiak nie pozostawia nas jednak z samymi opisami swojego życia. Każdy rozdział zakończony jest rozwojowymi ćwiczeniami, nadającymi książce wartość merytoryczną.
   
   Książka 100happydays czyli jak się robi szczęście w 100 dni jest nietypową pozycją. Na pierwszy rzut oko czytanie o czyimś szczęściu przez sto rozdziałów może wydać się nużące. Lektura pozwala jednak spojrzeć na codzienne zdarzenia z zupełnie innej perspektywy. Jak pisze sam Grzesiak – pozwala na zobaczenie wyjątkowości w normalności. Podejmiesz wyzwanie #100happydays?

6. dlaLejdis.pl Agnieszka Krakowiak

   Każdy z nas może być szczęśliwy, trzeba tylko chcieć to szczęście odnaleźć.
   
   Autor książki Mateusz Grzesiak pokazuje nam jak w sto dni możemy stać się szczęśliwymi ludźmi. Musimy tylko nauczyć się cieszyć z codzienności, tego wszystkiego co spotyka nas każdego dnia. Często są to bardzo błahe rzeczy.
   
   „100 happydays, czyli jak się robi szczęście w 100 dni” składa się z opisu stu dni, podczas których mamy „nauczyć się” szczęścia. Codziennie odkrywamy inny rodzaj zadowolenia i dostajemy  ćwiczenie do zrealizowania, żeby taki stan i nam się udało osiągnąć.
   
   Szczęściem może być: pomaganie innym, małżeństwo, miłość dziecka czy zwiedzanie innych krajów. Radością, która uskrzydla człowieka jest realizowanie pasji, które mogą stać się sposobem na życie. Szczęściu musimy sprzyjać i nic nie może nas ograniczać w dążeniu do niego.  Spotka ono każdego kto w nie wierzy i uszczęśliwi go.
   
   100 happydays, czyli jak się robi szczęście w 100 dni – Mateusza Grzesiaka jest pozycją jedyną w swoim rodzaju, rzadko zdarza się, że ktoś nas uczy jak być szczęśliwym, jednocześnie opowiadając o swojej podróży po Brazylii, Urugwaju czy Argentynie. Uczymy się jak czerpać radość z życia i jednocześnie poznajemy ciekawe zakątki świata.
   
   Warto przeczytać tą książkę szczególnie, gdy dopada nas chandra czy przestajemy wierzyć w siebie. Poradnik na pewno pomoże nam znowu ujrzeć wszystko w pozytywnych barwach.
   
   Autor książki należy do najpopularniejszych i najskuteczniejszych w kraju trenerów rozwoju osobistego.

7. Lubimy Czytać Natalia

   Grzesiaka miałam okazję poznać już wcześniej, trafiłam na jego profil przez film o nauce języków i zafascynowana zawartością fanpejdża zostałam na dłużej. Dziś, będąc po lekturze "100 happy days, czyli jak się robi szczęście w 100 dni" dziękuję losowi za taki bieg wydarzeń, a ta książka to dopiero początek.
   
   Tak się zdarzyło, że sięgnęłam po ten tytuł będąc w odpowiednim momencie swojego życia. Wciąż odrobinę niepewna paru kwestii, wciąż pełna obaw i lęków, ale z wizją, potencjałem i ogromnymi chęciami. Zanurzyłam się w to, co autor chce swym czytelnikom przekazać i od pierwszej strony przepadłam. Bo, wiecie, to niby nic takiego, każdego dnia zapisać jedną rzecz, która sprawiła nam radość. Ale zrobić to tak, by mogło być wartością dla innych, swą prywatność przekształcić w naukę, to jednak jest kawał dobrej roboty. Dodatkowo, każdy dzień zawiera ćwiczenie rozwojowe adekwatne do poprzedzającej je zawartości strony.
   
