Recenzje

Jak dobrze wiecie jestem kapryśna jeśli chodzi o debiuty. Jednak skuszona opisem sięgnęłam po książkę ze zdjęcia. I muszę przyznać, że autorka ma naprawdę dobre pióro. Trochę przypomina mi twórczość Marty Łabędzkiej. Autorka bardzo dokładnie oddała klimat szkoły i nastoletnich zmagań. Podobały mi się licealne dialogi pełne sarkazmu i błyskotliwości. Stworzeni przez nią bohaterowie byli bardzo oryginalni. Osobiście od pierwszego rozdziału zostałam fanką Doriana. To taki typ, który swoją nieustępliwością i humorem jest w stanie zjednać sobie każdego. Główni bohaterowie czyli Dalia i Adrian również przypadli mi do gustu. Odniosłam wrażenie, że oboje skrywają jakąś tajemnicę. Książka jest przeznaczona dla młodych czytelników. Porusza problemy, z którymi zmagają się młodzi ludzie, opisuje ich życiowe rozterki oraz szkolne dylematy. To naprawdę bardzo przyjemna lektura. W moim odczuciu jednak tej książce brakuje jednej rzeczy. Liczyłam na jakiś zwrot akcji, coś co wywróci życie głównych bohaterów do góry nogami, wstrząśnie czytelnikiem i zaciekawi do sięgnięcia po kolejny tom. Niestety tak się nie stało. Cała reszta jest na naprawdę dobrym poziomie. Nie pozostaje mi nic innego niż trzymać za autorkę kciuki, by dalej rozwijała swój talent (który niezaprzeczalnie ma!) i czekać na kolejną jej twórczość. A was zachęcam do czytania, bo to naprawdę obiecujący debiut.

Zacznę od tego, że ta niewątpliwie piękna książka była dla mnie trudna pod względem emocjonalnym, ale jednocześnie bardzo potrzebna. Nie znam żadnej osoby, będącej w spektrum, a przynajmniej nie jestem tego świadoma. Pierwszą styczność z tematem autyzmu miałam podczas oglądania serialu "Good Doctor", który jest genialny i dzięki któremu zrozumiałam wiele kwestii, dotyczących osób autystycznych. Identyczne wrażenia towarzyszą mi po przeczytaniu debiutanckiej powieści Weroniki. Nie chodzi tylko o to, że historia Klary i Eryka wciąga i intryguje. Ani nawet o to, że dość łatwo i szybko przywiązujemy się do głównej bohaterki, przeżywając z nią jej problemy, troski i targające nią uczucia. Moim zdaniem geniusz tej pozycji tkwi w budowaniu świadomości i zrozumienia w stosunku do osób wyróżniających się swoją odmiennością. Postawa Klary wprawia w zadumę do tego stopnia, że sama zaczęłam, wchodząc w "jej buty" zastanawiać się, co zrobiłabym na jej miejscu? Jak wyglądałoby moje zachowanie w danej sytuacji? Jakiego wyboru bym dokonała? A książki, skłaniające mnie do refleksji uwielbiam równie mocno, co te wzbudzające emocje - tutaj mamy takie 2w1. Doceniam to, iż obraz zaburzeń neurorozwojowych nie został w tej opowieści spłycony, zromantyzowany, czy ukazany bezproblemowo. Nie, został on bardzo realistycznie oddany i w mojej ocenie znormalizowany, przez co jednocześnie napawał smutkiem i żalem, ale dawał też nadzieję. Bardzo podobało mi się w tej pozycji poprowadzenie wątków drugoplanowych - więzi dziewczyny z matką, traumy związanej z zachowaniem ojca, jej relacji z rówieśnikami oraz marzeń. Spójna i przemyślana fabuła - kolokwialnie mówiąc - robi tutaj robotę i sprawia, że książka jest po prostu życiowa. Bardzo polecam zagłębienie się w tej lekturze. A na koniec zostawię cytat, który mocno mnie poruszył.. "Każdy z nas mierzy się z różnymi problemami, jest stawiany w różnych sytuacjach i w żadnym wypadku nie należy ich bagatelizować.".

Przebodźcowani - szukając siebie w świecie nadmiaru📚 Zauważyłam, że im jestem starsza i bardziej świadoma siebie, tym łatwiej i szybciej się przebodzcowuje. I właśnie jest to związane między innymi z nadmiarem wszelakiego rodzaju w otaczającym mnie świecie. Przywykliśmy poniekąd do ciągłego bycia w biegu, do bycia napiętymi do gonienia za swoimi potrzebami. Ta ciągłość bycia pod presja czasu kumuluje się w nas i w pewnym momencie nasz organizm powie stop. Książka z filmiku łatwo i przystępnie opisuje czego może być w naszym życiu za dużo a czego za mało, co warto odpuścić lub w co warto się zaangażować. Myśle, że książka otwierająca oczy na natłok rzeczy i sytuacji dookoła. Skorzystają z niej osoby, które potrzebują dowiedzieć się, dlaczego wciąż czuja sie zmęczone, niewyspane (jeśli oczywiście nie są objawy jakiejs choroby!). Warto mieć uważności na siebie!

