DwubieguNova... czyli ta, która kocha za bardzo

1. Opinia: infinifable Opinia dodana: 2019-07-17 Ocena: 6   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Autorka porusza tę potrzebę, możemy dostrzec jaka głębia uczuć w niej tkwi. Jest to czyste odczuwanie miłości, ale też lęk przed nią. Radość, stany euforii, jak również smutek i ból. Tęsknota oraz nostalgia. Te wszystkie emocje determinują to, co miłość w sobie zawiera. Bo przecież nie jest ona jednoznaczna. Właśnie tak samo jak napisane słowa w tomiku. I mimo, że autorka jest kobietą cierpiącą na chorobę afektywną dwubiegunową co oznacza, że jej osobowość waha się pomiędzy skrajnościami, to moim zdaniem sama w sobie miłość właśnie taka jest! Dlatego też uważam, że przedstawienie tego uczucia jest podwójnie trafne, z racji jej natury jak i z perspektywy choroby. _ może nie wypada / tak kochać bezkreśnie / ale kocham / i nie ma nic więcej / cały świat jest dziś we mnie / miłością". _ Autorka uwzględnia swoje wiersze z różnych okresów, od swojego nastoletniego życia do osiągnięcia dojrzałości. Ten zabieg sprawia, że przechodzimy z nią przez jej emocjonalne rozmyślania, zupełnie tak jakbyśmy jej towarzyszyli. Dlatego jej refleksje trafiają w nas z większą mocą. Współodczuwamy to, co jest napisane. Niekiedy wręcz moglibyśmy wpleść w tę poezję siebie. Tomik przeczytałam już dwukrotnie, wiersze nacechowane są wrażliwością i niesamowite jest to, że mogę z taką łatwością utożsamić się z uczuciami obcej kobiety. Dziękuję za ten zbiór wierszy i czekam na kolejne, zdecydowanie tak. _ gdybyś mnie tylko przytulił / świat od razu stałby się lepszy / nie marzłabym tak / i znowu byłaby wiosna / i niebo nie spadłoby mi na głowę".

   Rozwiń »
2. Opinia: Małgorzata Nocoń Opinia dodana: 2019-04-12 Ocena: 5   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   W tomiku poetka przenosi czytelnika w świat miłości - miłości skomplikowanej, trudnej, bolesnej i niejednoznacznej, wielobarwnej, rozdartej między rozpaczliwą potrzebą bliskości i lękiem przed nią, między odrzuceniem i odrzucaniem, paniczną ucieczką i silną potrzebą powrotu. W jednym wierszu znajdziemy głębokie uczucie smutku, rezygnacji i straty, by w kolejnym rozpłynąć się w radosnych uniesieniach spełnienia i radości. Skrajne emocje oraz myśli o śmierci i przemijaniu pojawiają się tu na zmianę z euforycznymi stanami bezkresnej szczęśliwości i z gloryfikacją przedmiotu uczuć. Z wiersza na wiersz coraz bardziej zapadamy się w świat przedstawiony opowiedziany monologiem lirycznym dziewczyny, a potem kobiety, zatraconej bez reszty w miłości. Kobiety chwiejnej emocjonalnie z zaburzeniami typu borderline, chorobą afektywną dwubiegunową, walczącej z demonami zaburzeń o codzienność, normalny związek i o choćby pozory normalności.

   Rozwiń »

więcej opinii

ukryj opinie