   Chyba nie czytałam tej książki tak, jak należy. Nie stu dni na jej lekturę-nie byłabym w stanie. I tak ograniczałam się do parunastu stron dziennie, by nie skończyć jej zbyt szybko, chcąc chłonąć płynący z niej przekaz. I owszem, czuję niedosyt, bo w "100 happy days" Grzesiak serwuje nam jedynie strzępki swej filozofii i doświadczenia, które zdobywał przez lata, stając się najsłynniejszym coachem w Polsce(i nie tylko). Zainspirowana, rozpoczęłam własną przygodę 100 dni szczęścia, dokumentując ją na blogu. Założyłam też zeszyt rozwojowy, który poświęcę na pominięte wcześniej ćwiczenia.
   
   A przede wszystkim, jak już wspomniałam-to dopiero początek. Ten tytuł nie zaspokoił mojej wiedzy(i obym nigdy nie poczuła się w pełni zaspokojona w tej kwestii :))w zakresie tworzenia lepszej, najlepszej wersji siebie, metod nauki i innych problemów z zakresu psychologii, którymi zajmuje się autor.
   Co więc dała mi lektura? Przede wszystkim impuls do działania, tworzenia i kreowania. Swojej przyszłości, teraźniejszości, a nawet przeszłości. Dała napęd do dalszych zmian, do permanentnego semper in altum, do świadomego przeżywania i kreowania tego, co jest.
   Mam marzenia, które są czymś więcej-to moje cele. Cele, które uda mi się osiągnąć, korzystając z danych mi zasobów i sugerując się nauką płynącą z doświadczenia tego świetnego faceta.

8. http://kobiecymotywator.pl/ Paulina

   Matuesz Grzesiak to postać, która w Polsce ma swoich wielkich zwolenników jak i zagorzałych przeciwników. Jedni uważają, ża zarabia na ludzkich marzeniach, inni że do tych marzeń prowokuje i umiejętnie mobilizuje do ich realizacji. Swoją drogą co złego jest w zarabianiu na cudzych marzeniach, jeśli faktycznie mobilizuje się do ich spełniania ? Przyznaję się… należę do drugiej grupy, ale recenzja będzie trochę przerwotna – napisana z perspektywy osoby, która „nie trawi Grzesiaka” ;)
   
   Przypuśćmy, że przed chwilą książkę „100 happydays, czyli jak się robi szczęście w 100 dni.” kupiła Pani X, za namową syna. Przystępuje do czytania i pierwsze co jej się nie podoba, to fakt, że autor dedykuje książkę brazylijskim porywaczom:
   
   „Książkę dedykuję brazylijskim napastnikom, którzy uprowadzili mnie w Sao Paulo dnia 89. Gdybyście byli szczęśliwi, nigdy byście tego nie zrobili. A ponieważ ja szczęśliwy jestem, wybaczam Wam.” – „pewnie to jedna wielka ściema, napisał tak tylko po to, aby wzbudzić sensację, nie wierzę w to całe porwanie – pomyślała Pani X, mimo to wertując kolejne strony.
   
   Dalej dowiaduje się, że 100 happydays, a więc codzienne dodawanie na portalu społecznościowym postów pokazujących, co danego dnia uczyniło Cię szczęśliwym, to nie pomysł Grzesiaka, a pewnego Ukraińca – „czyli Grzesiak żeruje na cudzych pomysłach, a to dobre… „
   
   W ciągu dalszej lektury Pani X będzie nastwaiona krytycznie do fragmentów, w których Mateusz opisuje jak dobrze mieć pieniądze i być obywatelem świata (Pani X broń Boże nie chce zarabiać na tym co robi, a już na pewno nie chciałaby podóżować po całym świecie… czy aby na pewno ? A może po porstu krytykuje tych, którzy mają taką możliwość, bo sama uznaje wszystkich ludzi zarabiających więcej niż średnią krajową za oszustów i złodziei. Nie przekonuje jej również fakt, że Matuesz podróżował równiez wtedy, gdy pieniedzy nie miał).
   
