Opinie czytelników - Spotkania. Opowieść o wierze w człowieka

Wywiad rzeka... Tym cenniejszy, gdy Profesora nie ma już z nami. Miałem okazję poznać Go osobiście i był on odzwierciedleniem sentencji "Dobro pacjenta najwyższym prawem"

Wspaniały człowiek opowiada o swoich niezwykłych przeżyciach i wielkim poświeceniu pracy lekarza. Książkę czyta się szybko, lekko, gwarantuje wiele wzruszeń, wiele pozytywnych zdziwień i zaskoczeń. Porusza serca i duszę.

Prawdziwe losy wciągają najbardziej. Historia tak wybitnej postaci, jaką jest kardiochirurg Marian Zembala, to materiał na świetny film. Na razie mamy autobiografię, więc warto się nią nacieszyć. Dynamiczna osobowość profesora znajduje odzwierciedlenie na jej kartach. Całość aż kipi od faktów, nazwisk i miejsc. Narrację uzupełniają anegdoty, wspomnienia i dygresje. Profesor chętnie opowiada o swoich pozamedycznych pasjach i ujawnia kulisy polityki. Jednak da się odczuć, że najważniejsze są dla Niego rodzina, pracowitość i wiara w człowieka, który może swój własny pierwiastek „boskości” wykorzystać dla dobra innych, lub zmarnować na wiele sposobów. Nie unika rozmowy o życiu i śmierci. I nie dlatego, że z tą drugą „obcuje” zawodowo i jest na nią zobojętniony. Odwrotnie – lata praktyki nie zobojętniają Go na śmierć, a lata metryki pogłębiają apetyt na pełnię życia.

Medycyna i transplantologia zajmują oczywiście kluczowe miejsce w tej książce, ale nie jest to wyłącznie biografia lekarza światowej sławy. Profesor Zembala szeroko opowiada o swoich korzeniach i rodzinie. Przedstawia życiową drogę, z jej wszelkimi zakrętami, przystankami i zmianami kierunków. Chętnie odsłania kulisy, sypie anegdotami i wspomina ciekawostki. Osią tej biografii są ludzie, których p. profesor spotykał. Ci rodzinnie najbliżsi, miejscowi i współpracownicy. Ci najważniejsi, czyli pacjenci w potrzebie. Także ofiarni dobrodzieje z zagranic. Mądrzy doradcy i mentorzy. Wielu z nich odnajdziemy na fotografiach z prywatnej szuflady profesora. Książkę świetnie wzbogaca pedantycznie sporządzona kronika Sląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu.

*******http://ksiegozbiorczyta.blogspot.com/***** Wielu z Was zapewne nawet, jeśli nie oglądała to słyszała o głośnym filmie „Bogowie”. We wspomnianej ekranizacji główne skrzypce gra oczywiście postać profesora Zbigniewa Religi, ale nie da się udawać, że sukces zabrzańskiej kliniki to sprawa jednego człowieka. To praca zespołowa. Te dwa słowa bardzo często przewijają się na stronach wywiadu rzeki z jednym ze współpracowników prof. Religi, wybitnym kardiochirurgiem prof. Marianem Zembalą, który jako pierwszy w Polsce wykonał transplantację pojedynczego płuca (1997) oraz przeszczepił płuco-serce (2001). „Spotkania. Opowieść o wierze w człowieka” to zapis rozmowa dosłownie na każdy temat. Książka podzielona na jedenaście przejrzystych rozdziałów rozpoczyna się pytaniami dotyczącymi wspomnianego już filmu „Bogowie”. Następnie poznajemy historię narodzin wielkiego człowieka od lat dziecięcych w rodzinnym domu w Krzepicach aż po dzień dzisiejszy. Pan profesor z wrodzoną skromnością i pokorą odpowiada na pytania dotyczące sukcesów, ale i porażek. Mówi nam skąd czerpie siłę i jak radzi sobie z rzeczami, na które nie ma wpływu. I choć, na co dzień niejednokrotnie trzymał w rękach bijące serce ratując niejedno ludzkie życie daleki jest od uważania siebie za kogoś więcej. „Nigdy nie uważaliśmy się za bogów i nikomu z nas takie porównanie nawet nie przeszło przez głowę.” Profesor pięknie przedstawia historię polskiej kardiochirurgii, która choć bardzo znacząca i donośna to jednak zmaga się z licznymi problemami. Dawid Kubiatowski nie omieszkał też poruszyć kilku niewygodnych tematów, więc jeśli chcecie wiedzieć, co prof. Marian Zembala myśli o eutanazji, łapówkach, alkoholizmie czy refundacji in vitro, oraz ile tak naprawdę trzeba poświęcić, jeśli chce się być wybitnym lekarzem to serdecznie zapraszam do zapoznania się z ty wywiadem. Znajdziecie w nim na pewno wiele ciekawych informacji nie tylko z zakresu kardiochirurgii, ale również z zakresu człowieczeństwa. Rozmowa udokumentowana została licznymi zdjęciami pochodzącymi z prywatnych archiwów pana profesora oraz wykazem osiągnięć klinicznych zabrzańskiej kardiochirurgii w latach 1985-2017. Pozdrawiam K.