☆ Autorka: Gabriela Smusz Ocena: 7/ 10 ★★★★☆ ,,Bo po burzy zawsze wychodzi słońce" 。•˙‧。✧ ↳ Moja recenzja Niedawno skończyłam tą pozycję i wciąż mam co do niej dość mieszane odczucia. Podobała mi się na pewno zdecydowanie bardziej niż część pierwsza, lecz wciąż nie przepadam za stylem pisania autorki. Jak dla mnie jest tu zbyt wiele powtórzonych po kilka razy kwestii i nazbyt sztucznie napisane emocje. Dość trudno mi to opisać ale czytając, miałam wrażenie, że historia przepełniona emocjami,jest z nich wyprana. W taki sposób, że autorka niby o nich pisze i dokładnie je opisuje ale jednak są one zbyt powierzchowne by je poczuć. Nie wiem czy rozumiecie o co mi chodzi. Ale pomijając już ten temat i przechodząc dalej, w tej części bohaterowie wydawali się o wiele mniej irytujący. Oczywiście nie obyło się bez kilku dwubiegunowych decyzji i kilku żenujących sytuacji, ale i tak są oni o wiele lepsi niż poprzednio! Na plus zdecydowanie idzie ich relacja. Płynie ona powoli i super się rozwija, a przemieszana z ich współpracą i różnego rodzaju akcjami jest serio czymś niesamowitym. Kolejnym atutem jest sama szkoła Lord Private High School i różne tajemnice które wypływają zza jej murów wraz z biegiem książki! A także cały zamysł na akcję. W finałowej części dzieje się naprawdę wiele i nie ma czasu na nudę, nie powiem, momentami niektóre ich działania wydawały mi się dość surrealistyczne i odejmowały rzeczywistego klimatu tej książki, ale i tak było to coś fascynującego. No i oczywiście zakończenie, czyli coś co chyba najbardziej mnie urzekło. Było ono do ostatniej chwili niepewne i przepełnione emocjami, a nawet przyznam, że po zamknięciu książki oddczułam chwilą pustkę na myśl, że to już koniec walki nastolatków z prywatną szkołą. Cieszę się, że po pierwszej części zdecydowałam się na przeczytanie drugiej bo naprawdę miło się zaskoczyłam!! + Slowburn + Ciągła wciągająca akcja + Wychodzące na jaw tajemnice - Styl pisania autorki (nie polubiłam) - brak uczuć płynących z książki (choć zdecydowanie więcej niż w #1) - Po skończeniu wciąż nie mogę powiedzieć za dużo o bohaterach, bo nie potrafiłam się w nich wczuć i lepiej ich poznać. ,,Nasze piekło." 

Do tej książki, podchodziłam jak pies do jeża. Nie wiem czemu ale miałam nastawienie, że jest to kolejna opowieść zrywająca majtki przez Włoskiego Don Juana oraz jego romansu z turystką. Moja niespodziewana wizyta w szpitalu sprawiła, że książka wylądowała ze mną na oddziale i wiecie co? Był to świetnie spędzony czas, właśnie dzięki historii, która okazała się całkowicie inna od moich przepuszczeń. Mnóstwo ciekawych i innych wątków, które totalnie mnie zaskoczyły a i sama historia sprawiła, że przeszłam przez książkę lekko i nawet nie wiem kiedy. Izabella Mrówczyńska wraz z przyjaciółką swojego męża prowadzą wspólny biznes organizując eventy ślubne. Dostając nowe zlecenie główna bohaterka zmuszona jest lecieć aż do Włoch, by móc sprostać oczekiwaniom klienta. Niechęć do latania powoduje u niej strach ale też obawy i podejrzenia, że zostawiając wspólniczkę z mężem, wydarzy się coś, o co podejrzewa Ich już od dawna. Izabella wyrusza do Palermo, gdzie na lotnisku odbiera ją sam Vittorio Bellamonte, czyli Pan Młody. Pierwsze spotkanie Naszych bohaterów już zwiastuje zmianę wydarzeń, które były wcześniej zaplanowane. Bowiem uroda Polki mocno oczarowała Victoria a to spowodowało, że zamiast do hotelu postanowił zawieść wedding plannerkę do swojej posiadłości. Wszystko zaczyna zmierzać w innym kierunku kiedy przyszły Pan Młody oraz Izabella poznają się bliżej. Czy uda się Izabelli zorganizować wymarzone wesele dla Sereny i Victorio? Co wydarzy się po drodze.....? No i cóż. Tak się stało, że dobrnęłam do końca i żałuję, że nie ma kolejnej części. Choć po zakończeniu, po którym mam niedosyt wierzę, że autorka poczęstuje Nas kolejną książką z głównymi bohaterami w roli. "Boski Diavolo" to romans mafijny, gdzie prócz tajemnic, znajdziemy też zdradę, zemstę, pożądanie, miłość jak też i lojalność. Podobało mi się, że autorka wplotła w historię nie tylko wątek Naszych głównych bohaterów ale też pokazał osoby postronne z drugą twarzą, dzięki czemu książka zyskała więcej wręcz szokujących momentów, które czytelnik odbiera z wypiekami na twarzy. Co mi się podobało, to fakt, że nie znajdziemy tu scen łóżkowych, które czasem w tego typu historiach mielą się co drugą kartkę. Fajnie, miło wywarzone zbliżenia, które podsycały całość. Jak dla mnie naprawdę miłe zaskoczenie. Książkę czyta się sprawnie oraz jest idealną propozycją na odskocznię od codzienności.