   Czytelniczka poddaje w wątpliwość sielankowy klimat w jakim utrzymana jest książka – szczególnie fragmenty, które dotyczą bezposrednio życia rodzinnego, a także pracy Matuesza. A może te fragmenty irytują ją dlatego, że sama nie wierzy w to, że podobne życie można mieć. Nie przekonują jej akapity, w których coach pokazuje trudne momenty swojego życia, chorobę, nie zawsze dobre relacje z ojcem, brak środków na wynajęcie sali, w której mółby prowadzić zajęcia – zanim stał się tym słynym Grzesiakiem.
   
   Pani X nie może znieśc faktu, że Mateusz przedstawia Polaków jako nieufnych, mających poczucie gorszości i bycia podrzędnym w stosunku do narodów zachodnich, jako mało życzliwyych i podejrzliwych w stosunku do obcych, z pesymizmem patrzących na większość spraw, jako tych, którzy odbierają sobie prawo do własnego potencjału co krok powątpiewając bezzasadnie w swoje możliwości, jako pełnych hejtu, nienawiści, zazdrosnych i nazywajacych ludzi, którzy popeniają błędy debilami.
   
   Wtem Pani X zatrzymuje się na moment, po czym dociera do niej, że w tych słowach jest trochę prawdy, a może nawet boląca prawda i że czyta właśnie o sobie… bo czym innym jest to, co robiła od pierwszych stron książki jak nie hejtem.
   
   Pani X to tylko zmyślona przeze mnie postać, ale jej myśli są dość przewidywalne, dlatego z taką łatwością przyszło mi ją stworzyć. I oby jak najwięcej Pań i Panów X sięgnęło po książkę Mateusza Grzesiaka. Być może coś drgnie, być może coś się zmieni w myśleniu nieufnych, przesiąkniętych zazdrością i powątpiewaniem Polaków.
   
   Książkę polecam szczególnie osobom, które spodziewają sie po tej pozycji ukazania nowego spojrzenia na różne aspekty życia. Polecam wszystkim, którzy w literaturze coachingowej do jakiej  można bez watpienia zaliczyć „100 happydays ” M. Grzesiaka  szukają powiewu świeżego powietrza – inspiracji do zmian.  

9. moznaprzeczytac.pl MN

   Jeszcze nigdy w dziejach człowieka nie panował klimat bardziej sprzyjający rozprzestrzenianiu się rozmaitych trendów i mód. A w największym stopniu odpowiedzialne są za to z pewnością media społecznościowe, dzięki którym cały świat może niemal w ułamku sekundy pokochać lub znienawidzić – coś, kogoś, ideę… (z psychologicznego punktu widzenia, sam przedmiot staje się mniej istotny). Chociaż owe trendy i mody bywają różne – pozytywne i destrukcyjne – tym razem będzie bez malkontenctwa. Bo niedawno dowiedziałam się o idei „100 happydays”, która przerodziła się niemalże w światową akcję społeczną, a którą popieram całym sercem. I w kontekście której narzekanie i krytykowanie po prostu nie przystoi. Wyobraźcie sobie – to prawie tak, jakby nagle setki, tysiące, dziesiątki tysięcy ludzi na całym świecie (a może więcej) jednocześnie praktykowało psychologię pozytywną! Lub (jak pisze Mateusz Grzesiak, autor recenzowanej pozycji) – ćwiczyli pewien mięsień… mięsień szczęścia! A Ty, czy podejmiesz wyzwanie „100 happydays”? Czy potrafisz być szczęśliwy 100 dni z rzędu?
   Ale na czym to wyzwanie właściwie polega? Jak czytamy we wstępie do książki pt.: „100 happydays, czyli jak się robi szczęście w 100 dni”, cała ta akcja zaczęła się od pewnego Ukraińca mieszkającego w Szwajcarii. Kiedy mężczyzna poczuł się nieszczęśliwy i zaczął doświadczać depresji, jego przyjaciele zaproponowali mu pewne ćwiczenie. Polegało ono na tym, by każdego dnia koncentrował się na tym, co go uszczęśliwia, a na dowód wykonania zadania, opublikował w Internecie zdjęcie (tej rzeczy lub aktywności). Przesłanie brzmiało: masz wiele powodów do radości i szczęścia, tylko ich nie dostrzegasz. Zmień to! Świadomie zacznij się koncentrować na tym, co już masz, zauważ to i doceń.
   Jedną z osób, która się wyzwania „100 happydays” podjęła, był Mateusz Grzesiak, określający się mianem „międzynarodowego nauczyciela, psychologa, coacha i trenera”. Myślę, że jego „kontrowersyjnej” osoby przedstawiać nie trzeba. Grzesiak – jak sam pisze w wstępie – chciał, aby to zadanie niosło wartość użyteczną dla innych, dlatego zdecydował się na poszerzenie formuły wyzwania. W trakcie tych 100 dni nie tylko publikował zdjęcia na swoim profilu Facebookowym, ale tworzył rozbudowany wpis, a do każdego dodawał ćwiczenie. Owocem tego osobistego procesu jest książka, którą właśnie przeczytałam, ósma w jego dorobku.
   Pozycja „100 happydays, czyli jak się robi szczęście w 100 dni” skonstruowana została w formie dziennika-pamiętnika. Po krótkim wstępie, Czytelnik znajdzie w niej dokładnie 100 wpisów, opatrzonych numerem, bez dat. Niektórym z nich towarzyszy zdjęcie (zazwyczaj prywatne), a każdy kończy się krótkim ćwiczeniem (coachingowym). Wpisy mają różny charakter, ale zazwyczaj stanowią osobistą refleksję autora i odnoszą się do jego wartości i stylu życia (m.in. – charakteru pracy, podróży, nauki różnych umiejętności, życia rodzinnego itd.). Co mnie zaskoczyło, szczególne miejsce w tej książce zajmuje kwestia narodowości, ponadnarodowości i polskości, a światowe obycie autora pozwala z innej perspektywy spojrzeć na wiele związanych z tym aspektów.
   Po książkę „100 happydays, czyli…” sięgnęłam z ciekawości i dla inspiracji. Do końca nie wiedziałam, czego się spodziewać – czy treści osobistych, czy też bardziej uniwersalnych mini-lekcji motywacyjnych. Tak jak przypuszczałam – autor starał się jednocześnie zrealizować dwa (a nawet trzy) cele – dzielić swoim przesłaniem, budować swój wizerunek (a może raczej – podtrzymywać), a także – umiejętnie odsyłać do swoich pozostałych produktów, czyli sprzedawać. Chociaż przekaz Grzesiaka bywa niewątpliwie inspirujący i motywujący, często raził mnie jego charakterystyczny styl – znajdujący się na cienkiej granicy pomiędzy ogromną pewnością siebie a arogancją i pychą. A to nie pozwoliło mi, niestety, do końca skoncentrować się na samym przekazie i ocenić jego autentycznej wartości. Tym bardziej, że trudno poddać krytycznej ocenie tak osobistą treść – bo według jakich kryteriów? Jedynym, według mnie akceptowalnym kryterium oceny w tym przypadku, jest kryterium wartości (użyteczności) dla innych – do którego odwołuje się zresztą autor we wstępie. Tymczasem, według mnie, poszczególne wpisy i proponowane ćwiczenia mają różną wartość merytoryczną – od inspirujących mini-mów motywacyjnych i zadań coachingowych pogłębiających wgląd i samoświadomość do… niewiele wnoszących, podbudowujących ego (raczej autora…) rad.
   Uważam, że książkę „100 happydays…” należy polecić przede wszystkim fanom Mateusza Grzesiaka, szczególnie tym, którzy chcą poznać jego bardziej prywatne oblicze – np. relacji z najbliższą rodziną. Jestem przekonana, że dla osób, którym jego styl odpowiada, recenzowana publikacja będzie inspirującą lekturą, czy też świetnym prezentem.
   Podsumowując, pozycję „100 happydays…” trudno mi jednoznacznie ocenić; polecić bądź odradzić, ponieważ do grona fanów i wielbicieli Mateusza Grzesiaka się nie zaliczam, a jego prywatne życie nie leży w obszarze moich zainteresowań. Chociaż wyniosłam z niej garść inspiracji (np. do tego, by więcej myśleć w kategoriach biznesowych) i ćwiczeń, moje odczucia pozostają bardzo mieszane (czy książka ta jest warta swojej ceny?).
   Z całą pewnością zgadzam się jednak z przesłaniem poniższych słów autora:
   „Zauważyłem, że gdy mam plan i kolejny post z serii do napisania, to szukam okazji do szczęścia. A kiedy szukam szczęścia, to je osiągam. Szczęście się nie przydarza – jest wynikiem świadomego filtrowania rzeczywistości i na pewno dzięki temu, że opisywałem te wszystkie dni, więcej go dostrzegałem. Szczęście się planuje” (s. 300).

10. Monika Matura

    Poszukiwanie szczęścia przez człowieka jest starsze od filozofii, choć to jej zwykło przypisywać się rozmyślania nad nim. Teraz tego tematu podjął się polski psycholog i coach – Mateusz Grzesiak w swojej najnowszej książce „100 happydays, czyli jak się robi szczęście w 100 dni”.
    
    Każdy kto nieco dłużej zajmuje się rozwojem osobistym, prędzej czy później natknie się na Mateusza Grzesiaka. Czy to za sprawą jego książek, szkoleń czy coraz częstych wizyt w telewizji. Najnowsza publikacja jest efektem podjęcia się przez niego internetowego wyzwania 100happydyas. Owy trend polega na dokumentowaniu przez 100 dni rzeczy, zdjęć osób czy czegokolwiek, co w danym dniu uczyniło nas szczęśliwymi i umieszczeniu tego w serwisie społecznościowym lub na stronie internetowej. Tak właśnie było w przypadku trenera, który udostępniał zdjęcia na swoim portalu społecznościowym, a następnie wydał je jako książkę.
    
    Książka zamiast rozdziałów została podzielona na dni, każdy z nich opatrzony został zdaniem-tytułem w którym autor zawiera to, co w danym dniu sprawiło mu radość. Całość składa się na wycinek z życia trenera, dzięki któremu lepiej poznajemy nie tylko jego przekonania ale i sposób w jaki żyje oraz to, jakim jest człowiekiem. Każdy z krótkich rozdziałów podsumowany został ćwiczeniami, które pomogą wprowadzić zmiany do naszego życia, a także oczyścić umysł oraz nabrać pozytywnych nawyków myślowych.
    
    Sam koncept zapisu stu dni, jest dość ciekawy. Inspirację do napisania każdej książki stanowi życie, ale ta jest wyjątkowa pod tym względem. Autor pokazuje, że wszystko może stanowić okazję do refleksji, a każda chwila może być wyjątkowa, nawet jeśli wydaje się zwyczajna. Tekst został wzbogacony o zdjęcia oraz linki do materiałów wideo czy strony internetowej. Nawet jeśli niektórzy postrzegają te zabiegi, jako sposób autoreklamy, to co w tym złego, jeśli autor rzeczywiście robi to co lubi? A przecież również do tego zachęca nas ta książka. 
    
    „100 happydays” nie jest standardowym poradnikiem. Podana w sposób syntetyczny wiedza oraz zarys dni mogłyby stanowić mini-autobiografię Mateusza Grzesiaka.  Podchodziłam do tej pozycji z miejsca osoby dość sceptycznie nastawionej, ale z otwartym umysłem. I zostałam pozytywnie zaskoczona. Chętnie wrócę jeszcze do wybranych dni, aby uświadomić sobie, że szczęście to tak naprawdę sposób postrzegania.

11. swiatairi.blogspot.com Airi

    „100happydays” to nie jest cienka pozycja, do tego w grubej oprawie, co może niektórych czytelników onieśmielać. Jednak gdy zajrzy się do jej wnętrza można zauważyć, że nie jest to aż taki straszny objętościowo wytwór ludzki jak mogło się na początku wydawać.
    Co więc znajduje się w środku?W książce nie ma tradycyjnie pojmowanych rozdziałów, za to jest podział na 100 dni, każdy dzień potraktowany jest oddzielnie i zawiera ćwiczenie. Co jakiś czas można spotkać zdjęcie z podróży autora. Spis treści zaś wyjątkowo znajduje się na końcu pozycji.Czcionka jest dość duża i widoczna. Nie ma problemów z jej odczytaniem. Treść ćwiczeń jest pogrubiona i oddzielona od tekstu dotyczącego ściśle danego dnia. W środku książki dominuje czcionka czarna, a obok niej spotkać można szarą. Wspomniane wcześniej zdjęcia również nie są kolorowe, zobaczyć na nich można różne odcienie szarości.
    Okładka jak już wspomniałam jest twarda dzięki czemu książka nawet noszona ze sobą tak szybko się nie zniszczy. Do tego jest w żywej kolorystyce, dominuje słoneczna żółć (przynajmniej mnie skojarzył się ten kolor z promieniami słonecznymi, ciepłem, ale również przyciąga on i jakby woła by zajrzeć do środka).
    Nazwisko autora, autor jest dość znaną postacią. Przynajmniej w środowisku osób interesujących się rozwojem osobistym, coachingiem. Do tego przy treści poświęconej 100 dniu zamieszczona jest mała „reklama” bo  zamieszczone są linki do stron Mateusza Grzesiaka.
    Co do oceny książki i prezentowanej tu treści trudno mi ocenić ją jednoznacznie. Najpierw czekałam aż książka przyjdzie i byłam jej bardzo ciekawa. Początek lektury nie był najlepszy, pozycja w ogóle nie przypadała mi do gustu, jednak później gdy przewijałam kartki i zapoznawałam się z treścią kolejnych dni, kolejnych „rozdziałów” nieraz spotykałam ciekawe dla mnie rzeczy. Niektóre informacje dały mi do myślenia, pewne treści były pouczające. I początkowe pytania „po co w ogóle autor napisał tę książkę?” zaczęły niknąć a za to pojawiały się myśli, że może nie jest to taka zła publikacja.„100happydays” powstała jako następstwo pewnych działań autora na swym profilu na pewnym portalu społecznościowym oraz dość gorącym ich przyjęciem przez czytelników. Co może przemawiać za zajrzeniem do tejże pozycji.Jeśli ktoś polubił inne pozycje tego autora, ceni jego różne działania to myślę, że może spróbować zajrzeć do tej książki, zabrać się za jej lekturę i wykonanie zawartych tu ćwiczeń. W innym wypadku warto zajrzeć do środka, przeczytać kawałek i wówczas podjąć decyzję czy taki sposób narracji i przekazywania informacji odpowiada danemu czytelnikowi. I czy zechce wybrać się w podróż z autorem. Ja swej wyprawy nie żałuję choć nieraz miałam różne ‘ale’. No, ale nie wszystko musi nam się podobać i nie ze wszystkim musimy się zgadzać. Dla siebie kilka ciekawych rzeczy „wyciągnęłam”.
    Dziękuję więc autorowi za książkę :) Dziękuję.
    
    Pozdrawiam wszystkich serdecznie

więcej recenzji

ukryj recenzje